class="post-thumbnail open-lightbox" href>
သားသမီးဆံုးမမယ့္ မိဘ
သားသမီးရေတာ့မယ္ဆိုရင္ မိဘျဖစ္လာေတာ့မွာပါ။ အိမ္ေထာင္စုထဲမွာ အျမင့္ဆံုးေနရာျဖစ္တဲ့ အုပ္ထိန္းသူ မိဘဟာ အျမင့္ဆံုးေနရာနဲ႔တန္ေအာင္ တာဝန္သိစြာ ေနထိုင္သင့္ပါတယ္။ မိဘရယ္လို႔ျဖစ္လာရင္ သားသမီးေတြ နမူနာျပန္ယူရမယ့္ စံအေနနဲ႔ ရွိသင့္တာပါ။
သားသမီးကို ဆံုးမမယ့္ မိဘဟာ အရင္ဆံုး ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ ရွိရပါ့မယ္။ ကိုယ့္သားသမီးကို ဒီလိုဆံုးမပံု ၊ ဆံုးမနည္းနဲ႔ မဆံုးမခင္ ငါငယ္ငယ္က အဲ့လို ဆံုးမခံခဲ့ရသလား ၊ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ငါဟာ ဒီဆံုးမမႈကို နာယူခ်င္စိတ္ ရွိရဲ႕လား ။ ဘယ္လိုခံစားခဲ့ရသလဲ အရင္ေတြးရမွာပါ။ စိတ္ေနာက္ကိုယ္ပါ ဆံုးမရင္းလက္လြန္တာ ၊ က်ိဳးက်ိဳးကန္းကန္း ေစတနာအမွားလို႔ေတာ့ မျဖစ္ေစခ်င္ပါ။ ကိုယ္မႀကိဳက္တဲ့အရာကို တပါးသူ မခံစားပါေစနဲ႔ေနာ္။
လက္ဦးဆရာ မိႏွင့္ဘ ဆိုစကားလိုမ်ိဳး မိစံုဖစံုရွိတဲ့ သားသမီးေတြဟာ အမိ ၊ အဖ ဆီကမွ အရင္ဆံုး ေလ့လာသင္ယူေလ့ရွိတာပါ။ အမ်ားအားျဖင့္ ကေလးသူငယ္မ်ားဟာ အေမကို တြယ္ကပ္ေလ့ရွိတာေၾကာင့္ အေမ့ဆီက သင္ယူတာပိုမ်ားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အေဖ ၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမ ၊ သူ႔အနားမွာ အခ်ိန္မ်ားမ်ား အနီးကပ္ ရွိေနသူေတြဆီက သင္ယူတာပါ။
ၿပီးမွ အဖိုး ၊ အဖြား ၊ ဦးေလး ၊ အေဒၚ ေဆြမ်ိဳးအသိုင္းအဝန္း ၊ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ လုပ္ကိုင္ေနတာေတြကို အတုျမင္ အတတ္သင္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ စာရိတၱဆိုတာ သူ႔ပင္ကိုဗီဇ ပါလာတာအျပင္ ကေလးအနား ရွိတဲ့သူေတြဆီက အနီးဆံုး ကူးစက္သြားတတ္ၾကတာပါ။ တံငါနားနီး တံငါ ၊ မုဆိုးနားနီး မုဆိုး ဆိုသလိုေပါ့။
ကေလးပဲ ဘာသိဦးမွာလဲ မေတြးပါႏွင့္။ ကေလးတစ္ဦးဟာ ၎ေမြးစကေန သံုးႏွစ္အထိ အတုျမင္ ၊ အတတ္သင္ အလုပ္ဆံုးပါ။ ကိုယ့္အတြက္က ျမင္ေနက်မို႔ ဘာမွမထူးဆန္းေပမယ့္ အခုမွ ျမင္စ ၊ ေတြ႔စ ၊ သိစ ကေလးေတြအတြက္ေတာ့ အရာရာဟာ အထူးအဆန္း ၊ သင္ယူေလ့လာ ၊ အတုယူစရာခ်ည္းပါပဲ။ ေမြးကင္းစကေလးကေန သိတတ္လာေလေလ သူ႔အနားရွိသူ ဘာလုပ္ ၊ ဘာကိုင္ ၊ ဘာေျပာတာကအစ သြားလာစားေသာက္ ေျပာဆုိျပဳမူပံုေတြကို အစစ အတုခိုးၿပီး သင္ယူေလ့ရွိတာပါ။
ေမြးစက ဘာမွ သိတတ္နားလည္မႈ မရွိေသးတဲ့ အျဖဴထည္ကေလး ဘယ္က အက်င့္ဆိုးေတြ တတ္လာႏိုင္ပါ့မလဲ ။ ကေလးအနီးပတ္ဝန္းက်င္မွာ ရွိတဲ့သူေတြဆီကပဲေပါ့။ ဘယ္သူမွ မရွိဘူးလား ။ ဒါဆို သူ႔ကို ဖြင့္ျပေလ့ရွိတဲ့ တီဗြီထဲက ၊ ကာတြန္းထဲက ၊ အေခြေတြထဲက ၊ သူ႔အနီးအနားက သူေလ့လာသင္ယူလို႔ရမယ့္ အရာေတြထဲကပဲ သူတတ္လာတာပါ။
ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ကေလးေတြကို ဘယ္လိုကာတြန္းမ်ိဳး ၊ သီခ်င္းမ်ိဳး ၊ MTV မ်ိဳးေတြ ျပသလဲဆိုတာ အေရးႀကီးသလို သူ႔ရွိေနတဲ့အခ်ိန္ ဘယ္သူေတြက ဘာေတြၾကည့္သလဲဆိုတာလည္း အေရးႀကီးပါတယ္။ သူ႔နားေတြ ၊ မ်က္စိေတြဟာ ျမင္ႏိုင္ ၊ ၾကားႏိုင္တယ္ေလ။ အဲဒီကတဆင့္ ဒီလိုျပဳမူ ၊ ေျပာဆို ၊ ဆက္ဆံတာ မွန္တယ္။ ေကာင္းတယ္လို႔ ထင္ျမင္ယံုၾကည္လာတယ္။
ကေလးဟာ ေျပာဆိုဆံုးမရမေကာင္းဘူး။ ဆိုးလာတယ္။ ကိုယ္မႀကိဳက္တဲ့ အေျပာအဆို ၊ အေနအထိုင္ေတြ ရွိလာၿပီဆို ဒီစ႐ိုက္မ်ိဳးရွိေနတဲ့လူဟာ ကေလးအနားရွိေနလို႔ ဒီအက်င့္ေတြ ကေလးဆီကူးသြားတာလို႔ နားလည္ရပါမယ္။
ကေလးကို႐ိုက္ၿပီး အတင္းျပင္ခိုင္းမလား ။ သူ႔နဲ႔အနီးကပ္ရွိသူဟာ ဒီလိုစ႐ိုက္မ်ိဳးရွိသေရြ႕ ကေလးဟာ ဒီစ႐ိုက္ကို ျပင္လဲခဏသာ ျဖစ္မွာပါ။ ေခြးၿမီးေကာက္ က်ည္ေတာက္စြပ္သလိုမ်ိဳးေပါ့။ ေခြးၿမီးေကာက္ကေတာ့ ထားပါေတာ့။ သူ႔အလိုလို ေကာက္ေနတဲ့အၿမီးေလ။ ကေလးဆိုတာ အစကျဖဴစင္ၿပီး လူႀကီးေတြက အေရာင္ဆိုးလိုက္တာပါ။ ကေလးေတြဟာ အေရာင္ဆိုးတာ ခံရတဲ့အျပင္ ႐ိုက္ႏွက္ ၊ ႏွိပ္စက္၊ ဆဲဆိုအျပစ္တင္ ၊ အႏွိမ္ခ်ခံၿပီး စိတ္ဒဏ္ရာနဲ႔ ႀကီးျပင္းရမယ္ဆိုရင္ ကေလးအမွားလား လူႀကီးအမွားလား။
သံုးႏွစ္ေအာက္ လူမမယ္ ကေလးကို အေသအေၾက မွတ္ေလာက္သားေလာက္ ရွိေအာင္ဆိုၿပီး ႐ိုက္မယ့္အစား ကေလးကို ဒါဟာမေကာင္းဘူး ။ မေကာင္းလို႔ အေဖ ၊ အေမ မလုပ္ဘူးလို႔ ဆိုဆံုးမရမွာပါ။
ဘူးပင္က ဖရံုသီး သီးခ်င္လို႔ေတာ့ ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲေနာ္ ။ ကိုယ္တိုင္က စ႐ိုက္မေကာင္းရင္ ကေလးကို ငါေျပာသလိုလုပ္ ၊ ငါလုပ္သလိုမလုပ္နဲ႔လို႔ အတင္းသြားလုပ္ရင္ ကိုယ့္မ်က္စိေအာက္မွာ သို႔မဟုတ္ ကိုယ့္လက္ေအာက္က မလြတ္ေသးခင္ ကာလအတြင္းပဲ ရပါလိမ့္မယ္။ ဒါဟာ တကယ္မေကာင္းဘူးလို႔ သူတို႔ ေက်ေက်နပ္နပ္ လက္ခံၿပီး မေျပာင္းလဲခ်င္သေရြ႕ ဒါကို သူတို႔ ဆက္ျပဳလုပ္ေနဦးမွာပါ။
ကေလးကို မဆဲေစခ်င္ရင္ ကိုယ္တိုင္လဲမဆဲနဲ႔ ၊ ဆဲတတ္တဲ့သူနဲ႔လဲမထားနဲ႔ ၊ ဆဲတာကို ျမင္ေစ ၊ ၾကားေစမယ့္ ပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္း မထားနဲ႔ (ဒါေတာ့နည္းနည္းခက္မယ္ထင္တယ္။) ဒီအတိုင္းပဲ မခိုးေစခ်င္ရင္လည္း ဒီလိုပဲ ကာကြယ္ရမွာပါပဲ။ အရက္ ၊ ေလာင္းကစား ၊ လိင္အ႐ႈပ္အရွင္းကအစ စာရိတၱအဆံုး ကိုယ့္သားသမီးအတြက္ မိဘကိုယ္တိုင္ စံျပျဖစ္ေအာင္ ေနျပရမွာပါ။ ဒီေတာ့မွလဲ တျခားက အက်င့္ဆိုးေတြ ကူးလာရင္ မိဘျဖစ္တဲ့ ဒို႔ေတြ လုပ္ရဲ႕လား လို႔ ေျပာအားရွိမွာပါ။ ဒီေတာ့ ျပင္ခိုင္းရတာလဲ လြယ္ပါတယ္။
မူးယစ္ေဆးသံုးသူရဲ႕ သားသမီးတိုင္း ေဆးစြဲမယ္လို႔ တပ္အပ္မဆိုႏိုင္ေပမယ့္ မူးယစ္ေဆးသံုးတဲ့ သားသမီးကို မူးယစ္ေဆးစြဲေနတဲ့ မိဘက ဆိုဆံုးမရင္ သားသမီးက နာခံပါ့မလား ။ အရက္ေသာက္လာတဲ့သားကို ဖခင္အရက္သမားက မေသာက္ဖို႔ေျပာရင္ သားကျပဳျပင္ပါ့မလား။ ဒီအတိုင္းပဲ အိမ္ေထာင္ဆက္မ်ားတဲ့ မိဘက ရည္းစားသနာ႐ႈပ္တဲ့ သားသမီးကို ဆံုးမႏိုင္ပါ့မလား။
သားသမီးေတြရဲ႕စံျပ မိဘေတြျဖစ္ဖို႔ ကိုယ့္သားသမီးကို မျဖစ္ေစခ်င္တာေတြ ကိုယ္မလုပ္မိေအာင္ အရင္ ႀကိဳးစားက်င့္ယူရမွာပါ။ ကေလးကိုယ္ဝန္ေဆာင္ေနခ်ိန္ကတည္းက မိမိကေလးမွာ မျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ အက်င့္ေတြ ၊ အျပဳအမူေတြ မိမိမွာရွိေနရင္ အရင္ေျပာင္းလဲၿပီး မလုပ္မိေအာင္ က်င့္ယူလာတဲ့အခါ ကေလးသင္ယူစအခ်ိန္မွာ အက်င့္ဆိုးေတြ ေပ်ာက္တန္ေကာင္းပါရဲ႕ေနာ္။
ငါ့သားသမီးအတြက္ သူအတုယူမမွားေအာင္ ဒါေတာ့ မလုပ္ေတာ့ဘူး ။ ငါငယ္ငယ္တုန္းက လူႀကီးသူမေတြ ဒီလိုဆံုးမခဲ့လို႔ ငါဒီလို မေက်မနပ္ ခံစားခဲ့ရတယ္။ ငါ့သားသမီးေတာ့ ဒါေတြ မခံစားေစရဘူးဆိုတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ ဆံုးမေနထိုင္သြားတဲ့အခါ မိသားစုထဲမွာ ခ်စ္ခင္မႈေတြနဲ႔ ပိုေနေပ်ာ္လာမွာပါ။
ရတု (Burmesehearts.com)