class="post-thumbnail open-lightbox" href>
အဆိုးျမင္တတ္သူမ်ား
အဆိုးျမင္တတ္တဲ့သူေတြရဲ႕ အႀကီးမားဆံုး ဆံုး႐ံႈးမႈကေတာ့ အစစ္မွန္ဆံုးဆိုတဲ့ အရာေတြကိုပါပဲ။ အဆိုးပဲျမင္ေနတတ္တဲ့အတြက္ ေမတၱာစစ္ ၊ ေမတၱာမွန္ကို ဆံုး႐ံႈးတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈ အစစ္အမွန္ဆိုတာကိုလည္း ဆံုး႐ံႈးရတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ အထီးက်န္ခံစားရမႈကို ျဖစ္ေပၚေစတယ္။ ဘယ္သူမွ သတိမထားမိလည္း အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ စိတ္ဓါတ္က်ေနတာကို ခံစားရတယ္။
အဆိုးျမင္တတ္သူေတြက သူတို႔အေပၚ ဘယ္သူေတြ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းပေစ အဆိုးျမင္တဲ့ဘက္က ၾကည့္ေနတတ္ေတာ့ ဘယ္သူမွ သူတို႔ရဲ႕ အဆိုးျမင္တဲ့ဒဏ္ကို ေရရွည္မခံႏိုင္ၾကတဲ့အတြက္ ေမတၱာစစ္ ၊ ေမတၱာမွန္ထားတဲ့သူကိုေတာင္ ဆံုး႐ံႈးရတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ေၾကာင့္ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈအစစ္အမွန္ဆိုတာကို ရွာမရဘဲ စိတ္ေပ်ာ္ရာေပ်ာ္ေၾကာင္း ကိုယ့္ဘာသာ ေျဖသိမ့္လို႔ အစားထိုးေနၾကရသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အေကာင္းဆံုးဆိုတဲ့အရာေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဝန္းရံလို႔ အနားမွာထားႏိုင္ပါေစ သူတို႔ဟာ ဒီအရာေတြေဘးမွာ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈအစစ္အမွန္ ခံစားရဖို႔ ေတာင့္တေနၾကသူေတြပါ။
သူတို႔ေဘးမွာ အေႁခြအရံေတြ ၊ တပည့္တပန္းေတြ ၊ ေအာက္လက္ငယ္သားေတြ ေပါမ်ားပါေစဦး အဆိုးျမင္စိတ္ဓါတ္ခံေၾကာင့္ ဘယ္ေတာ့ သစၥာေဖာက္မလဲ သံသယအထပ္ထပ္နဲ႔ ယံုၾကည္မႈမဲ့ေနသူေတြလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ သံသယက သူတို႔ကို စိတ္မလံုၿခံဳမႈခံစားေစတယ္။ ဒီစိတ္မလံုၿခံဳမႈေၾကာင့္ပဲ စိုးရိမ္မကင္းစိတ္ေတြနဲ႔ ေျခာက္ျခားေနတတ္သူေတြလည္း ျဖစ္တယ္။ တခ်ိဳ႕ဆို ဒီလိုစိတ္ေတြမ်ားတဲ့အခါ စိတ္ဖိစီးတဲ့ေရာဂါလိုမ်ိဳး ၊ ႏွလံုးေရာဂါလိုမ်ိဳး စိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ ေရာဂါေတြအျပင္ စိတ္ေၾကာင့္ကိုယ္မွာပါ ေရာဂါေတြဝင္လာပါတယ္။
ကိုယ္ဘာလုပ္လုပ္ အဆိုးပဲျမင္ေနတဲ့သူကို ေပါင္းသင္းခ်င္ၾကလား ။ ကိုယ္ဘာလုပ္လုပ္ စိတ္တိုင္းမက်သူေရွ႕ လုပ္ကိုင္ေနရရင္ ဘယ္လိုေနမလဲ။ ကိုယ္လုပ္ကိုင္ ေျပာဆိုသမွ်ကို အျပစ္ပဲတင္ေနတဲ့သူကို ေရရွည္မွာ ဘယ္လိုဆက္ဆံသြားမလဲ။ ဒီအေျဖေတြရဲ႕ ရလဒ္ေတြအားလံုးကို အဆိုးျမင္ဝါဒီေတြက ခံစားၾကရပါတယ္။ တခါတရံေလာက္ စိတ္အခန္႔မသင့္လို႔ အဆိုးျမင္တတ္တာကို နားလည္ေပးလို႔ရေပမယ့္ အၿမဲအဆိုးျမင္တတ္သူေတြကိုေတာ့ ဘယ္သူကမွ လက္ခံေပးလို႔ မရဘူးေပါ့။
နဂိုစိတ္ရင္းမွာကိုက ဘာေၾကာင့္အဆိုးျမင္ေနသလဲဆိုရင္ သူ႔စိတ္ႏုနယ္စဥ္အခါက သူတို႔ အဆိုးျမင္တဲ့သူေတြကိုပဲ ေတြ႔ႀကံဳဆံုၿပီး ႀကီးျပင္းလာခဲ့ရလို႔လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလူေတြရဲ႕ အေတြး ၊ အေျပာအဆို ၊ အျပဳအမူ ၊ အလုပ္အကိုင္ေတြက သူ႔စိတ္ကို လႊမ္းမိုးသြားခဲ့ၿပီး သူပါ ဒီလူေတြရဲ႕အက်င့္ ကူးသြားခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ အက်င့္ကူးသြားတဲ့အဆင့္မွာ အခ်ိန္မီျပန္ျပင္ေပးႏိုင္ရင္ရေပမယ့္ ဒီအက်င့္ႀကီး စြဲသြားၿပီဆိုရင္ေတာ့ သူ႔အစြဲကို သူကိုယ္တိုင္မခၽြတ္ခ်င္သေရြ႕ အဆိုးျမင္ဝါဒကို လက္ကိုင္ထားမွာျဖစ္ပါတယ္။
သူတို႔ေတြဟာ ေကာင္းတာကို ေကာင္းတယ္လို႔ ဝတ္ေက်တန္းေက် ေျပာဆိုဖို႔ ခဲယဥ္းလွေပမယ့္ ဆိုးတဲ့တစ္ခ်က္ေတြ႔တာနဲ႔ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ၊ ပ်စ္ပ်စ္ႏွစ္ႏွစ္ ေျပာဆိုတတ္သူေတြပါ။ သူတို႔ေတြဟာ ဒီလိုအဆိုးျမင္ပါမွ သူမ်ားေတြထက္ ႏွာတဖ်ားသာတယ္ ၊ ပိုျမင္ႏိုင္တယ္ ၊ ပိုေတြးႏိုင္တယ္ ၊ အမ်ားထက္သာသူျဖစ္တယ္လို႔ ယံုၾကည္ေနတာက သူတို႔ကို ပိုမိုဆိုးရြားေစတဲ့အခ်က္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ေၾကာင့္ပဲ သူတို႔ကို အဆိုးခ်ည္းျမင္ေစတတ္ဖို႔ျဖစ္လာတာပါ။ ေျပာရလြယ္တယ္ ၊ လုပ္ရခက္တယ္ဆိုတဲ့သေဘာလိုပါပဲ။ အေကာင္းျမင္ဖို႔သာခက္တာပါ။ အဆိုးျမင္ဖို႔က်ေတာ့ အေတာ့္ကိုလြယ္ပါတယ္။ အဆိုးျမင္တတ္တဲ့သူေတြအတြက္ကေတာ့ အရာရာဟာ အဆိုးခ်ည္း ျဖစ္လို႔ေနတတ္ပါတယ္။
လိုအပ္ခ်က္ေတြမ်ားတဲ့ ေလာကႀကီးမွာ ဝမ္းသာေပ်ာ္႐ႊင္ရတဲ့အခ်ိန္သာရွားတာ စိတ္ပ်က္ ၊ စိတ္ဆိုး ၊ စိတ္ဆင္းရဲရတဲ့ အခ်ိန္ေတြက လူ႔ဘဝႀကီးမွာ ပိုမ်ားတယ္မဟုတ္လား။ အလုပ္မွာအဆင္မေျပတဲ့အခ်ိန္ အိမ္ေရာက္လို႔ ကေလးငိုသံၾကားရင္ အလိုလိုစိတ္ပ်က္ ၊ စိတ္တိုေနတဲ့ကိုယ္က အနည္းဆံုး စိတ္ဆိုး ၊ မာန္ဆိုး ေျပာဆိုမယ္ ၊ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ရင္ လက္ပါမယ္။ ေခ်ာ့ေမာ့ၿပီး ကေလးဘာျဖစ္လို႔ ငိုေနသလဲ ၊ မငိုေအာင္ ဘယ္လိုျဖည့္ဆည္းေပးရမလဲလို႔ ေတြးေပးႏိုင္တဲ့မိဘ ရွားလာပါတယ္။
မိဘေတြရဲ႕ ဆူပူ႐ိုက္ႏွက္ ၊ ဆဲဆိုႀကိမ္းေမာင္း ၊ ကေလး ေၾကာက္ၿပီးတိတ္ေအာင္ ၿခိမ္းေျခာက္တတ္တဲ့ စကားေတြေၾကာင့္ ၊ အျပဳအမူေတြေၾကာင့္ ကေလးဟာ ဒီကေန ဘာသင္ယူခဲ့ႏိုင္မလဲ။ မိမိစိတ္႐ႈပ္ခ်ိန္ စိတ္ဒုကၡေပးတယ္လို႔ ယူဆရသူတိုင္းကို ဒီလိုေျပာဆို လုပ္ကိုင္ရတယ္လို႔ သင္ယူလိုက္ပါတယ္။
ကိုယ္ငိုေနတဲ့အခ်ိန္ ေလွာင္ေျပာင္ခံခဲ့ရတဲ့ကေလးက ေနာင္တခ်ိန္ ကေလးေတြငိုေအာင္အထိ ေလွာင္ေျပာင္စေနာက္ရတာကို အားသန္လာမယ္။ ေၾကာက္ေအာင္ ၿခိမ္းေျခာက္လို႔ အငိုတိတ္လာခဲ့ရတဲ့ ကေလးေတြက ငိုေနတဲ့ကေလးေတြတင္မက လူေတြသူ႔ကိုျမင္တာနဲ႔ ေၾကာက္ၿပီးရွိန္ေနတဲ့ အရသာကို ခံုမင္လာတယ္။ ဆူပူ႐ိုက္ႏွက္ ဆဲဆိုႀကိမ္းေမာင္းတာကို ခံခဲ့ရတဲ့ ကေလးေတြဟာ သူ႔သားသမီးေတြကိုလည္း ဒီလိုပဲ ဆိုဆံုးမမွရမယ္ဆိုတဲ့ အစြဲႀကီးဝင္သြားေတာ့တယ္။ ဘယ္ေလာက္ငိုယိုေနပေစ အႀကိမ္ႀကိမ္ ပစ္ပယ္ထားတာကို ခံခဲ့ရတဲ့ကေလးေတြဟာ တပါးသူရဲ႕ ဝမ္းနည္းအားငယ္ ခံစားခ်က္ေတြကို ပစ္ပယ္လာတယ္။ ႏွစ္သိမ့္ေပးရေကာင္းမွန္း မသိေတာ့ဘူး။ တကယ္ဆို ဒီလိုျမင္ရ ၊ ၾကားရတာကိုက သူတို႔စိတ္ကို အေႏွာက့္အယွက္ေပးတယ္လို႔ေတာင္ ထင္လာတတ္ၾကတယ္။ ဒီ့ထက္ဆိုးရင္ ငိုတဲ့သူကို မငိုရ ၊ ဝမ္းနည္းတဲ့ပံုမေနရ ၊ စိတ္ထိခိုက္ပံုမဖမ္းရ ဆိုတဲ့အထိ သူ႔လက္ေအာက္ကလူေတြကို စိတ္ခံစားမႈ ပိတ္ပင္လာတတ္ပါတယ္။
ဘာလုပ္လုပ္ အေကာင္းအေျပာမခံရတဲ့အျပင္ အျပစ္ကမလြတ္ႏိုင္တဲ့ ကေလးရဲ႕ခံစားခ်က္ကေန ဘာကို သင္ယူသြားမလဲဆိုရင္ ဘာလုပ္လုပ္ အေကာင္းမျမင္တတ္တဲ့ (အဆိုးျမင္စိတ္)ကို သင္ယူသြားခဲ့ပါတယ္။ ဒီေတာ့ တပါးသူကို ခ်ီးေျမႇာက္ေျပာဆိုဖို႔ဝန္ေလးၿပီး အျပစ္တင္ေဝဖန္ဖို႔ တက္တက္ႂကြႂကြျဖစ္ေနတဲ့ မ်ိဳးဆက္ကေလးေတြ ျဖစ္လာတာေပ့ါ။ အေကာင္းျမင္တတ္တဲ့စိတ္ဟာ ကေလးဘဝကအစပ်ိဳးမွ ရေပမယ့္ အဆိုးျမင္တတ္တဲ့စိတ္ကေတာ့ ကေလးဘဝကမစလဲ ေရေျမလိုက္တတ္ပါတယ္။
အေကာင္းျမင္စိတ္ကေလး အေျခခံထားတဲ့ကေလးေတာင္မွ အဆိုးျမင္ဝါဒီေတြခ်ည္း လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ လုပ္ငန္းဌာန ၊ ေနရာအသီးသီးကိုေရာက္သြားရင္ က်ီးျဖဴကေလး ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ သူမ်ားနဲ႔ေလ်ာ္ညီေအာင္ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ အေရာင္ဆိုးရင္း မူလ စိတ္ထားျဖဴျဖဴေလးဟာ မည္းညစ္သြားပါေတာ့တယ္။
ဥပမာ ဆဲဆိုႀကိမ္းေမာင္း ႏွိပ္စက္တတ္တဲ့ လက္နက္ကိုင္တပ္ထဲ ႏွစ္ေတြနဲ႔ခ်ီၿပီး ေရာက္သြားတဲ့သူဟာ နဂိုစိတ္က ဘယ္ေလာက္ယဥ္ေက်း သိမ္ေမြ႔ၿပီး အေကာင္းျမင္ႏိုင္ပါေစ သူေန႔စဥ္ ျမင္ေတြ႔ ၾကားသိေနရ ၊ လုပ္ကိုင္ေနရတဲ့အလုပ္က သူ႔စိတ္နဲ႔တျခားစီမို႔ သူဟာ သူ႔စိတ္ကိုအလုပ္အေနအထားအတိုင္း ေျပာင္းရင္ေျပာင္း ၊ မေျပာင္းရင္ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းမႈ အလုပ္ကို ေျပာင္းသြားဖို႔ပဲရွိတာပါ။ တပ္ထဲေရာက္ၿပီးမွေတာ့ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းမႈအလုပ္ ေျပာင္းဖို႔ဆိုတာ ခက္သြားၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ စိတ္ကိုပဲ လြယ္လြယ္ကူကူ အမ်ားနဲ႔တန္းတူ ေျပာင္းလိုက္ၾကတာ မ်ားပါတယ္။ (ဆဲဆိုႀကိမ္းေမာင္း ႏွိပ္စက္တတ္တဲ့ လက္နက္ကိုင္တပ္လို႔ ဆိုထားတယ္ေနာ္။ ဘယ္တပ္လို႔ မဆိုထားဘူး။ အစိုးရတပ္ျဖစ္ႏိုင္သလို တိုင္းရင္းသားတပ္ေတြလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ အိုးမလံုအံုပြင့္ၿပီး နာေနၾကမွာစိုးလို႔ပါ။)
ေနာက္ဆံုး အသိမ္ေမြ႔အႏူးညံ့ဆံုးျဖစ္တဲ့ ဘာသာေရးအသင္းေတြထဲမွာ ၊ လူမႈေရးအသင္းေတြထဲမွာ ၊ ပရဟိတဆိုတဲ့အသင္းေတြထဲမွာ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ၿပီး အမ်ားအက်ိဳး လုပ္တယ္ဆိုတဲ့သူေတြေတာင္ စိတ္ထားေလးတခ်က္ မွားယြင္းလိုက္တာနဲ႔ အလုပ္လည္း မွားေတာ့တာပဲ။ သူမ်ားလွဴထားတဲ့အထဲက ကိုယ္က်ိဳးသံုးမယ္ ၊ ၾကားျဖတ္ယူမယ္ ၊ သူမ်ားရဲ႕ေလးစား႐ိုေသမႈကို ခုတံုးလုပ္မယ္ ၊ အျမတ္ထုတ္မယ္ ၊ မူရင္းရည္ရြယ္ခ်က္ကေန လမ္းလြဲလာတဲ့သူေတြလည္း အမ်ားအျပားရွိပါတယ္။ (လုပ္တဲ့သူေတြကို ေျပာတာေနာ္။ မလုပ္တဲ့သူေတြ မနာၾကနဲ႔ဦး။)
ဒါဟာ ဘာကိုျပေနသလဲဆိုေတာ့ လိုခ်င္ရမက္ေလာဘေတြ ဖံုးသြားတဲ့အခါမွာ ကိုယ့္နဂိုမူရင္းစိတ္ထားနဲ႔ လုပ္ရပ္ဟာ ကြဲလာေတာ့တယ္။ သေႏၶတည္ထားတဲ့ နဂိုစိတ္ထားေကာင္းသူေတြက ဒီလုပ္ရပ္ကို လိပ္ျပာမလံု ရွက္တတ္ေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ေတြက် လုပ္က်င့္ကိုင္က်င့္ျဖစ္သြားေတာ့ ရွက္ရေကာင္းမွန္းကို မသိေတာ့တာ ။ ဒါဟာ ေန႔တဓူဝအလုပ္ျဖစ္ေနတယ္။ ဆဲသံႀကီးပဲၾကားေနေတာ့ အဆဲေလးပါတဲ့အေျပာမွ နားဝင္ခ်ိဳလာသလို ကိုယ္တိုင္ကလည္း ပ်စ္ပ်စ္ႏွစ္ႏွစ္ ဆဲဆိုေျပာရတာကို အရသာေတြ႔လာတယ္။ အဖန္ဖန္ႏွိပ္စက္မႈခံ ၊ အခိုင္းခံခဲ့ရသူေတြက အလွည့္သာတာနဲ႔ တပါးသူကို ႏွိပ္စက္ဖို႔ ၊ ခိုင္းဖို႔ကိုပဲ ရွာႀကံေတြးတယ္။ သူမ်ားကို စိတ္ဒုကၡေပးလိုက္ရမွ ေက်နပ္တယ္။
ဒီလိုမိဘေတြက ေမြးလာတဲ့ကေလးေတြဟာ ဒီလိုအက်င့္ပါလာမွာျဖစ္ၿပီး ဒီမ်ိဳးဆက္ေတြက ဒီစိတ္ဓါတ္ေတြျပန္႔ပြားၿပီး ဒီလိုလုပ္တာဟာ နာစရာမဟုတ္ဘူး ၊ တခါတရံ ေစတနာအေျပာ ၊ ေစတနာအလုပ္လို႔ေတာင္ ယူမွတ္မွားလာၾကတယ္။ ကိုယ့္မ်ိဳးဆက္ေတြကို ဒီလိုမ်ိဳး မျဖစ္ေစခ်င္ဘူးဆိုရင္ ကိုယ္တိုင္က ေျပာင္းလဲရမယ္။ ကိုယ့္ဝန္းက်င္ကိုလည္း ေကာင္းတဲ့ဘက္ ေျပာင္းလဲႏိုင္ရင္ ပိုေကာင္းတယ္။ ဒီအသိုင္းအဝန္းက ဒီလုပ္ရပ္ကို မႏွစ္ၿမိဳ႕ရင္ ဒီအသိုင္းအဝန္းက ႐ုန္းထြက္ႏိုင္ေအာင္ ကိုယ့္မ်ိဳးဆက္တေခတ္ကို ကိုယ္တိုင္က ထူေထာင္ရမယ္။ ကိုယ့္မိဘရဲ႕စာရိတၱနဲ႔ ဗီဇကို ေျပာင္းလဲပစ္လိုက္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္ မိမိစာရိတၱကို မိမိမ်ိဳးဆက္အတြက္ မိမိကိုယ္တိုင္ အေကာင္းဆံုး က်င့္ႀကံေနထိုင္လိုက္တဲ့အခါ ကိုယ့္သားသမီးအတြက္ ကိုယ္ဟာ စံျပျဖစ္သြားမယ္။
ကိုယ့္သားသမီးႀကီးျပင္းလာတဲ့အခါမွာ ကိုယ္မ်ိဳးေစ့ခ်ထားခဲ့တဲ့ ေကာင္းမြန္တဲ့စာရိတၱဟာ သူ႔မ်ိဳးဆက္အလိုက္ ပါသြားမွာျဖစ္ပါတယ္။ အတိတ္ကမေကာင္းခဲ့ႏိုင္ေပမယ့္ ပစၥဳပၸန္မွာ အေကာင္းဆံုးလုပ္ပါ။ ဒီအခါ ပိုမိုေကာင္းမြန္တဲ့ အနာဂါတ္ကို တခ်ိန္မွာ ရရွိလာမွာျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္က ဇြဲရွိရွိနဲ႔ မဆုတ္မနစ္ လုပ္သြားဖို႔ေတာ့ လိုပါတယ္။ စာရိတၱေကာင္းမြန္ၿပီး အေကာင္းျမင္တတ္တဲ့ ေနာင္မ်ိဳးဆက္ေတြ မ်ားတဲ့အခါမွာ စာရိတၱေကာင္းမြန္တဲ့လူငယ္ေလးေတြ ေရးဆြဲတဲ့ ေကာင္းမြန္တဲ့ဥပေဒ ၊ ေကာင္းမြန္တဲ့စည္းကမ္း ၊ ေကာင္းမြန္တဲ့ အနာဂါတ္ အစီအစဥ္ေတြကို အနာဂါတ္မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြက ခံစားရမွာျဖစ္ပါတယ္။ မိဘေတြကိုယ္တိုင္က ဒီလိုမ်ိဳးဆက္သစ္ေတြကို ထူေထာင္သြားဖို႔ေတာ့ လိုတယ္ေလ။
ရတု (Burmesehearts.com)
