(၁၀)လမွ (၁၁)လအရြယ္ ကေလးငယ္မ်ား၏ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ

(၁၀)လေက်ာ္လာၿပီဆိုရင္ အမ်ားစုေသာ ကေလးေတြဟာ နံရံကိုင္လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ ပရိေဘာဂပစၥည္းေတြ ကိုင္လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုင္စရာတစခုကို ကိုင္တြယ္ရင္း လမ္းေလွ်ာက္က်င့္ေနပါၿပီ။ ေလွ်ာက္ပါမ်ားလို႔ က်င့္သားရလာတဲ့ကေလးဟာ ေျခလႊတ္ ၊ လက္လႊတ္ ဘာမွမကိုင္ဘဲ အလြတ္ေလွ်ာက္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားမွာပါ။ ကေလးကို လမ္းျမန္ျမန္ေလွ်ာက္တတ္ေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ လမ္းမ်ားမ်ားေလွ်ာက္ခြင့္ ကိုယ္ကေပးရမွာပါ။

ဒီလိုေလွ်ာက္ရင္း တဖုတ္ဖုတ္နဲ႔ လဲက်ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူႀကီးမိဘေတြက သူလဲက်မွာကို စိတ္ပူေနစရာမလိုဘဲ သူလဲက်ရင္ မနာရေအာင္ ငါဘာလုပ္ေပးထားႏိုင္မလဲလို႔ ႀကိဳေတြးရမွာပါ။ ျပဳတ္က်လို႔ ညိဳမဲစြဲကြက္ေလးေတြ ေပၚလာမယ္ ၊ အသားပြန္းသြားမယ္ဆိုရင္လည္း မစိုးရိမ္ပါနဲ႔ ။ ဒီလိုအႀကိမ္ႀကိမ္လဲက်ၿပီးပါမွ လဲမက်ေအာင္ ဘယ္လိုဟန္ခ်က္ထိန္းရမလဲလို႔ သူတို႔ဟာ သင္ယူလာတာျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ကေလးသူငယ္ေတြ လမ္းေလွ်ာက္က်င့္ပံုကို ကၽြန္မေျပာပါရေစ။ လူႀကီးေတြ ေျခလွမ္းရင္ တျပားလိုက္ၿပီး ေျခဖဝါးႂကြ လွမ္းတတ္ေပမယ့္ ဒီအရြယ္ လမ္းေလွ်ာက္က်င့္စ ကေလးေတြဟာ ေျခလွမ္းစဖို႔ ေျခဖဝါးေျမႇာက္ၿပီဆို ေျခေခ်ာင္းေလးေတြပါ ေျမႇာက္လာၿပီး ေျခခ်ရင္ ေျခေခ်ာင္းေလးေတြပါ ျပန္ခ်တယ္။ ဒီလိုေလွ်ာက္တတ္တာကို ေျခမေလးေတြ သတိထားၾကည့္ရင္ ပိုျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ စိတ္မပူပါနဲ႔။ ဒါသဘာဝပါ။

သူတို႔ေတြဟာ ဒီလို ေျခေခ်ာင္းေလးေတြက ထိေတြ႔ခံစားမႈနဲ႔ ေျခေထာက္က ကိုယ္ကို ဘယ္လိုမ်ိဳး ဟန္ခ်က္ညီေအာင္ (လဲၿပိဳက်မသြားေအာင္) ထိန္းရမယ္လို႔ သူတို႔ဘာသာသူတို႔ သင္ယူေနတာပါ။ ေနာက္ပိုင္း ေကာင္းေကာင္းလမ္းေလွ်ာက္တတ္တဲ့အရြယ္မွာ လူႀကီးေတြလိုပဲ ေျခဖဝါးတခုလံုး တျပားလိုက္ ႂကြဟယ္ ၊ ခ်ဟယ္ လုပ္လာမွာပါ။

သူတို႔ လမ္းေလွ်ာက္က်င့္ေနစ ဒီအရြယ္မွာ အိမ္ထဲမွာေနလို႔ ၾကမ္းဟာ ညစ္ေပမေနဘူး ၊ ကေလးအတြက္ သင့္ေတာ္တယ္ဆိုရင္ ေျခဗလာနဲ႔ ကေလးကို လမ္းေလွ်ာက္ေစသင့္ေပမယ့္ ကေလးအတြက္ မသင့္ေတာ္တဲ့ ၾကမ္းအေနအထားနဲ႔ ျပင္ပသြားလာလို႔ လမ္းေလွ်ာက္ေနခ်ိန္ေတြမွာေတာ့ ဖိနပ္ေလး စြပ္ထားေပးဖို႔ လိုၿပီေပါ့။ အေပၚမွာ ေျပာထားသလို ကေလးဟာ လမ္းေလွ်ာက္က်င့္တတ္တာမို႔ ကေလးစီးဖို႔ ဖိနပ္ဝယ္ေပးတဲ့အခါ ကေလးေျခေခ်ာင္းေတြကို ေကာင္းေကာင္း ေျမႇာက္တင္ လႈပ္ရွားလို႔ရမယ့္ ဖိနပ္မ်ိဳး ဝယ္ေပးသင့္ပါတယ္။ ဥပမာ အဝတ္ဖိနပ္ ကြင္းထိုးႀကိဳးသိုင္းေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ ေျခစြပ္ဖိနပ္ေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ ကေလးဟာ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့အခါ သူ႔ေျခေခ်ာင္းေတြကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ၊ မနာမက်င္ လႈပ္ရွားႏိုင္တဲ့ ဖိနပ္မ်ိဳး ဝယ္ေပးပါ။

အခုအရြယ္မွာ အေမကိုပိုသိ ၊ ပိုကပ္လာၿပီး အနားမွာ အၿမဲလို ျမင္ေတြ႔ေနက် အေမ့ကို မျမင္ရရင္ ဒရြတ္ဒရြတ္ အေမ့အဝတ္ကိုဆြဲလို႔ ငိုယိုလိုက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနပါၿပီ။ ၿပီးရင္ ခ်ီခိုင္းမယ္ေလ။ ဒါဟာ သူ႔ကို အေမက ခြဲခ်န္မထားခဲ့ဖို႔ ၊ အေမနဲ႔ အၿမဲအတူေနခြင့္ရဖို႔ ႀကိဳးစားျခင္းရယ္ပါ။ ဒီအရြယ္သူ႔အသိထဲမွာ အေမသာလွ်င္ သူ႔အတြက္ အယံုၾကည္ရဆံုးသူ ၊ အားကိုး အထိုက္ဆံုးသူ ၊ အကာအကြယ္ အေပးႏိုင္ဆံုးသူအျဖစ္ သူနားလည္ေနတာပါ။ ဒီေတာ့ အေမနဲ႔ေဝးေနခ်ိန္မွာ သူ႔စိတ္မလံုၿခံဳမႈကို ခံစားရတဲ့အတြက္ အေမမွအေမ အေမကို ကပ္ေနျခင္းပါ။ ကိုယ့္ကို ခ်စ္ခင္တြယ္တာသထက္ တြယ္တာလာတဲ့ သူ႔ကိုနားလည္မႈေပးလိုက္ပါ။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္ခ်ိန္ေတြမွာ သူနဲ႔အၿမဲလို အခ်ိန္ကုန္ဆံုးႏိုင္ဖို႔ အခြင့္အေရး ေပးလိုက္ပါ။

ဒီအရြယ္မွာ ကေလးဟာ ျပင္ပေလာကကို စိတ္ဝင္စားသထက္ စိတ္ဝင္စားလာပါတယ္။ အေမက သူ႔ခ်ီၿပီး ဒန္းစီးမယ္ ၊ ေလွ်ာစီးမယ္ ၊ အေမနဲ႔အတူ ပန္းၿခံထဲ လမ္းေလွ်ာက္က်င့္ခြင့္ရမယ္ဆို သူေပ်ာ္ေနမွာပါ။ ဒီအရြယ္မွာ ကေလးဟာ ေခၽြးလြယ္လြယ္ထြက္လာၿပီမို႔ ရာသီဥတုအေပၚမူတည္ၿပီး သူေခၽြးထြက္လာရင္ အလြယ္တကူ ခၽြတ္ျပဳလဲလွယ္ေပးႏိုင္မယ့္ အဝတ္အစားကို ဝတ္ဆင္ေပးပါ။ ဒီအတိုင္းပဲ ေအးတဲ့ အဲကြန္းေရွာ့ပင္းစင္တာေတြထဲ ေစ်းဝယ္ထြက္တာမ်ိဳးဆိုရင္လည္း သူေအးရင္ ထပ္ဝတ္ေပးႏိုင္ဖို႔ အေႏြးထည္ အၿမဲေဆာင္ထားရမွာပါ။

ေခၽြးထြက္မ်ားၿပီး အဝတ္မလဲေပးျဖစ္ရင္ ေခၽြးနဲ႔အေအးပတ္ၿပီး ဖ်ားႏိုင္သလို အဲကြန္းေၾကာင့္ျဖစ္ျဖစ္ ရာသီဥတုေၾကာင့္ျဖစ္ျဖစ္ အသားေတြ ေအးလာလ်က္ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးျဖစ္ေအာင္ မလုပ္ေပးႏိုင္ဘူးဆိုရင္လည္း အေအးပတ္ ဖ်ားနာတတ္ပါတယ္။ ဒီအရြယ္ကေလးေတြကို ပန္းကေလးေတြနဲ႔ တင္စားၾကတာ ညႈိးလြယ္ ၊ လန္းလြယ္ ၊ ဖ်ားလြယ္ ၊ ေပ်ာက္လြယ္ ျဖစ္တတ္ၾကလို႔ပါ။

ကေလးငယ္တို႔၏ ကိုယ္စိတ္အမွန္ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ ဆိုတဲ့ပို႔စ္မွာ ေဖာ္ျပၿပီးျဖစ္သလို ကေလးသူငယ္ေတြရဲ႕ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈဟာ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ေစာတာ ၊ ေနာက္က်တာ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ မဖတ္ရေသးရင္ အေရာင္ကြဲေနတဲ့ စာအေပၚမွာ ကလစ္ႏွိပ္ၿပီး ဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။ ကေလးဖြံ႔ၿဖိဳးမႈေစာလို႔ ကေလးဟာ အသိဥာဏ္ပိုဖြံ႔ၿဖိဳးတာမ်ိဳးမဟုတ္သလို ကေလးဖြံ႔ၿဖိဳးမႈေနာက္က်လို႔ ကေလးဟာ ဥာဏ္ထိုင္းတာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။

ကေလးကို စကားမ်ားမ်ားေျပာမယ့္သူရွိတယ္ဆို ကေလးဟာ ခပ္ေစာေစာ စကားစေျပာတတ္လာမွာျဖစ္ၿပီး သူသိတဲ့စကားလံုးအသစ္ကို ထပ္ခါထပ္ခါ ေျပာေနမွာပါ။ အခုအရြယ္မွာ အရင္ကထက္ ေျပာတာပိုပီလာၿပီေလ။ ပတ္ဝန္းက်င္ စူးစမ္းမႈပိုလာၿပီမို႔ ေလွကားျမင္ရင္ တက္ၾကည့္ခ်င္လာတယ္ ၊ ဆင္းၾကည့္ခ်င္လာတယ္ ၊ အတတ္ဆန္းေလးေတြ လုပ္ၾကည့္ခ်င္လာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေလွကားက ျပဳတ္မက်ရေအာင္ ၊ ျပတင္းေပါက္က အရွိန္လြန္မက်ေအာင္ မ်က္စိေထာင့္ေထာက္ၾကည့္ႏိုင္မွ ေတာ္ကာက်ပါမယ္။ ဒီအရြယ္က လုပ္ခ်င္စိတ္ေတြမ်ားေနၿပီး မလုပ္ႏိုင္ေသးတဲ့အရြယ္မို႔လို႔ မလုပ္သင့္တာ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ၊ မျဖစ္သင့္တာေတြ မျဖစ္သြားရေအာင္ ကိုယ္က သူမလုပ္ႏိုင္ခင္ႀကိဳေတြး ၊ ႀကိဳရွင္းလုပ္ထားရပါမယ္။

ဒီအရြယ္မွာလည္း သူ႔ကစားစရာေတြကို သူ႔ပါးစပ္ထဲ ထည့္ႏိုင္တာမို႔လို႔ ႏွစ္ရက္ျခားတစ္ခါ မသန္႔စင္ေပးႏိုင္ရင္ေတာင္ တပတ္တစ္ႀကိမ္ ဆပ္ျပာရည္နဲ႔ ေရစင္ေအာင္ ပြတ္တိုက္ေဆးေပးဖို႔ လိုပါတယ္။ သူကိုက္ဖဲ့လို႔ပဲ့သြားတဲ့ ကစားစရာ အပိုင္းအစေတြကိုလည္း ကိုယ္က သတိထားဖယ္ရွားေပးရပါမယ္။ အဲဒီအစေတြကို ဘာမွမသိတတ္ေသးတဲ့ကေလးက ပါးစပ္ထဲထည့္ၿမိဳခ်တာ ၊ ႏွာေခါင္းေပါက္ ၊ နားေပါက္ေတြထဲထည့္တာေတြ လုပ္ႏိုင္လို႔ပါ။ ဒါေတြကို သူသံုးႏွစ္အရြယ္အထိ သတိထားၾကည့္ရမွာပါ။ သူကေတာ့ လစ္ရင္လစ္သလို ဘယ္လိုေနမလဲဆိုၿပီး စမ္းလုပ္ၾကည့္မွာပါ။

သူလုပ္တာ ၊ ေျပာတာ တခုခုမွားယြင္းသြားၿပီဆိုရင္ ဆူလိုက္ ၊ ေအာ္ေငါက္လိုက္ ၊ ႐ိုက္ႏွက္ဒဏ္ေပးလိုက္ဖို႔ထက္ ျဖစ္တာေတာ့ ျဖစ္ၿပီးသြားၿပီ။ သူေနာက္ထပ္မလုပ္ေအာင္ သင္ေပးဖို႔ပဲလိုတယ္။ သံုးႏွစ္ေအာက္ကေလးေတြဟာ အႀကိမ္ႀကိမ္သင္ေပးသည့္တိုင္ ထပ္ခါထပ္ခါ မွားၿပီးမွ ဒီလိုမမွားေအာင္ ဘယ္လိုအမွန္လုပ္ရမယ္လို႔ သင္ယူတတ္တာပါ။ ဒါကို လူႀကီးျဖစ္တဲ့ကိုယ္က ေကာင္းေကာင္းနားလည္ထားရပါမယ္။ ေျပာထားရက္နဲ႔ ထပ္လုပ္ရသလား ၊ သင္ထားရက္နဲ႔ ထပ္ေျပာရသလား ၊ စကားနားမေထာင္ဘူးလား ၊ မွတ္ဥာဏ္မရွိဘူးလား အျပစ္မတင္ခင္ ဒီအရြယ္ကေလးသဘာဝဟာ ဒီလိုပဲလုပ္ၿပီးမွ သင္ယူတတ္တာကို နားလည္ေပးလိုက္ပါ။

ေဒါသထြက္ခဲ့ရင္လည္း အေမဆူမွာ ေၾကာက္ရြံ႔ေနမယ့္ကေလးကို အၿပံဳးနဲ႔ ႏွစ္သိမ့္ေပးလိုက္ပါ။ ျဖစ္ၿပီးသြားၿပီ။ ေနာက္ထပ္မျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။ ထပ္ခါထပ္ခါ မွားတာ လူေတာ္မဟုတ္ဘူး။ အေမ့သမီး/သားက သိပ္ေတာ္တာ ေနာက္ထပ္ ဒီလိုမျဖစ္ေစနဲ႔ေနာ္လို႔ သတိေပးလိုက္ပါ။ သူ႔အသက္အႏၱရာယ္ျဖစ္ေစမယ့္ ကိစၥေတြကလြဲလို႔ သူအမွားလုပ္တာေတြကို ဆူတာ ၊ ႐ိုက္တာ ၊ ဒဏ္ေပးတာ ၊ အျပစ္တင္ေျပာဆိုတာမ်ိဳး မလုပ္ဘဲ နားလည္မႈေပးပါ။

အမွားကို အျပစ္တင္ေျပာဆိုေနဖို႔ထက္ အမွန္ကို ဘယ္လိုလုပ္ရတယ္ဆိုတာ ထပ္ခါထပ္ခါ သင္ေပးပါ။ ဒါဆိုကေလးဟာ သူ႔ဘဝတေလ်ာက္မွာ တခုခု မွားယြင္းျဖစ္ပ်က္သြားၿပီဆိုရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပစ္တင္ ၊ သူမ်ားကို အျပစ္တင္ၿပီး အခ်ိန္ကုန္ဆံုးဖို႔ထက္ မွန္ေအာင္ဘယ္လို ျပင္လုပ္ရမယ္ဆိုတာကို ဦးစားေပးေတြးလာတာ ၊ ေျဖရွင္းလုပ္ကိုင္လာတာ အက်င့္ရသြားပါတယ္။

မိဘက ကေလးကို တခုခုမွားလုပ္တိုင္း အျပစ္တင္ေျပာဆို ႐ိုက္ႏွက္တာမ်ိဳး ၊ ဒဏ္ေပးတာမ်ိဳးလုပ္မယ္ဆို တခ်ိန္မွာ သူဟာလည္း သူ႔ကိုယ္သူအျပစ္တင္ဒဏ္ေပးတာ ၊ အမ်ားကို အျပစ္တင္ဒဏ္ေပးတာေတြ ဦးစားေပးလုပ္ေတာ့မွာပါ။ ဒါဆိုရင္ လူတိုင္းမွားတတ္တဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြမွာ အမွန္ကို ျမန္ျမန္ျပင္လုပ္သူက ကိုယ့္ထက္ႏွာတဖ်ားသာေနႏိုင္တာေပါ့။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပစ္တင္ၿပီး စိတ္ဓါတ္က်ေနမယ့္အစား ဘယ္လိုမွန္ေအာင္လုပ္ရမလဲ ၊ ဒီ့ထက္ရလဒ္ေကာင္းထြက္ေအာင္ ဘယ္လိုႀကိဳးစားရင္ရမလဲလို႔ နည္းလမ္းရွာတာ ပိုမမွန္ဘူးလား။ ဒါေပမယ့္ ကေလးဘဝကတည္းက အေလ့အက်င့္ရွိထားတဲ့အရာကိုပဲ အရြယ္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ လုပ္က်င့္ရွိေနတာမို႔ ကိုယ့္ကေလးကို ေကာင္းတဲ့အက်င့္ေလးေတြ ဒီအရြယ္ကတည္းက ေလ့က်င့္ပ်ိဳးေထာင္ေပးထားပါမွ ေနာင္က်င့္သားရသြားတဲ့အခါ သူ႔အတြက္ ၊ သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္အတြက္ ၊ သူ႔မ်ိဳးဆက္အတြက္ ပိုေကာင္းမယ္ေလ။

ရတု (Burmesehearts.com)