ကေလးသူငယ္မ်ား မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈရွိၾကဖို႔ ထိန္းေက်ာင္းျခင္း

ကေလးေတြရဲ႕ စိတ္သေဘာထားနဲ႔ ျပဳမူလုပ္ကိုင္ပံုေတြဟာ မ်ိဳး႐ိုးဗီဇ နဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ ပင္ကိုယ္ဗီဇ အရေသာ္လည္းေကာင္း ၊ လူႀကီးမိဘမ်ားရဲ႕ ေျမေတာင္ေျမႇာက္ေပး သင္ၾကားဆံုးမေပးႏိုင္မႈအေပၚလည္းေကာင္း စသျဖင့္ အခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးအေပၚမူတည္ၿပီး ကြဲျပားသြားပါတယ္။

မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈရွိတဲ့ ကေလးသူငယ္ေတြဆိုတာ ဘယ္လိုသိႏိုင္မလဲ။ ကေလးငယ္ေတြဟာ မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္တဲ့ အရည္အခ်င္းရွိတယ္ဆိုရင္ သူတို႔ဟာ ရဲရင့္သတၱိနဲ႔ ျပည့္စံုတယ္။ စိတ္ဓါတ္ႀကံ့ခိုင္တယ္။ သူနားမလည္ ၊ မသိတဲ့ဘာသာရပ္ျဖစ္ေနဦးေတာ့ လူႀကီးနဲ႔လည္း (၁၀)မိနစ္ေလာက္ကို အျပန္အလွန္ ဗဟုသုတ ေဆြးေႏြးႏိုင္တယ္။

သူတို႔ဟာ ရဲရင့္သတၱိရွိတယ္ဆိုေပမယ့္ မိုက္႐ူးရဲ တဇြတ္ထိုး မစဥ္းစားဘဲ လုပ္ကိုင္တတ္တာမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။ သူမ်ားေျပာတာကို လူႀကီးေျပာတာပဲေလလို႔ အလြယ္တကူ လက္ခံလိုက္တာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ခ်က္နဲ႔လက္နဲ႔ အေၾကာင္းအက်ိဳးခိုင္လံုေအာင္ စူးစမ္းေမးျမန္းၿပီးမွ လက္ခံတတ္တာမ်ိဳးပါ။ သူမ်ားေျခာက္တိုင္းလည္း ေၾကာက္႐ြ႕ံ႔ေနာက္ဆုတ္သြားတတ္တာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ျဖစ္သင့္ ၊ မျဖစ္သင့္ ၊ ဟုတ္ ၊ မဟုတ္ဆိုတာကို ေၾကာင္းက်ိဳးခိုင္လံုေအာင္ စဥ္းစားၿပီးမွ ေနာက္ဆုတ္သင့္တယ္ဆို ဆုတ္သြားတာပါ။ စိတ္ဓါတ္ၾကံ့ခိုင္တယ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာလည္း တခါ႐ံႈးနိမ့္႐ံုနဲ႔ လက္ေျမႇာက္အ႐ံႈးေပးသြားတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ အ႐ံႈးကိုလက္သင့္ခံလို႔ အႏိုင္ျပန္ရေအာင္ ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္ရွိတဲ့ကေလးဟာ စိတ္ဓါတ္ႀကံ့ခိုင္သူပါ။

လူႀကီးေတြဟာ ကေလးေတြေမးျမန္းတာကို စပ္စုတယ္လို႔ ဆိုတတ္ၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ စပ္စုတယ္ဆိုတာ မိမိနဲ႔ ဆိုင္ဆိုင္မဆိုင္ဆိုင္ လူႀကီးဘာေျပာေျပာ ၊ ဘာလုပ္လုပ္ အရာရာ လိုက္ဝင္ပါၿပီး သိခ်င္တာျဖစ္ပါတယ္။ စူးစမ္းတယ္ဆိုတာကေတာ့ ဘာေၾကာင့္ဒီဟာ ျဖစ္သြားရတယ္ ၊ ဘယ္လိုေၾကာင့္ ၊ ဘာျဖစ္လို႔ စသျဖင့္ သူတို႔နားမလည္ေသးတဲ့ ကိစၥေတြကို ခေရေစ့တြင္းက် သူတို႔စိတ္ထဲ ပံုေဖာ္နားလည္ႏိုင္တဲ့အထိ ေမးျမန္းတတ္တာမ်ိဳးပါ။ စူးစမ္းတတ္တဲ့ကေလးေတြဟာ စမ္းသပ္လိုစိတ္ရွိၾကတယ္။ သူတို႔ဟာ အရာရာတိုင္းကို စူးစမ္းတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ သူတို႔စိတ္ဝင္စားရာ အေၾကာင္းအရာေတြကို စူးစမ္းေလ့လာလို႔ ပိုသိခ်င္တာမ်ိဳးပါ။

စူးစမ္းတတ္တဲ့ ကေလးေတြကို သူတို႔နားလည္လိုရာ အေၾကာင္းအရာကို ေဆြးေႏြးေျပာဆိုရွင္းျပျခင္းမ်ိဳး မလုပ္တဲ့အျပင္ စပ္စုလိုက္တာ ၊ ကေလးက ကေလးအရာမေနဘူးဆိုတဲ့ စကားနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ စူးစမ္းလိုစိတ္ကို ပိတ္ပင္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ကေလးဟာ သူသိလိုတဲ့အေၾကာင္းအရာကို သိနားလည္ေအာင္ ေမးျမန္းဖို႔ မဝ့ံမရဲ ျဖစ္သြားပါၿပီ။ ဒါဟာ ဗူးသီးအေမႊးသပ္လိုက္သလိုပါပဲ။ ကေလးရဲ႕ စူးစမ္းလိုစိတ္ကို ပိတ္ပင္လိုက္တာပါ။ စူးစမ္းလိုစိတ္ရွိမွ ဒီအေၾကာင္းအရာကို ပိုသိနားလည္ေအာင္ ေလ့လာလိုစိတ္ရွိမယ္။ ေလ့လာရင္းနဲ႔မွ စမ္းသပ္တီထြင္လိုစိတ္ေတြေၾကာင့္ စမ္းသပ္တီထြင္ျဖစ္မွာပါ။ ဒါကို အစကနဦးေျခလွမ္းျဖစ္တဲ့ ကေလးငယ္ရဲ ႔ စူးစမ္းမႈကို ပိတ္ပင္လိုက္မယ္ဆိုရင္ မေမးရဲတဲ့ကေလးဟာ စမ္းသပ္တီထြင္လိုစိတ္ရွိဦးေတာ့ မဝံ့မရဲစိတ္ေတြ ႀကီးစိုးသြားခဲ့ၿပီေလ။ ဒါဟာ လူႀကီးမိဘ နဲ႔ ဆရာသမားေတြ သတိထားရမယ့္ကိစၥပါပဲ။

တခါတေလ ကေလးေမးတဲ့စကားလံုးေတြကို ကိုယ္တကယ္ သိနားလည္မႈ မရွိတာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္။ ဒီလိုအေျခအေနမွာ ယုတ္ေယာင္ေယာင္ ရမ္းတုတ္ ၊ ၿဖီးထည့္လိုက္တာမ်ိဳး မလုပ္ပါနဲ႔။ ကိုယ္မသိတာကို မသိဘူးလို႔ အ႐ိုးခံအတိုင္း ကေလးကို ဆက္ဆံပါ။ အေျဖမွန္ကို စာၾကည့္တိုက္မွာျဖစ္ျဖစ္ ၊ အြန္လိုင္းေပၚမွာျဖစ္ျဖစ္ ကေလးနဲ႔အတူ ရွာေဖြၾကည့္ပါ။ ဒီလိုေလ့က်င့္ပ်ိဳးေထာင္ေပးျခင္းအားျဖင့္ ကေလးဟာ သူသိလိုတဲ့ အေျဖမွန္ကို ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လိုရွာရမယ္ဆိုတာကို သင္ယူသြားပါတယ္။ မသိတာကို မသိဘူးလို႔ ဝန္ခံရဲတဲ့ ကိုယ့္ကိုလည္း ေလးစားလာမယ္။

တခါတေလ ကေလးက ကိုယ့္ထက္ပိုသိၿပီး ကိုယ္မသိတဲ့ ကိစၥရပ္ေတြကို ကေလးက ေဆြးေႏြးလိုရင္ သူေျပာတာ နားေထာင္လိုက္ပါ။ တနည္းအားျဖင့္ သူက ကိုယ့္ကို ျပန္သင္ခြင့္ ေပးလိုက္တာပါပဲ။ ဒီလိုလုပ္ေပးတာဟာ ေကာင္းတဲ့ အေလ့အက်င့္ပါ။ ကေလးဟာ သူေလ့လာထားတဲ့ စာေတြ႔ဟာတစ္မ်ိဳး ၊ ကိုယ့္ကို ျပန္ေျပာျပ ေဆြးေႏြးလို႔ သင္ျပခြင့္ရတဲ့ လက္ေတြ႔ကတစ္မ်ိဳးနဲ႔ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုအေပၚမွာ အေတြ႔အႀကံဳႏွစ္ခု ျဖစ္ထြန္းသြားပါတယ္။ ကိုယ္လည္း ပညာရႏိုင္တာေပါ့။ “ငါဟာ မိဘမို႔ ငါသာကေလးကို သင္ရမယ္” ဆိုတဲ့ စိတ္ႀကီး သားသမီးနဲ႔မိဘၾကား မထားတာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ပါတယ္။ ေခတ္က မတူေတာ့ဘူးေလ။ ကိုယ္မသိေသးတဲ့အရာေတြကို သူဟာ ေလ့လာသင္ယူရင္း သိေနႏိုင္တယ္။

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈမရွိတဲ့ ကေလးက်ေတာ့ တခုခုဆို မိခင္ရဲ႕အေနာက္မွာ ပုန္းကြယ္ေနတတ္တာမ်ိဳး ၊ ယွဥ္ၿပိဳင္ေျပာဆိုလုပ္ကိုင္ရမယ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္မွာ မဝံ့ရဲတာမ်ိဳး ၊ သူမ်ားေျပာလိုက္ရင္ အယံုလြယ္လို႔ လက္ခံလိုက္တာမ်ိဳး ၊ သူမ်ားေျခာက္တဲ့စကားေတြမွာ ေမ်ာပါ ေၾကာက္ရြံ႔သြားတတ္တာမ်ိဳး ၊ ေရွ႕ဆက္လုပ္ကိုင္မယ့္အစား ေနာက္ဆုတ္ေပးလိုက္တာမ်ိဳး ၊ အ႐ံႈးဆိုတာ မေပၚလာခင္ကတည္း ငါ႐ံႈးႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့စိတ္ထားၿပီး အ႐ံႈးနဲ႔ႀကံဳၿပီဆို လြယ္လြယ္စိတ္ဓါတ္က်လို႔ ႏွစ္ခါျပန္႐ံႈးတတ္တာမ်ိဳးေတြပါ။

ဒီလိုဆို ကေလးကို မိမိကိုယ္ကိုယံုၾကည္မႈရွိဖို႔ မေလ့က်င္ေပးသင့္ဘူးလား။ မိဘတိုင္းက ကိုယ့္ကေလးကို မိမိကိုယ္မိမိ ယံုၾကည္မႈရွိတဲ့ကေလး ျဖစ္ေစခ်င္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အႀကီးမားဆံုးစိန္ေခၚမႈက သူတို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈရွိလာဖို႔ ဘယ္လို ေလ့က်င့္ပ်ိဳးေထာင္ေပးမလဲဆိုတာပါပဲ။ ကၽြန္မအႀကိမ္ႀကိမ္ဆိုခဲ့ဖူးသလို ကေလးမွာ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အရာ ကိုယ္ကကအရင္လုပ္ျပရမွာျဖစ္ပါတယ္။

ကေလး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈရွိလာဖို႔ဆိုရင္ မိဘကိုယ္တိုင္က သူတို႔ကို ယံုၾကည္မႈရွိေၾကာင္း ျပသရမွာပါ။ မိဘဟာ သူတို႔အေပၚ ယံုၾကည္မႈရွိရိွနဲ႔ လုပ္ကိုင္ခြင့္ေပးတယ္ဆို ကေလးဟာ အားတက္လာပါတယ္။ ပထမဆံုး ကေလးကို မိမိမ်က္စိေအာက္ ေျခတလွမ္းအကြာေလာက္ကေန ယံုၾကည္မႈေပးတဲ့မ်က္ဝန္းနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္လို႔ သူလုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ခြင့္ေပးလိုက္ပါ။

ေနာက္တဆင့္က သူ႔ကို မွန္ကန္တဲ့နည္းတဲ့ လုပ္ကိုင္တတ္ေအာင္ ၊ သူလုပ္ကိုင္လိုတဲ့အရာ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ျမင္သြားေအာင္ နည္းလမ္းတက် သြန္သင္ျပသလို႔ သူ႔ဘာသာ အႀကိမ္ႀကိမ္လုပ္ကိုင္ခြင့္ေပးရမွာပါ။ အႀကိမ္ႀကိမ္လုပ္ခြင့္ေပးရမယ္ဆိုတာ သူမေအာင္ျမင္တဲ့အခါမ်ိဳးေတြမွာ ထပ္ႀကိဳးစားၾကည့္ဖို႔ အားေပးၿပီး ထပ္ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္ ေပးရမွာပါ။ ဘာေၾကာင့္ မေအာင္ျမင္ႏိုင္ေသးလဲဆိုတာ အေကာင္းဘက္က ေထာက္ျပၿပီး အမွန္က ဘယ္လိုလုပ္ရင္ ေအာင္ျမင္ႏိုင္တယ္လို႔ နည္းေပးလိုက္ရမွာပါ။ ကေလး မေအာင္မျမင္ ျဖစ္တဲ့အေျခအေနေတြကို ျပက္ရယ္ျပဳတာမ်ိဳး ၊ မခံခ်င္ေအာင္ ႐ံႈ႕ခ်ေျပာဆိုတာမ်ိဳး အထူးေရွာင္ၾကဥ္ရမွာပါ။

ကေလးဟာ သူသင္ခဲ့တဲ့ အသိေလး ၊ အေတြ႔အႀကံဳေလးေတြနဲ႔ သူ႔ဘာသာလုပ္ကိုင္လို႔ ေအာင္ျမင္သြားရင္ “ငါတကယ္လုပ္ဖို႔ပဲလိုတာ ၊ ဇြဲရွိရွိလုပ္ကိုင္မွသာ ေအာင္ျမင္မႈကို ခံစားရႏိုင္တာ” လို႔ နားလည္သြားပါတယ္။ ကေလးရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈကို ကေလးနဲ႔အတူ မိဘက ခ်ီးေျမႇာက္ေျပာဆို ဂုဏ္ျပဳတာမ်ိဳးေတြနဲ႔ ေအာင္ပြဲခံေပးလိုက္ပါ။ ဒီအခါ ကေလးဟာ ေနာင္မွာ လုပ္ကိုင္ရဲလာမယ္ ၊ လုပ္ကိုင္ရင္းနဲ႔မွ ေအာင္ျမင္လာၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ ယံုၾကည္မႈ ရွိလာမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုဆို မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈရွိတဲ့ ကေလးျဖစ္လာၿပီေပါ့။

ေအာင္ျမင္ေနတဲ့အေနအထားမွာ ငါေတာ္ ၊ ငါတတ္ ၊ ငါတေကာ ေကာၿပီး တျခားသူေတြကို မတူသလို ၊ မတန္သလို လုပ္မယ္ဆိုရင္ျဖင့္ ဒီလူဟာ အက်နာေတာ့မွာပါ။ တခ်ိဳ႕ေသာ ေတာ္လြန္းတဲ့ကေလးေတြဟာ တျခားကေလးေတြကို မတူသလို ၊ မတန္သလို ဆက္ဆံတတ္ၾကတယ္ေနာ္။ ဒါဟာ မိဘေတြရဲ႕ သြန္သင္ဆံုးမမႈ အမ်ားႀကီးလိုပါတယ္။ ကေလးဟာ သူ႔ေအာင္ျမင္မႈေတြေၾကာင့္ သူ႔ကိုယ္သူ ဘဝင္လိုလို ၊ အထာကိုင္သလိုလို ျဖစ္မသြားရေလေအာင္ မိဘဟာ သတိရွိရွိ ထိန္းေက်ာင္းရဦးမွာပါ။ ဘဝင္ကိုင္ေနၿပီး ထီမထင္နဲ႔ ေျမာက္ႂကြေျမာက္ႂကြ ျဖစ္ေနရင္ ဒီေအာင္ျမင္မႈမွာ သာယာေနၿပီေပါ့။

ေအာင္ျမင္မႈရသူေတြဟာ ဆက္လက္အားထုတ္ေလ့လာရင္း ဆက္လက္ႀကိဳးစားတာမ်ိဳး မလုပ္ရင္ ဒီေအာင္ျမင္မႈေတြကို အေႏွးနဲ႔အျမန္ဆိုသလို လက္လႊတ္လိုက္ရမွာပါ။ ဒါကိုေကာင္းေကာင္း နားလည္ထားရင္ ေအာင္ျမင္တဲ့အေနအထားကေန ျပန္ျပဳတ္က်မလာဖို႔ ဆက္လက္အားထုတ္ေလ့လာရင္း စဥ္ဆက္မျပတ္ ဆက္လက္ႀကိဳးစားတာမ်ိဳး လုပ္ရမွာပါ။ ဒါမွလည္း ေရရွည္မွာ ေအာင္ျမင္မႈကို ထိန္းသိမ္းထားႏိုင္မယ္ေလ။ မိမိကိုယ္ကိုယံုၾကည္မႈရွိရွိနဲ႔ ဇြဲ ၊ လံု႔လ ၊ ဝီရိယစိုက္ထုတ္လို႔ စဥ္ဆက္မျပတ္ေလ့လာ ႀကိဳးစားပါမွသာ ေအာင္ျမင္မႈကို ေရရွည္ထိန္းသိမ္းထားႏိုင္သူေတြ ျဖစ္မယ္ဆိုတာေတာ့ သတိခ်ပ္သင့္ပါတယ္။

ရတု (Burmesehearts.com)