class="post-thumbnail open-lightbox" href>
လိုရာေတြး
ကၽြန္မတို႔ေတြ ကိစၥအမ်ိဳးမ်ိဳးမွာ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ကိုယ္လိုရာေတြးတတ္ၾကတယ္။ ကိုယ္လိုရာေတြးက်င့္မ်ားလာတဲ့အခါ အဲဒီအေတြးႀကီးကို အမွန္လို႔ထင္လာၾကတယ္။ ဒါကို အမွန္လို႔ထင္လာရင္းနဲ႔ အမွန္လို႔ယံုၾကည္လာတယ္။ (ထင္တာႏွင့္ ယံုၾကည္တာက ဆင္သေယာင္ေယာင္နဲ႔ ထင္တာက ယံုၾကည္တာေလာက္ မေလးနက္သလို သူ႔မွာဒြိဟသေဘာပါတယ္။) ဒီလိုယံုၾကည္လာတဲ့ကိစၥကို သူမ်ားလဲ ယံုၾကည္ေစခ်င္တဲ့ဆႏၵက ယံုၾကည္မႈျပင္းတန္သည္ႏွင့္အမွ် ဆႏၵလဲ ျပင္းထန္လာတယ္။ ထို႔ေၾကာင့္လဲ ကိုယ္ယံုသလို သူမ်ားကိုယံုၾကည္လာေအာင္ ေျပာဆိုၾကတယ္။
ဒီလိုသူမ်ားယံုၾကည္ေအာင္ ေျပာဆိုလုပ္ေဆာင္ၾကတဲ့အခါ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ သက္ေသသာဓကေတြနဲ႔ ယံုၾကည္ေအာင္လုပ္ျပတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ လူေတြရဲ႕စိတ္ကို လွည့္ဖ်ားၿပီးလုပ္တယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ရာထူး၊ ပစၥည္း အစရွိတာေတြနဲ႔ စည္႐ံုးလို႔တမ်ိဳး၊ ဆြဲေဆာင္လို႔တမ်ိဳး၊ ၿခိမ္းေျခာက္လို႔တမ်ိဳးနဲ႔ လုပ္ေဆာင္ၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လဲ ေမတၱာစိတ္၊ သနားက႐ုဏာစိတ္ကို ခုတံုးလုပ္ေျပာၾကျပန္ေရာ။ အမ်ိဳးမ်ိဳးေပါ့ေလ။ ကိုယ္သန္ရာႏိုင္ရာနဲ႔ မိမိ၏ယံုၾကည္သလို သူမ်ားပါယံုၾကည္လာေအာင္ ၊ မိမိလုပ္သလို လုပ္ကိုင္လာေအာင္ စည္း႐ံုးၾကတယ္။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီႀကီးမားတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြအေပၚ အေျခခံၿပီးျဖစ္ေပၚလာတဲ့ သေဘာထားကြဲလြဲမႈေတြ၊ အျငင္းပြားမႈေတြ၊ တစ္ဘက္ႏွင့္တစ္ဘက္ အားၿပိဳင္မႈ၊ ရန္လိုမႈ၊ တိုက္ခိုက္မႈ၊ အႏိုင္ရလိုမႈေတြ ျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။ ဒါေတြကို အရင္းစစ္လိုက္ေတာ့ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ဒီအေတြးတစ္စကေန ပြားလာတဲ့မီးေတြပါ။
တစ္ခါတစ္ေလ ယံုၾကည္မႈတူသူခ်င္းေတာင္ သေဘာထားကြဲလြဲၿပီး အဖြဲ႕အစည္းေတြ အပိုင္းပိုင္းကြဲ၊ အခ်င္းခ်င္းအားၿပိဳင္ ရန္လိုမႈ မၿပီးျပန္ဘူး။ တူညီတဲ့ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ အေတြးအေခၚေတြကြဲ၊ အဲဒီအေပၚမူတည္ၿပီး အာေဘာ္ေတြကြဲၿပီး သူမ်ားေတြကို တဆင့္ျဖန္႔ေ၀ေျပာျပတဲ့အခါလဲ ကြဲလြဲၾကေတာ့တာပဲ။ ၿပီးမွ သူ႔အာေဘာ္မွန္တယ္။ ငါ့အာေဘာ္မွန္တယ္။ သူမွန္တယ္၊ ငါမွန္တယ္ ျငင္းၾက၊ မုန္းၾကနဲ႔ပါ။ ဒါေတြက နယ္ပယ္အစံုမွာ ျဖစ္ေပၚေနၾကတာပါ။ ဘာသာေရး ၊ ႏိုင္ငံေရး ၊ ပညာေရး ၊ အႏုပညာ ၊ ေနာက္ဆံုး အခ်စ္ေရး ၊ အိမ္ေထာင္ေရး လူေနမႈဘ၀ နယ္ပယ္အစံုမွာ ျဖစ္ေနၾကတာပါ။
အေကာင္းနဲ႔အဆံုး ဒြန္တြဲေနတဲ့ ေလာကသဘာ၀အရ အမွန္နဲ႔ အမွားဆိုတာလဲ အၿမဲရွိေနမွာပါ။ ဘယ္သူမွန္တယ္၊ မွားတယ္ကိုေတြးဖို႔ထက္ ဘယ္ဟာမွန္တယ္၊ မွားတယ္ကို အရင္ေတြးေတာ ဆန္းစစ္ၾကည့္စို႔လား။
ဒီလိုေတြးတဲ့ေနရာမွာ ကိုယ္လိုရာဆြဲမေတြးၾကဘဲ ဘယ္အရာက လူပိုမ်ားမ်ား အက်ိဳးရွိႏိုင္မလဲလို႔ အမ်ားအက်ိဳးလိုလားစိတ္နဲ႔ ေတြးျဖစ္ခဲ့မယ္ဆို အမ်ားစိတ္ခ်မ္းသာမွာပါ။ အမ်ားေကာင္းဖို႔ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ တကယ္ပဲ ကိုယ့္အက်ိဳး၊ မိသားစုအက်ိဳး၊ ေဆြမ်ိဳးအေပါင္းအသင္း မ်က္ႏွာရင္းေတြအက်ိဳးကအစ ဖယ္ထုတ္ထားႏိုင္ေလ အက်ိဳးရွိေလပါပဲ။
အမ်ားေကာင္းက်ိဳးကို လိုလားစိတ္နဲ႔ ဦးစားေပးေတြး လုပ္ေဆာင္လာရင္း အတၱအက်ိဳးေတြ ဖယ္ထုတ္လာႏိုင္တဲ့အခါ တကယ္ပဲ ကိုယ္မွန္ေနေစဦးေတာ့ အမ်ားအက်ိဳးရွိမယ္ဆို ကိုယ္မွားပါတယ္ဟု ဘာလို႔မဆိုရဲရမလဲ။ ကိုယ္မွန္ေနလို႔မွ အမ်ားအက်ိဳးမရွိႏိုင္ပဲေလ။
ဒါေပမယ့္ အတၱႀကီးမားလြန္းသူေတြကေတာ့ ကိုယ္မွားလဲ မိမိအက်ိဳးစီးပြားအတြက္ဆို ဘယ္အရာမဆို ခ်နင္းပစ္ဖို႔၀န္မေလး။ ရသေလာက္ယူ၊ ပြားသေလာက္စား၊ ငါလုပ္တာမွအမွန္၊ ငါေျပာသလိုလုပ္၊ ငါထားသလိုေန၊ ငါသာအမွန္ အကုန္အမွားလို႔ တသူသန္၀ါဒ လက္ကိုင္ဆြဲထားတတ္ပါတယ္။
ဒီလိုေခါင္းေဆာင္မ်ားကို နယ္ပယ္အစံုမွာ အနည္းႏွင့္အမ်ား ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ ဒီလူေတြ ဦးေဆာင္မႈေအာက္မွာ လိုရာေတြးစနစ္ေနာက္လိုက္ရင္း အတၱလိုရာ စိတ္ေနာက္ကိုယ္ပါ လိုက္မွားေနသူေတြလဲ တပံုတပင္ပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ မွားတဲ့စနစ္ စိုးမိုးတဲ့ေနရာမွာ အမွားေတြကို စနစ္တစ္ခုလို အထပ္ထပ္လုပ္ကိုင္ရင္းနဲ႔ ဒီလိုလုပ္တာအမွန္လို႔ ယံုၾကည္လာတယ္။ ကိုယ္လုပ္တာအမွန္လို႔ ယံုၾကည္ထားေတာ့ (လူ႔စိတ္မ်ား) ကိုယ္လုပ္တာနဲ႔မတူရင္ အမွားလုပ္ေနတာလို႔ ယံုၾကည္လာေရာ။ ယံုၾကည္တဲ့အတိုင္း သူတပါးကို မွားေနတယ္လို႔ စြပ္စြဲေျပာဆို ႐ံႈ႕ခ်ၾကေရာ။ ဒီကေနစၿပီး မွားတဲ့လူေတြမ်ားတဲ့ေနရာမွာ အမွားက အမွန္ကို စိုးမိုးလာပါတယ္။ ဒါေတြက လိုရာဆြဲေတြးတဲ့ လူ႔သဘာ၀ အတၱပါးပါးမွ စခဲ့တာပါပဲ။
အက်င့္ဆိုတာလဲ ျပင္ဖို႔ခက္သား။ ျပင္လို႔မရဘူးေတာ့မဟုတ္။ ရသည္။ တကယ္ျပင္ခ်င္ရွိဖို႔ပဲလိုသည္။ ျပင္ခ်င္စိတ္ျပင္းထန္ပါက ျပင္ဖို႔ပိုျမန္သည္။ ဒီျပင္ခ်င္စိတ္ျဖစ္လာဖို႔ မိမိေတြးခၚလုပ္ကုိင္ေနတာ သူမ်ားေတြႏွင့္ ဘာေၾကာင့္ကြာျခားရတာလဲ ဟူသည့္အေတြးတစ္စ ျဖစ္ေပၚလာဖို႔လိုသည္။
ထိုမွတဆင့္ သူတို႔လုပ္ရပ္က ငါ့လုပ္ရပ္ထက္မ်ားေကာင္းေနလားဟူသည့္ မိမိလုပ္ရပ္အေပၚ ဒြိဟျဖစ္လာသည့္ အေတြးလိုသည္။ ထို႔ေနာက္ သူမ်ားေတြးသလို စမ္းေတြး၊ သူမ်ားလုပ္သလို စမ္းလုပ္ၾကည့္ခ်င္သည့္ဆႏၵ ျဖစ္လာဖို႔လိုသည္။ ထို႔သို႔စမ္းေတြး၊ စမ္းလုပ္ၾကည့္ရင္း သူမ်ား၏ အေတြးအေခၚလုပ္ရပ္မ်ားက မိမိထက္မွန္ေနသည္ဟုခံစားလာရရင္း မိမိအေတြးအေခၚလုပ္ရပ္မ်ားကို ျပင္ခ်င္စိတ္ျဖစ္လာမည္။
ဒီေတာ့ ကိစၥတစ္ခုအေပၚ ကိုယ္ဘယ္လိုေတြးတယ္။ ဘယ္လို႐ႈေထာင့္ကၾကည့္တယ္။ ဘယ္လိုအျမင္မ်ိဳးႏွင့္ျမင္တယ္ဆိုတာ မိမိ၏ယံုၾကည္မႈႀကီးထြားမလာခင္ မွန္ကန္တဲ့အျမင္ရွိဖို႔ အလြန္အေရးႀကီးသည္။
တစ္ခါတစ္ေလ သူ႔ဘက္က လက္ဖ၀ါး၊ ကိုယ့္ဘက္က လက္ဖမိုးကို ကိုယ့္ဘက္ကခ်ည္းၾကည့္လို႔ လက္ဖမိုးဟုဇြတ္ျငင္းေနလို႔ အမွန္ျမင္မည္မဟုတ္။ တစ္ခါတစ္ေလ သူ႔ဘက္ကပန္း၊ ကိုယ့္ဘက္ကေခါင္း သူက သူ႔ဘက္ခ်ည္းၾကည့္ၿပီး ပန္းဟုဇြတ္ျငင္းေနလွ်င္လဲ ကိုယ္လက္ခံႏိုင္မည္မဟုတ္။
သူ႔ဘက္ကိုလဲ သြားေနၾကည့္မွ သူလဲမွန္ ကိုယ္လဲမွန္ေနေၾကာင္း လက္ခံႏိုင္မည္။ တစ္ခါတစ္ေလ အလယ္မ်ဥ္းကၾကည့္မွ ႏွစ္ဘက္မွန္ေနတဲ့ျဖစ္ရပ္မ်ားရွိေၾကာင္း လက္ခံႏိုင္မည္။ ႏွစ္ဘက္မွန္ေနေသာ ျပႆနာမ်ားမွာ ပို၍ရွင္းရခက္ပါသည္။
ျပႆနာေတြ လိုတာထက္ပိုၿပီး႐ႈပ္ေထြး၍ ရွင္းရခက္မလာခင္ သင္မွန္ေနသလို တစ္ဖက္ကေကာ သင့္လိုမွန္ေနမလားဆိုသည့္အေတြး သင့္မွာရွိေနဖို႔လိုပါသည္။ ဒီအေတြးသာရွိခဲ့လွ်င္ သင္မွန္တယ္ဟု ယံုၾကည္ယူဆတာကို သူမ်ားကအမွား၊ သူမွအမွန္လို႔ဆိုလာပါက သူ႔ရဲ႕အမွန္တရားက ဘာလဲဟု စူးစမ္းခ်င္စိတ္ရွိလာမွာပါ။ ဒီစူးစမ္းခ်င္စိတ္ျပင္းထန္လာပါက သူမွန္၊ ကိုယ္မွန္ ျငင္းဖို႔ထက္ သူ႔ေျပာခ်င္တဲ့အမွန္တရားဆိုတာကို စဥ္းစားနားေထာင္ဖို႔ မိမိတြင္ဆႏၵျဖစ္လာမည္။ ဒီလိုႏွစ္ဘက္ျမင္ခ်င္စိတ္ျဖစ္မွ ႏွစ္ဘက္မွန္ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းလက္ခံႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။
သို႔မဟုတ္ပါက ကိုယ္လိုရာေတြးရင္း ဒီ လိုရာေတြးတဲ့ အေတြးတစ္စမွ စခဲ့ေသာမီးပြားေၾကာင့္ ကြဲသြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြ၊ ခ်စ္သူစံုတြဲ၊ အိမ္ေထာင္ဖက္၊ စီးပြားဖက္၊ အသင္းအဖြဲ႕အစည္း ဒီကမာၻႀကီးေပၚမွာ ဘယ္ေလာက္မ်ား မ်ားခဲ့ၿပီလဲ၊ မ်ားေနဆဲလဲ၊ မ်ားေနဦးမွာလဲ။ ဒီေတာ့ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အေတြးတစအေပၚ အမ်ားေကာင္းက်ိဳး၊ ႏွစ္ဖက္ေကာင္းက်ိဳးအတြက္ ဦးစားေပးေတြး လုပ္ကိုင္ၾကၿပီး ဒီပဋိပကၡေတြက လြတ္ကင္းႏိုင္ေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးရင္း…..
အမႈန္ (Burmesehearts.com)