ကေလးေတြခံစားရတဲ့ စိတ္အားငယ္မႈ အပိုင္း(၃)

မိဘေတြရဲ႕တာဝန္က သားသမီးကို အေတြးအျမင္အမွန္နဲ႔ လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚေရာက္ေအာင္ တင္ေပးဖို႔ပါပဲ။ ဒီလမ္းေၾကာင္းေပၚတင္ေပးၿပီးေနာက္မွာ ဆက္ေလၽွာက္ျဖစ္ေအာင္ စိတ္အား ၊ ကိုယ္အား ၊ ခြန္အားေတြေပးၿပီး ပံ့ပိုးေပးဖို႔ပဲလိုတာပါ။ ဒီကေနတဆင့္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ သူ႔ေျခေထာက္ေပၚသူ ရပ္တည္ႏိုင္လာမွာျဖစ္ပါတယ္။

ဆယ္ေက်ာ္သက္ကေလးေတြဟာ လြတ္လပ္မႈဆိုတာကို ခံစားခ်င္ၾကတာပါ။ သူတို႔က ႏွစ္မ်ားစြာ မိဘေဆြမ်ိဳး ၊ ဆရာသမား ၊ ပတ္ဝန္းက်င္ဆိုတာရဲ႕ အကန္႔အသတ္ေဘာင္ထဲမွာ ေနထိုင္ခဲ့ရေတာ့ လြတ္လပ္စြာေတြးေခၚျခင္း ၊ လြတ္လပ္စြာ ေနထိုင္စားေသာက္ျခင္းဆိုတာေတြကို အာသာငမ္းငမ္း ေတာင့္တေနၾကတာပါ။ ဒီအရြယ္ စည္းလြတ္ဝါးလြတ္ျဖစ္မသြားရေအာင္ ၊ တည္ၿငိမ္တဲ့အေတြးအေခၚနဲ႔ စိတ္ကူးစိတ္သန္းေတြ ျဖစ္လာေအာင္ ၊ ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္ေတြရွိလာေအာင္ဆိုတာ သူတို႔ကို ဘဝဆိုတဲ့လမ္းေၾကာင္းေပၚ တင္ေပးလိုက္ရမွာပါ။

တကယ့္ဘဝဆိုတာ စိတ္ကူးေန႐ံုနဲ႔ ပံုေပၚလာတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ကိုယ္တိုင္အေကာင္အထည္ေဖာ္ တည္ေဆာက္ရတာမ်ိဳးဆိုတာကို သူတို႔ကိုယ္ေတြ႔ ႀကံဳလာမွ တကယ္နားလည္ႏိုင္တာမ်ိဳးပါ။

အပ်ံသင္စ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္မွာ သူသိသင့္တာေတြမွန္သမၽွကို သိေအာင္ ကိုယ္က လမ္းေၾကာင္း ေျပာျပ ၊ သင္ျပရမွာပါ။ ပ်ံရင္းပ်ံရင္း ပ်ံတတ္သြားၿပီဆိုရင္ေတာ့ သူဆႏၵရွိရာ သူပ်ံသန္းသြားမွာပါ။ အစိုးရိမ္လြန္တဲ့မိဘေတြေၾကာင့္ သားသမီးေတြဟာ တံုး အ သြားတတ္တာကိုလည္း သတိျပဳရမွာပါ။ တကယ္စိုးရိမ္တယ္ဆိုရင္ ေဆာင္ရန္ ၊ ေရွာင္ရန္ကိစၥေတြကို သူတကယ္သိနားလည္ သေဘာေပါက္ၿပီး ေဆာင္မိ ၊ ေရွာင္မိေအာင္ ကိုယ္ကသင္ေပး႐ံုပါ။

သင္ေပးထားတဲ့အတိုင္း မလုိက္နာလို႔ တစ္ႀကိမ္ထိ ၊ ႏွစ္ႀကိမ္ထိ ၊ ထိၿပီးရင္ထိလာမယ္ဆို ႀကံဳလာတဲ့အေတြ႔အႀကံဳေတြက သူ႔ကိုကိုယ္ေတြ႔သင္ေပးလိုက္မွာပါ။ တခါတေလ စာေတြ႔ထက္ လက္ေတြ႔က ပိုသေဘာေပါက္နားလည္သြားေစတယ္။ အဆိပ္ရွိသတၱဝါေတြနဲ႔ လူကိုေသေစတတ္တဲ့အရာေတြ ၊ အညြန္႔တံုးေစတတ္တဲ့ အရာေတြမွန္သမၽွကို သူလံုးဝေရွာင္ၾကဥ္ဖို႔ ကိုယ္သင္ေပးရမွာေပါ့။

ေနာက္ဆံုးမွာ လက္ရွိႀကံဳေတြ႔ေနတဲ့ အေျခအေနအေပၚ သူဘာေတြခံစား ေတြးျမင္ေနႏိုင္တယ္လို႔ သိျမင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ ကိုယ္ခ်င္းစာခံစားတဲ့အခါ သူ႔အေတြးအျမင္ေတြကို အနီးစပ္ဆံုး ခံစားေတြးျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ လူခ်င္း ၊ ခံစားခ်က္ခ်င္း ကြဲျပားေနႏိုင္တာမို႔ အေတြးအျမင္နဲ႔ ခံစားခ်က္မွန္သမၽွ ထပ္တူမက်ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါကိုေတာ့ နားလည္ထားရမယ္ေလ။

ထိန္းသိမ္းရအခက္ဆံုးအရြယ္ဟာ သံုးႏွစ္ေအာက္ အရြယ္ေလးေတြဆိုရင္ ေျပာဆိုရအခက္ဆံုးအရြယ္ဟာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးေတြပါ။ ဒါဟာ သဘာဝအရ အသက္အရြယ္ေျပာင္းလဲမႈေတြေၾကာင့္ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ၊ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာေတြ ေျပာင္းလဲျဖစ္ေပၚေနတာပါ။ မိဘျဖစ္တဲ့ကိုယ္က သူ႔ရဲ႕ေျပာင္းလဲမႈေတြကို နားလည္ေပးၿပီး လမ္းမွန္ေရာက္ေအာင္ နည္းပရိယာယ္ပါပါ အလိုက္သင့္ ဆြဲေဆာင္သိမ္းသြင္းသြားရမွာပါ။

တခ်ိဳ႕ေတြကေျပာတယ္။ “အပိုေတြပါ။ ဒါေတြမလိုပါဘူး။ ကေလးေတြကို ဂ႐ုတစိုက္ နားလည္ေပးဖို႔လည္းမလိုပါဘူး။ တို႔မိဘေတြတုန္းကလည္း ဒီလိုပဲထားခဲ့တာပဲ။ အခုဒို႔ဒီအရြယ္ေရာက္ေနၿပီ။ ဘာမ်ားမွားလို႔လဲ။ ကေလးဟာ သူ႔ဘာသာသူႀကီးလာရင္း သူ႔ဘာသာသူ သိတတ္နားလည္လာမွာပါ” တဲ့။ လူမွမဟုတ္ဘူး တရိစာၦန္ေတြလည္း သူ႔ဘာသာသူ တျဖည္းျဖည္း ႀကီးျပင္းလာခဲ့တာပါ။

လူနဲ႔အနီးစပ္ဆံုးတရိစာၦန္ျဖစ္ေနတဲ့ ေခြးေတြေတာင္ လူနဲ႔နီးနီးေနတာမ်ိဳးမရွိဘဲ ဘယ္လိုအလိုက္သင့္ ေနထိုင္ဆက္ဆံရမယ္ဆိုတာ မသင္ေပးရင္ ေတာထဲက ေျမေခြးေတြလို ၊ အင္းစိန္အက်ဥ္းေထာင္ ေခြးတိုက္ထဲက ေခြးေတြလို ရန္လို႐ိုင္းစိုင္းေနတတ္ပါတယ္။ ကိုယ့္တုန္းကမရခဲ့တဲ့ ဂ႐ုစိုက္မႈမ်ိဳးကို ကိုယ္ျပန္မေပးတတ္တာ သဘာဝက်ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တပါးသူကို ဂ႐ုစိုက္မႈေတြ မေပးသင့္ဘူး ၊ ေပးဖို႔မလိုဘူးဆိုတဲ့အေတြးဟာ သဘာဝမက်ေတာ့ဘူး။ တနည္းအားျဖင့္ အဆိုးျမင္တဲ့စိတ္ကေလး ကိန္းေအာင္းသြားတာေပါ့။

လူခ်င္းတူေပမယ့္ အေတြးအေခၚေတြကြဲျပားသြားတာ ၊ စိတ္ဓါတ္နဲ႔ ခံယူခ်က္ေတြ ကြဲျပားသြားတာ ၊ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ေျပာဆိုပံုေတြ ကြဲျပားသြားတာ ၊ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈနဲ႔ ဘဝေနထိုင္မႈပံုစံေတြ ကြဲျပားသြားတယ္ဆိုတာဟာ ဒီလူေတြငယ္စဥ္က လူႀကီးမိဘေတြ သူ႔အေပၚ ဘယ္လိုျပဳမူဆက္ဆံၿပီး ကေလးဟာ ဘာေတြ ဘယ္လိုသင္ယူခဲ့လို႔ ဘယ္လိုစိတ္ဓါတ္နဲ႔ ခံယူခ်က္ေတြျဖစ္ေပၚၿပီး ဘဝဆိုတာကို ဘယ္လိုပံုေဖာ္ေနထိုင္သြားလိုတယ္ ၊ ေနထိုင္သြားတယ္ဆိုတာ ကြဲျပားသြားပါတယ္။

မိဘေတြဟာ စားဖိုမွဴးေတြနဲ႔တူပါတယ္။ အသားခ်င္း ၊ အသီးအရြက္ခ်င္း အတူတူ ရရွိလာသည့္တိုင္ အရသာေကာင္းေအာင္ ေစတနာပါပါ ဘယ္လိုခ်က္ျပဳတ္ရမယ္လို႔ ေလ့လာသိထားတဲ့သူရဲ႕ ဟင္းလ်ာဟာ အရသာထူးကဲေကာင္းမြန္ၿပီး ပါးစပ္ထဲေရာက္ရင္ၿပီးၿပီဆိုတဲ့ခံယူခ်က္နဲ႔ အရသာကို အေလးမထား ၿပီးစလြယ္ ခ်က္ျပဳတတ္သူေတြရဲ႕ ဟင္းလ်ာဟာ ဖြယ္ဖြယ္ႀကီးျဖစ္ေနႏိုင္ပါတယ္။ ပစၥည္းေကာင္းေတြသံုးလို႔ အရသာေကာင္းတာေပါ့လို႔ ေစာဒကတက္ဖြယ္ရွိေပမယ့္ ပစၥည္းေကာင္းမသံုးႏိုင္တဲ့ အိမ္ရွင္မအခ်ိဳ႕ရဲ႕ လက္ရာဟာ တခါစား႐ံုနဲ႔ တသက္စာ အမွတ္ရေစတာေတြ ရွိေနပါတယ္။ ဆင္းရဲတဲ့မိဘေတြကလည္း ေအာင္ျမင္တဲ့သားသမီးေတြကို ေမြးထုတ္ေပးႏိုင္ပါတယ္။

သားသမီးကို အေကာင္းဆံုး ဘယ္လို ပဲ့ျပင္ဆံုးမသြားရမယ္လို႔ မေလ့လာဘဲ အဆင္ေျပသလို ကိုယ္ႀကီးျပင္းလာတဲ့အတိုင္း စိတ္ေနာက္ကိုယ္ပါ ဆံုးမတတ္တဲ့မိဘေတြရဲ႕ သားသမီးနဲ႔ သားသမီးကို နားလည္ေႏြးေထြးမႈေပးၿပီး နည္းမွန္လမ္းမွန္ဆံုးမတတ္တဲ့ မိဘေတြရဲ႕ သားသမီးေတြဟာ လူခ်င္းအမ်ိဳးအစားတူေပမယ့္ အရည္အခ်င္းေတြ ၊ စိတ္ေနစိတ္ထား ၊ ခံယူခ်က္ေတြ ၊ အေကာင္းျမင္စိတ္ ၊ အဆိုးျမင္စိတ္ဆိုတာေတြ ကြဲျပားသြားမွာျဖစ္ပါတယ္။

တခ်ိဳ႕ေတြက ေကာင္းမြန္စြာသြန္သင္ဆံုးမတာ မခံရေပမယ့္ ဆိုးရြားစြာ ဆက္ဆံမႈမခံခဲ့ရေလေတာ့ အဆိုးျမင္စိတ္ေတြ ကိန္းေအာင္းမေနဘဲ အေျခအေန အခြင့္အေရးေပးလာရင္ ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္ေတြဝင္လာၿပီး ႀကိဳးစားရင္းက ေအာင္ျမင္တဲ့ဘဝ ရရွိသြားတတ္ပါတယ္။

ဘဝအေျခအေနေၾကာင့္ ေလာကႀကီးကို အေကာင္းမျမင္ႏိုင္ ၊ ေန႔စဥ္ေတြ႔ႀကံဳေနရတဲ့ ဘဝေပးေၾကာင့္ ေလာကႀကီးနဲ႔ လူေတြအေပၚ အေကာင္းမျမင္ႏိုင္ ၊ ကိုယ့္ကိုလည္း အေကာင္းျမင္ဆက္ဆံသူ မရွိတဲ့ဘဝမွာ ဘယ္သူ႔အေပၚမွ ၊ ဘယ္အရာကိုမွ အေကာင္းမျမင္ႏိုင္တဲ့သူေတြလည္း ရွိပါတယ္။

ကိုယ့္အေပၚ နားလည္ေပးၿပီး အေကာင္းဘက္ကေန နားလည္ေအာင္ ေျပာဆိုသြန္သင္ ဆံုးမတတ္သူရွိရင္ ေလာကႀကီးကို အေကာင္းျမင္စိတ္ေတြ ကိန္းေအာင္းသြားပါတယ္။ ဆံုး႐ံႈးေနဦးေတာ့ ဆက္ႀကိဳးစားရင္ ေအာင္ျမင္ႏိုင္တယ္လို႔ ယံုၾကည္ေမၽွာ္လင့္ၿပီး ဆက္ႀကိဳးစားရင္း ေအာင္ျမင္သြားတဲ့သူေတြရွိပါတယ္။

တႀကိမ္က်႐ံႈးတယ္ဆိုတာ တဘဝလံုးစာ က်႐ံႈးတာမဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ မွန္ကန္တဲ့အသိအျမင္ေတြ ၊ လြတ္လပ္စြာေတြးေခၚႏိုင္မႈ စြမ္းအားေတြ ၊ ေလာကႀကီးထဲမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတတ္တဲ့ သေဘာသဘာဝေတြကို နားလည္ေအာင္ သင္ျပေပးႏိုင္တဲ့သူ အနားမွာရွိေနရင္ ဒီကေလး ၊ ဒီလူငယ္ေလးဟာ ေရရွည္မွာ ေအာင္ျမင္တဲ့သူျဖစ္လာမွာပါ။

ရတု (Burmesehearts.com)