အျပစ္မဆို ႏႈတ္ခ်ိဳခ်ိဳ ဇနီးထိုထို ေအာင္ျမင္သား

အိမ္ေထာင္သက္ရလာတဲ့ အိမ္ေထာင္သည္အမ်ိဳးသားေတြအမ်ားစုက ၎တို႔ရဲ႕ ဇနီးမယား ပစိပစပ္မ်ားလာတာ ၊ ဗ်စ္ေတာက္ဗ်စ္ေတာက္ ျဖစ္လာတာ ၊ ေျပာမၿပီး အျပစ္တင္မၿပီးတာေတြကုိ တညီတညြတ္တည္း ေထာက္ခံလာၾကတယ္။ နားေအးပါးေအး ေနခ်င္သူကေတာ့ အိမ္မွာဇနီးနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဆံုမယ့္အခ်ိန္ေတြကို အိပ္ခ်ိန္ကလြဲလို႔ ေရွာင္လာၾကတယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ျဖင့္ ဒီအိမ္ေထာင္ေရးဟာ ေပ်ာ္႐ႊင္သာယာႏိုင္ပါေတာ့မလား။

အမ်ိဳးသမီးေတြဘာေၾကာင့္ စကားမ်ားၿပီး ပစိပစပ္ျဖစ္လာရတယ္ဆိုတာ အမ်ားစုက တူညီေနပါတယ္။ ခင္ပြန္းကို အလိုမက်တာ ၊ ခင္ပြန္းလုပ္တာ အလိုမက်တာ ၊ စီးပြားေရး ၊ အိမ္အလုပ္ ၊ သားသမီးအလုပ္ စတာေတြနဲ႔ ကိုယ္တိုင္က နားခ်ိန္ရွားလာေတာ့ ကိုယ္တိုင္ေတာင္မသိတဲ့ စိတ္ဖိစီးမႈေတြကေနတဆင့္ အလိုမက်မႈေတြ မ်ားသထက္မ်ားလာတာပါ။ ဒီလိုအလိုမက်မႈေတြမ်ားလာေတာ့ ဒီဟာေတြကို အနီးရွိသူကို ေျပာခ်င္တယ္။ အမွန္ေတာ့ ခင္ပြန္းလုပ္တာ ၊ သားသမီးလုပ္တာေတြဟာ သူမအလိုက် ထိုင္က႐ိုဏ္းက်က်လုပ္လာမလားလို႔ သူမသက္သာရာ ရလိုရျငား ေျပာဆိုျပင္ဆင္ရင္း ပစိပစပ္မ်ားလာတာပါ။ တစ္ခါေျပာလို႔လဲ လုပ္တာကိုင္တာဟာ ေျပာင္းလဲမလာ ၊ ႏွစ္ခါမက အခါခါေျပာလို႔လည္း အရင္လိုမေျပာင္းမလဲျဖစ္ေနတဲ့ ခင္ပြန္းနဲ႔ သားသမီးအေပၚမွာ ဗ်စ္ေတာက္ဗ်စ္ေတာက္ ႏိုင္လာတာလည္း ေမတၱာႀကီးမားၿပီး အလုပ္မ်ားလွတဲ့ အိမ္ရွင္မေတြပါပဲ။

ဘာလို႔ေမတၱာႀကီးၿပီး အလုပ္မ်ားတဲ့ အိမ္ရွင္မေတြလို႔ ေျပာရသလဲဆိုရင္ သူတို႔ဟာ ဗ်စ္ေတာက္ဗ်စ္ေတာက္ေျပာ ၊ ျမည္တြန္တတ္ေပမယ့္ မလုပ္ေပးဘူးလားဆိုေတာ့ မလုပ္ေပးဘဲ မေနႏိုင္တဲ့သူေတြပါ။ ပုဆိုးကို ဒီမွာမပစ္နဲ႔ ၊ ကစားစရာေတြ ေလွ်ာက္မဖြနဲ႔ ေနာက္တခါဆိုအသိပဲ ဆိုေပမယ့္ ေနာက္အခါေပါင္းမ်ားစြာကိုလည္း သူတို႔ဟာ လိုက္လံသိမ္းဆည္းရွင္းလင္းလို႔ ေလွ်ာ္ဖြပ္ေပးၿမဲျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ မိသားစုအေပၚထားတဲ့ ေမတၱာတရားေၾကာင့္ သူတို႔ဟာ ကိုယ္တိုင္ အနားယူခ်ိန္ နည္းသထက္နည္းလာသူေတြျဖစ္ၿပီး အိမ္ေထာင္စုအတြင္းမွာ စိတ္ေရာ ၊ လူပါ အပင္ပန္းဆံုးလူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္လည္းထြက္လုပ္ရ ၊ အိမ္ေထာင္မႈလည္း ထိန္းသိမ္းရွင္းလင္း ခ်က္ျပဳတ္ေလွ်ာ္ဖြပ္ရ ၊ သားသမီးေတြအတြက္လည္း အခ်ိန္ေပးရတဲ့ အိမ္ေထာင္ရွင္မေတြက စိတ္ဖိစီးမႈအမ်ားဆံုးေပ့ါ။

ဒါေပမယ့္ ဒီလို နားခ်ိန္မရဘဲ စိတ္ဖိစီးမႈအမ်ားဆံုး အိမ္ေထာင္စုအတြင္းက အိမ္ရွင္မေတြဟာ သူတို႔နဲ႔ထိုက္တန္တဲ့ ယုယၾကင္နာမႈ ၊ နားလည္ေပးမႈေတြကို မခံစားၾကရဘဲ ေဝးေလေကာင္းေလ ေရွာင္ဖယ္ေနတဲ့ ခင္ပြန္းရဲ႕ ဆက္ဆံေရး ၊ အေမက သိပ္ပစိပစပ္မ်ားတာပဲလို႔ သားသမီးေတြရဲ႕ မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ သူမေမတၱာေပးသေလာက္ ေမတၱာ ျပန္မရႏိုင္တာဟာ သူမႏႈတ္က စကားခ်ိဳခ်ိဳမဆိုတတ္ဘဲ ျမည္တြန္ေတာက္တီးတတ္တဲ့အက်င့္ စြဲသြားခဲ့လို႔ျဖစ္ပါတယ္။ အတိတ္က ခင္ပြန္းအျပစ္ေတြကို အဖန္တလဲလဲ အျပစ္တင္တတ္တဲ့ အက်င့္ကို ေရွာင္သင့္ပါတယ္။ အတိတ္ဆိုတာ အနာဂါတ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်မႈေတြမမွားေအာင္ သင္ခန္းစာယူစရာျဖစ္ေပမယ့္ အတိတ္ကိုတူးဆြၿပီး ပစၥဳပၸန္မွာ ရန္ျဖစ္စကားမ်ားလို႔ မလွတဲ့အနာဂါတ္ကို ဖန္တီးဖို႔မဟုတ္ပါဘူး။

အက်င့္စြဲသြားရင္ေတာ့ ျပင္ရခက္တာေပါ့။ ဒီေတာ့ အက်င့္မစြဲေသးတဲ့ လက္ထပ္ၿပီးစ ဇနီးမယားကေတာ့ ဒီအက်င့္ႀကီးဝင္မလာခင္ ခင္ပြန္းအေပၚ စကားခ်ိဳခ်ိဳ ဆိုတဲ့အက်င္ကို က်င့္ထားရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အၿမဲတမ္းခ်ိဳရမယ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ စိတ္ဆိုးေဒါသထြက္ေနခ်ိန္မွာ ဘယ္သူမွ စကားခ်ိဳခ်ိဳမထြက္ႏိုင္တာ သဘာဝပဲေလ။ ဒါေပမယ့္ ေျပာမၿပီး ၊ အျပစ္တင္မၿပီး ၊ ႀကံဳတိုင္း အျပစ္တင္ေျပာဆိုလာႏိုင္တဲ့ ကိုယ့္အက်င့္ကို ထိန္းသိမ္းသြားဖို႔ လိုပါတယ္။

ႏွစ္ေယာက္စလံုး ေဒါသထြက္ ၊ စိတ္ႀကီးေနခ်ိန္မွာ ကိုယ္ေျပာမယ့္စကားေတြ ၊ အျပစ္တင္ေျပာဆိုခ်င္တဲ့စကားကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ထိန္းခ်ဳပ္ပါ။ ေျပာမိသြားခဲ့တဲ့ ၊ လြန္သြားခဲ့တဲ့စကားေတြကို ျပန္သံုးသပ္ပါ။ သူမွားတယ္ဆိုတဲ့ ကိုယ့္အယူအဆကို ေဘးဖယ္ထားၿပီး ငါ့ကိုသာဒီလိုေျပာဆိုခံရရင္လို႔ ကိုယ္ခ်င္းစာေတြးေပးပါ။ (လူဆိုတာ အမွားမကင္းတဲ့သူေတြမဟုတ္လား။ အမွန္ခ်ည္းပဲလုပ္ႏိုင္တဲ့သူမရွိပါဘူး။) ဒီေတာ့ ကိုယ္တိုင္က မခံစားႏိုင္တဲ့စကားလံုးေတြ ေျပာမိရင္ ႏွစ္ေယာက္ စိတ္ေအးလက္ေအးရွိခ်ိန္မွာ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာနဲ႔ ကိုယ္စကားလြန္သြားတာကို ေတာင္းပန္ရဲရပါမယ္။ ေနာက္ဒီလိုမျဖစ္ေအာင္လည္း ဆင္ျခင္မယ္ဆိုတာ သူသိေအာင္ေျပာပါ။ ကိုယ္အလံျဖဴျပလာရင္ ကိုယ့္ခ်စ္လို႔ယူထားတဲ့ ေယာက်ာ္းကလည္း ေလွ်ာ့ေပးႏိုင္မွာပါ။ အားႏြဲ႔တဲ့သူက ေတာင္းပန္လာလို႔မွ ခြင့္မလႊတ္ေပးႏိုင္တဲ့ေယာက်္ားဟာ ေယာက်္ားမပီသသူေပါ့။ (ဒါေပမယ့္ ဇနီးက ဘုန္းႀကီးေခါင္းေခါက္လိုက္ ေတာင္းပန္လိုက္ဆိုတာလိုမ်ိဳး နစ္နစ္နာနာေျပာလိုက္ ေတာင္းပန္လိုက္ေတာ့ မျဖစ္ေစနဲ႔ေပါ့။)

ကိုယ္ေတာင္းပန္တာ လက္ခံသြားရင္ ေနာက္တဆင့္ ေျပာဆိုရမွာကေတာ့ ဘာေၾကာင့္ကိုယ္ဒီလိုေျပာဆိုမိတယ္ဆိုတာကို သူနားလည္ေအာင္ ရွင္းျပရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမွာ စကားျပန္မ်ားေစမယ့္ စကားလံုးေတြကိုေတာ့ ေရွာင္ရမွာေပါ့။ သူ႔လုပ္ရပ္ ၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ဟာ အိမ္ေထာင္စုကို ဘယ္ေလာက္အတိုင္းအထာအထိ စီးပြားေရး ၊ လူမႈေရး ၊ အိမ္ေထာင္ေရး ထိခိုက္ေစလို႔ ဒီလိုေျပာမွားဆိုမွား ျဖစ္သြားရတယ္ဆိုတာ သူနားလည္ေအာင္ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာ ရွင္းျပရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခါ သူရွင္းျပလာမယ့္ စကားလံုးေတြကိုလည္း ကိုယ္လက္မခံႏိုင္ျငား နားငွါးေပးၿပီး နားေထာင္လိုက္ပါ။ သူမွန္တယ္ထင္တဲ့အရာဟာ ဘယ္လိုေကာင္းက်ိဳး ၊ ဆိုးက်ိဳးျဖစ္ေစတယ္ဆိုတာ  ေအာင္ျမင္ေပ်ာ္႐ႊင္တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးရဲ႕ ေသာ့ခ်က္ ထဲမွာ ေရးထားတဲ့နည္းကို ျပန္သံုးၿပီး ဆံုးျဖတ္ပါ။ ဆိုက်ိဳးမ်ားတယ္ ၊ ေကာင္းက်ိဳးနည္းတယ္လို႔ ႏွစ္ဦးသေဘာတူသြားၿပီဆိုပါစို႔။ ခင္ပြန္းကို ငါေျပာသားပဲ နင္လုပ္တာမွားပါတယ္လို႔ဆိုတဲ့ အျပစ္တင္စကား လံုးဝမေျပာမိေအာင္ထိန္းပါ။

အမွားကေတာ့ မွားၿပီးၿပီေလ။ အဖတ္ဆယ္လို႔ရေသးရင္ လိုက္ဆယ္ေပါ့။ ဥပမာ ဇနီးသေဘာမတူဘဲ ေငြေခ်းမိတယ္ ၊ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမိတယ္ဆို ျပန္ေတာင္းၾကည့္ေပါ့။ မရေတာ့ဘူးဆိုရင္လည္း စိတ္ေတြ ပူေလာင္မေနနဲ႔ေတာ့။ ဒီလိုမွမဟုတ္ရင္ ေႁမြပါလည္းဆံုး ၊ သားလည္းဆံုး ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ေငြလည္းဆံုး ၊ အိမ္ေထာင္သာယာမႈလည္း ဆံုး႐ံႈးလို႔ အိမ္ေထာင္ပ်က္ျဖစ္ဖို႔ ဦးတည္ေနရင္ေတာ့ မေကာင္းဘူးေပါ့။ ေနာင္မျဖစ္ေအာင္ပဲ ႏွစ္ဦးသေဘာတူညီစြာ ဆံုးျဖတ္လုပ္ကိုင္ဖို႔ က်င့္ယူသြားရမွာမဟုတ္လား။

ဆိုစကားၾကားဖူးတယ္။ အေမျပာ တစ္လ ၊ မယားေျပာ တစ္ညတဲ့ ။ တကယ္ဆို ဇနီးမယားက ေျပာဆိုပဲ့ျပင္တတ္ရင္ ခင္ပြန္းရဲ႕ အရည္အခ်င္းေတြဟာ ထြန္းေျပာင္သထက္ ထြန္းေျပာင္လာႏိုင္ပါတယ္။ ကမာၻအရပ္ရပ္မွာ လက္ခံထားတာကေတာ့ ေအာင္ျမင္တဲ့အမ်ိဳဳးသားရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ ၎ကို ပံ့ပိုးေပးေနတဲ့ ဇနီးမယားေကာင္းတစ္ေယာက္ ရွိတယ္ဆိုတာပါပဲ။ ဒီေတာ့ ကိုယ္ဟာ ခင္ပြန္းကို အရည္အခ်င္းျပည့္မီစြာ ေျပာဆိုပဲ့ျပင္ေပးႏိုင္တဲ့ ဇနီးမယားလား ၊ ပစိပစပ္မ်ားတဲ့ ဇနီးမယားလားဆိုတာ ကိုယ့္လွ်ာနဲ႔စကားက ဆံုးျဖတ္ေပးမွာျဖစ္ပါတယ္။

ရတု (Burmesehearts.com)