တသက္တာေဒါင္ေဒါင္ျမည္ေနဖို႔ ကေလးပိစိအရြယ္ကစ ဂ႐ုစိုက္ၾကစို႔

ကၽြန္မ က်န္းမာေရးမေကာင္းတာေကာ ၊ အလုပ္ေတြပိေနတာေကာ ၊ ရတဲ့အခ်ိန္တိုင္း ကေလးပညာေရး ၊ က်န္းမာေရး ၊ မိသားစုသာေရးနာေရးေတြေၾကာင့္ စာမေရးျဖစ္တာ အေတာ္ၾကာၿပီး အဆက္ျပတ္ေနသလိုရွိေပမယ့္ တကယ့္ကို အက်ိဳးရွိမယ့္ ေခါင္းစဥ္ေလးေတြ ေခါင္းထဲေပၚလာတိုင္း ခ်ေရးထားျဖစ္တယ္။ ဒီေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာေတာ့ ကေလးမိဘေတြအတြက္ ၊ ကေလးေတြ ေနာင္ေရးအတြက္ ဒီပို႔စ္ေလး ေရးတင္မွျဖစ္မယ္ရယ္လို႔ဆံုးျဖတ္ၿပီး ကိုယ့္အိပ္ခ်ိန္ဖဲ့လို႔ အေတြးေပၚလာတဲ့ မနက္ ၂နာရီမွာ ဒီပို႔စ္ေလး ေကာက္ေရးတင္ျဖစ္တာပါ။

ကၽြန္မဟာ ငယ္စဥ္ကတည္းက က်န္းမာေရးခ်ဴခ်ာသူတစ္ဦးလို႔ စပ္မိစပ္ရာ အရင္ပို႔စ္ေတြမွာ တပိုင္းတစကၽြန္မေရးျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုမက်န္းမာရသလဲဆိုတဲ့အေၾကာင္းေတာ့ မေရးတင္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ က်န္းမာေရးကို ငယ္စဥ္ကတည္းက မရခဲ့တဲ့ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္လည္း ဒီလိုျဖစ္ေနျခင္းအေပၚ စိတ္ဆင္းရဲမႈပံုထားတာမ်ိဳးမရွိဘူး။ မက်န္းမာတဲ့ကိုယ္ရထားေတာ့ က်န္းမာမယ့္ ေနထိုင္စားေသာက္ျခင္းေတြကို ဦးစားေပးရင္း နာျခင္း ၊ ေသျခင္းဆိုတာကို မက်န္းမာတိုင္း ႏွလံုးသြင္းျဖစ္ေနတာကပဲ ေကာင္းခ်ီးတခုလို အေကာင္းဘက္ကေတြးရင္း ေနလာခဲ့တာ လူ႕သက္တမ္းတဝက္ေတာင္ေက်ာ္လာခဲ့ေပါ့ေနာ္။

ကၽြန္မသမီးေလးရလာေတာ့ ကၽြန္မလို မက်န္းမာတဲ့ကိုယ္နဲ႔ မျဖစ္ေနေစခ်င္ဘူး။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ဆိုေတာ့ သူ႔ကံေပးသေလာက္ပဲ ရမွာေပါ့လို႔ေတြးၿပီး မသြားခ်င္ဘူး။ အသက္ကိုဥာဏ္ေစာင့္တယ္ဆိုတာ တကယ္မွန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္တိုင္ ဥာဏ္ေစာင့္ဆင္ျခင္လို႔ မရႏိုင္ေသးတဲ့ ေမြးကင္းစကေလးအရြယ္ကေန ေကာင္းေကာင္း သိတတ္တဲ့ကေလးအရြယ္ေတြကို ေစာင့္ေရွာက္တဲ့ လူႀကီးမိဘေတြ ဥာဏ္ႀကီးပါမွ ဒီကေလးဟာ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ က်န္းမာေရးရဖို႔ ကံႀကီးတယ္လို႔ ကၽြန္မဆိုခ်င္ပါတယ္။

ကၽြန္မအေမက အစိုးရဝန္ထမ္းမို႔ အဲဒီေခတ္က ေမြးၿပီးတစ္လဆို ႐ံုးျပန္တက္ရတယ္ဆိုလား အေမေျပာဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေမ႐ံုးျပန္တက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ လသားသာသာအရြယ္ ကၽြန္မ အဆုတ္ထဲေရဝင္လို႔ ေဆး႐ံုမယ္ အေတာ္ ကုလိုက္ရတယ္ဆိုလား အေမေျပာတာ ကၽြန္မ မွတ္မိေနတယ္။ ဘယ္ကစသလဲ ကၽြန္မ မသိႏိုင္ေပမယ့္ အဲဒီကစတယ္လို႔ပဲ ကၽြန္မထင္တယ္။ ကၽြန္မဟာ အဆုတ္မေကာင္းဘူး။ နံရံေဆးသုတ္ထားတဲ့အနံ႔ရတာနဲ႕ ကၽြန္မေခ်ာင္းဆိုးဖ်ားသလို ရာသီဥတုအပူခ်ိန္ ႐ုတ္တရက္ေျပာင္းတိုင္းလည္း ကၽြန္မဖ်ားတယ္။ ဖ်ားတိုင္းလည္း ေခ်ာင္းအေတာ္ျပင္းျပင္းဆိုးတယ္။ ေခ်ာင္းအရမ္းဆိုးရင္ ဘယ္ေလာက္ ေမာဟိုက္ခံရခက္တယ္ဆိုတာ အဲဒီဒဏ္ကို ခပ္ျပင္းျပင္းခံစားဖူးသူမွသိမယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ အၿမဲလို အဲဒီဒဏ္ကို ဖ်ားတိုင္းခံစားရသလို အဖ်ားကလည္း အေၾကာင္းရွာဝင္မယ္ဆိုတာခ်ည္းပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ အနည္းဆံုးတလတစ္ႀကိမ္ဖ်ား ၊ တခါဖ်ားတိုင္း တပတ္ကေန ႏွစ္ပတ္အထိ နလန္မထူတဲ့ကၽြန္မ ဒီပို႔စ္ေရးဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တာပါ။

ကၽြန္မလသားအရြယ္ အေမရံုးျပန္တက္ေတာ့ ကၽြန္မကို အသက္(၂၀)အရြယ္သာသာ မိန္းမပ်ိဳ အကူမိန္းကေလးေတြနဲ႔ အေမကထားခဲ့တာပါ။ အပ်ိဳငယ္ငယ္ေလးေတြဆိုေတာ့ ကေလးကို ဘယ္လိုေသေသခ်ာခ်ာ ဂ႐ုစိုက္ ေစာင့္ေရွာက္ရမယ္ ၊ ကေလးက်န္းမာေရးကို ဘယ္လိုအေရးထားရမယ္လို႔ မသိခဲ့ႏိုင္ဘူး။ ေျမဇာပင္ကၽြန္မ ေဆး႐ံုေရာက္ၿပီး က်န္းမာေရးမေကာင္းဖို႔ ကံပါလာခဲ့ေတာ့ ဒီဒဏ္ကို ဒီအခ်ိန္ထိခံရတုန္းပဲ။ မေသမခ်င္း ဒီဒဏ္ခံသြားရမယ္ဆိုတာလည္း သိေနေတာ့ ဒီလို လသားကေလးအရြယ္ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈကေန ကေလးေတြကို မွန္ကန္တဲ့ က်န္းမာေရးအသိေပးဖို႔ အရမ္းအေရးႀကီးတယ္ဆိုတာ ကၽြန္မ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္မွ ပိုသိလာတယ္။

ဒီအသိမ်ိဳးေပးတဲ့သူ ကၽြန္မဘဝထဲမွာ မၾကံဳခဲ့ရဘူး။ ဒီအသိကိုေတာင္ Google မွာ ေမြးကင္းစကေလး ဘယ္လို က်န္းမာေရးျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ၊ အရြယ္မမယ္ေသးတဲ့ ကေလးေတြကို ဘယ္လို က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ဆိုတာ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္မွ ကိုယ့္ဘာသာရွာရွင္း သိလာခဲ့တာမ်ိဳးပါ။ အဲဒီေတာ့မွ ပိုသိလာတာက လူမမယ္ေလးေတြကို ေကာင္းေကာင္းေစာင့္ေရွာက္႐ံုနဲ႔မၿပီးေသးဘူး။ အရြယ္ရလာတဲ့ ကေလးငယ္ေတြ ၊ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြကိုလည္း မွန္ကန္တဲ့ က်န္းမာေရးအသိကို နားဝင္ေအာင္ တကယ္သိနားလည္တဲ့အထိ ေျပာဖို႔ဆိုတာလည္း တကယ္အေရးႀကီးမွန္းသိလာတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ေက်ာင္းေတြမွာ အေျခခံဘာသာရပ္အျဖစ္ သင္ေပးႏိုင္ရင္ ပိုေတာင္ေကာင္းဦးမယ္။

ငယ္ငယ္ကတည္းက အဖ်ားေတြ အေဖာ္ျပဳၿပီး လူမမာငယ္ေလးတစ္ေယာက္လို ႀကီးလာခဲ့ရတဲ့ကၽြန္မ အိမ္မွာပဲ အေနမ်ားခဲ့တဲ့ကၽြန္မ ေဆးလိပ္ေငြ႔ေတြကို  မနက္ကေန ညအထိ ရွဴရေလ့ရွိတယ္။ အိမ္မွာရွိတဲ့ အမ်ိဳးသားတိုင္းက ေဆးေပါလိပ္ လက္ကမခ်တဲ့သူေတြဆိုေတာ့ အိမ္ရဲ႕ဘယ္ေနရာကိုသြားသြား အဲဒီအေငြ႔ေတြ အၿမဲလို ရွဴေနရတာကလည္း။ ကၽြန္မအဆုတ္မေကာင္းရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းေတြထဲကတခ်က္ေပပဲ။ ေဆးလိပ္န႔ံဆိုတာကို တကယ့္ကို ရွားရွားပါးပါး ရံဖန္ရံခါမွသာ အခန္႔မသင့္ရွဴရတဲ့  စကၤာပူလိုႏိုင္ငံမွာ ၊ ေဆးလိပ္မေသာက္တဲ့ မိသားစုအသိုင္းအဝန္းမွာ သမီးေလးႀကီးျပင္းခြင့္ရတာ ကေလးကံေကာင္းတာေပါ့။ ေဆးလိပ္ေငြ႔ေတြဟာ အဆုတ္ကို အေတာ္ ထိခိုက္တယ္ဆိုတာ ကၽြန္မခ်ဲ႕မေျပာေတာ့ဘူး။

ေနာက္တခုက ျခင္ေဆးေငြ႔ ကၽြန္မ မသိတတ္တဲ့အရြယ္ကေန အခုအခ်ိန္အထိ ျမန္မာျပည္မွာ ျခင္ေဆးေခြေတြကို အသံုးျပဳတာ ျမင္ေတြ႔တယ္။ ျခင္ေဆးေခြအေငြ႔ဟာ အဆုတ္ကို ဘယ္လိုထိခိုက္တယ္။ က်န္းမာေရးထိခိုက္တဲ့အထိ မျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုသံုးရမယ္လို႔ ကၽြန္မျမန္မာႏိုင္ငံက ထြက္လာတဲ့ အသက္၂၆ႏွစ္အရြယ္အထိ တကယ္မသိခဲ့ဘူး။ သိေအာင္ေျပာျပမယ့္သူ ကၽြန္မအသိုင္းအဝိုင္းမွာ မရွိခဲ့ဘူး။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ျခင္ေပါတယ္။ ျခင္လံုဇကာနဲ႔ ေနႏိုင္သူေတြေတာင္ ျခင္ေတြကို အိမ္ရဲ႕ဟိုေထာင့္ဒီေထာင့္မွာ ေတြ႔ႏိုင္ေသးတယ္။ ကၽြန္မတို႔မိသားစုက ျခင္လံုဇကာနဲ႔ ေနႏိုင္တဲ့ အသိုင္းအဝန္းက မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ အိမ္အေနာက္ဘက္မွာ ေျမာင္းပိတ္တတ္တဲ့ ရပ္ကြက္ေနမိသားစုမ်ိဳးဆိုေတာ့ ေႏြ ၊ မိုး ၊ ေဆာင္း ျခင္ဒဏ္ခံရေလ့ရွိတယ္။ ညေနေစာင္း ကေန ညျခင္ေထာင္ထဲဝင္မွ ျခင္ေဆးေခြကို ၿငိမ္းေလ့ရွိတယ္။ တခါတေလ ေန႔ဘက္ေတာင္ ျခင္ဒဏ္မခံႏိုင္လြန္းလို႔ ျခင္ေဆးေခြ ထြန္းရေတာ့ ဒီျခင္ေဆးေငြ႔ေတြကိုလည္း နိစၥဒူဝ ရွဴေနရေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕အဆုတ္ဟာ ဘယ္လာေကာင္းႏိုင္ပါေတာ့မလဲ။

ျခင္ေဆးေငြ႔ရဲ႕ဆိုးက်ိဳးကို မသိဘဲ ျခင္ေဆးေငြ႕ရွိရင္ ျခင္မလာဘူးဆိုတဲ့အသိဘဲရွိခဲ့ေတာ့ အထက္တန္းကေန တကၠသို္လ္ေအာင္တဲ့အထိ ကိုယ္စာက်က္တိုင္း ျခင္ဒဏ္ေဝးဖို႔ ျခင္ေဆးေခြ ဟိုဘက္ ၊ ဒီဘက္ လႈိင္လႈိင္ထြန္းခဲ့မိတာကို အရမ္းကို ေနာက္က်မွ ေနာင္တရမိတယ္။ ျခင္နည္းတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ သမီးေလး ရွင္သန္ႀကီးျပင္းခြင့္ရတာကိုလည္း ခုခ်ိန္မွာ ကၽြန္မေက်းဇူးတင္မိတယ္။ ဒါဟာ လူေနမႈအဆင့္အတန္း ကြာဟမႈေတြရဲ႕ ႀကီးမားတဲ့ ေကာင္းက်ိဳး ဆိုးက်ိဳးေတြလို႔ ကၽြန္မေျပာရင္ လြန္ေလမလား။

ရြံတဲ့အေကာင္ငယ္ေလးေတြထဲမွာ ပိုးဟပ္ထိပ္ဆံုးကပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔အိမ္မွာ အေတြ႔မ်ားတာကလည္း ပိုးဟပ္ပဲ။ အထက္တန္းအရြယ္ကေနစလို႔ ပိုးဟပ္ျဖန္းတဲ့ spray ေတြကို ကၽြန္မ လႈိင္လႈိင္ျဖန္းမွ ပိုးဟပ္ရန္က ေဝးမယ္လို႔ ကၽြန္မထင္ၿပီး တကယ့္ကို လႈိင္လႈိင္ျဖန္းခဲ့တာ။ ဒီ spray ရဲ႕ က်န္းမာေရး ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးကို ကၽြန္မ မသိခဲ့ဘူး။ သိေအာင္ ေျပာျပမယ့္သူမရွိခဲ့သလို ကၽြန္မဒီလို ျဖန္းတာကိုလည္း တားမယ့္သူမရွိခဲ့ဘူး။ ဒါကလည္း ကၽြန္မအဆုတ္ မေကာင္းတဲ့ အေၾကာင္းတခုေပပဲ။ ဒီ spray နံ႔ေတြကို ဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ အၿမဲရွဴခဲ့တာကိုး။

အခုလို ကၽြန္မ က်န္းမာေရးအသိေတြရွိလာေတာ့ ဒါေတြဟာ မေကာင္းဘူးလို႔ ကၽြန္မ အသိေပးခ်င္လာတယ္။ ျခင္မေပါတဲ့အရပ္မွာ ၊ ပိုးဟပ္ရွားတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေရာက္ေနလို႔ ဒီလိုေျပာလို႔ ရတာပါ။ ျခင္ေပါတဲ့အရပ္မွာ ပိုးဟပ္ေတြ အေဖာ္လုပ္ေနရတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ လက္ရွိ ကၽြန္မရွိေနဦးမယ္ဆို ဒီအေကာင္ေတြရန္ကလြတ္ေအာင္ ဘယ္လိုေနထိုင္ၿပီး ၊ ဘာေတြသံုးၿပီး ကိုယ့္က်န္းမာေရး မထိခိုက္ေအာင္ ဘယ္လို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္သြားရမယ္ဆိုတာေတာ့ လက္ေတြ႔မွာ တကယ္ခက္ေနမွာလည္း သိတယ္။

ဒါေၾကာင့္ လူေနမႈ အဆင့္အတန္းနိမ့္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြဟာ က်န္းမာေရး ၊ ပညာေရး ခ်ိဳ႕ယြင္းမႈရွိတယ္။ ဒါေတြဟာ တကယ္ကို ဆက္စပ္ေနတယ္လို႔ ခုကၽြန္မေကာင္းေကာင္း သိေနၿပီ။ က်န္းမာေရးအသိေပးဖို႔ ခ်ိဳ႕ယြင္းလစ္ဟာေနတာေတြ ၊ လူေနမႈအဆင့္အတန္းနိမ့္တဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ က်ယ္ျပန္႔ေနတာေတြဟာ လူ႕အသက္တိုဖို႔ ၊ ေရာဂါေတြ ေပါမ်ားဖို႔ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာလည္း မွန္တယ္။ လူဆိုတာ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ေနတာမို႔ တစ္ဦးတည္း ေကာင္းေနလို႔ မရဘူးေလ။ ပတ္ဝန္းက်င္တခုလံုး ညီညီညာညာေကာင္းၿပီး တိက်တဲ့ စည္းကမ္းေတြ ၊ အျပစ္ေပးမႈေတြ ၊ လိုက္နာမႈေတြ ဟန္ခ်က္ညီညီရွိေနပါမွ ဒီပတ္ဝန္းက်င္တခုလံုးက ေကာင္းႏိုင္မွာပါ။

ေျမာင္းေတြပိတ္လို႔ ေျမာင္းလာမရွင္းတဲ့ စည္ပင္ကို အျပစ္ရွာေျပာေနမယ့္အစား ဒီေျမာင္းေတြမပိတ္ေအာင္ အမႈိက္ေတြ မခ်ၾကဖို႔ လူတစ္ဦးခ်င္းစီက လိုက္နာမယ္ဆို ပိတ္ဆို႔တဲ့ေျမာင္းေတြ နည္းလာမယ္ ၊ မိုးရြာတိုင္း ေရလၽွံတာေတြ နည္းလာမယ္။ ဒါဟာ ပတ္ဝန္းက်င္တခုလံုးေကာင္းဖို႔အတြက္ပဲ။ ေရေျမာင္းေတြမပိတ္ရင္ ၊ ျခင္ေပါက္ဖြားႏိုင္မယ့္ဟာေတြမွန္သမၽွ တက္ညီလက္ညီတားဆီးၾကမယ္ဆို ျခင္ေပါတဲ့ဒဏ္က လြတ္မွာပါ။

စကၤာပူဟာ အပင္ေသးကေန အႀကီးအထိ အပင္ေတြ အေတာ္ေပါၿပီး အရမ္းစိမ္းလန္းတဲ့ႏိုင္ငံပဲ။ရာသီဥတုကလည္း ခုပူေပမယ့္ ခဏေနမိုးရြာရင္ ရြာခ်တာမ်ိဳး။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာႏိုင္ငံလို ျခင္မေပါဘူး။ ဒါဟာ ႏိုင္ငံတြင္းမွာ ေနထိုင္သူေတြက တက္ညီလက္ညီ ေတြ႔ေလရာအမႈိက္မပစ္လို႔ ၊ အစိုးရနဲ႕ျပည္သူျပည္သားေတြ တက္ညီလက္ညီ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္ ၊ ကိုယ့္တာဝန္ကိုယ္ယူၾကလို႔ပဲလို႔ျမင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ က်န္းမာေရးအသိကိုလည္း အစိုးရက ဘက္စံုကလုပ္ေပးေနသလို ပညာတတ္ေတြ ၊ ဗဟုသုတၾကြယ္သူေတြမ်ားေတာ့ က်န္းမာေရးအသိရွိၾကတယ္။ လုပ္သင့္တာ ၊ မလုပ္သင့္တာ ခြဲျခားသိၿပီး လိုက္နာတဲ့သူမ်ားတယ္။

ဘာမွအတုမယူရင္ေန ဒီစိတ္ဓါတ္ေလးနဲ႔ ေကာင္းမြန္္တဲ့အက်င့္ေလးေတြေတာ့ ေကာင္းေကာင္းအတုယူသင့္တယ္လို႔ ကၽြန္မထင္တယ္။ လူေနမႈအဆင့္အတန္းေတာ့ျမင့္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ဓါတ္အဆင့္ေလးေတြ ၊ က်န္းမာေရးအသိေလးေတြ ၊ အက်င့္ေလးေတြ မျမႇင့္တင္ၾကဘူးဆိုရင္ လူေနမႈအဆင့္အတန္း ပိုျမင့္မားလာဖို႔ ေဝးေနဦးမွာပဲ။ အဲဒီအခါ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ေနာင္မ်ိဳးဆက္ေလးေတြဟာ ဓါးစာခံအျဖစ္နဲ႔ ျခင္ေပါလို႔ ျခင္ေဆးထြန္း ၊ ပိုးဟပ္မ်ားလို႔ ေဆးျဖန္း ၊ ၾကြက္မ်ားလို႔ ေဆးခ် ၊ ေခြးမ်ားလို႔ ေခြး႐ူးကိုက္ခံရ စသျဖင့္ ေရာဂါေတြ မရသင့္ဘဲရ ၊ မေသသင့္ဘဲေသ ၊ လူ႔ဘဝကို လူ႔သက္တမ္းေစ့ မေနလိုက္ရသူေတြမ်ားလာတာလို႔ ကၽြန္မေျပာရင္ မွားေလမလားေနာ္။

ရတု (Burmesehearts.com)