class="post-thumbnail open-lightbox" href>
ကေလးငယ္မ်ားကို ကိုယ္ခ်င္းစာသနားညႇာတာ၍ ေဖးမႏွစ္သိမ့္ေပးတတ္ေသာစိတ္ ပ်ိဳးေထာင္ေပးျခင္း
လူႀကီးမိဘေတြဟာ အနာဂါတ္ကေလးငယ္ငယ္မ်ားကို ကိုယ္ခ်င္းစာသနားညႇာတာ၍ ေဖးမႏွစ္သိမ့္ေပးတတ္ေသာစိတ္ မျဖစ္မေန ပ်ိဳးေထာင္ေပးရမွာပါ။ ကိုယ္ခ်င္းစာသနားညႇာတာ၍ ေဖးမႏွစ္သိမ့္ေပးတတ္ေသာစိတ္ဟာ ႏွစ္ခုဒြန္တြဲလို႔ေနတာပါ။ ႏွစ္ခုလို႔သာေျပာတာ တကယ္ေတာ့လည္း ႏွစ္ခုမကဘဲ အဆင့္ဆင့္ဆက္စပ္ေနပါတယ္။
ပထမဦးစြာ တပါးသူဒုကၡေရာက္တာ ေတြ႔ျမင္ၾကားသိရတဲ့အခ်ိန္ သူ႔ေနရာမွာ ငါဆိုရင္ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ကေလးက ကိုယ္ခ်င္းစာနာစိတ္ကေလးပါ။ သူနာတာကို ကိုယ္နာသလို ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ နာေနတဲ့သူ႔ကို သနားမယ္။ ဒီလိုသနားတဲ့စိတ္ေၾကာင့္ ညႇာတာတတ္လာမယ္။ ဒီလူဟာ ကိုယ့္အကူအညီလိုအပ္ေနတယ္ဆို လိုအပ္တာေတြသူ႔ကို ေဖးမကူညီေပးမယ္။ ကိုယ္ဟာ သူ႔အေျခအေနနဲ႔ ခံစားမႈေတြကို နားလည္စာနာသူတစ္ဦးအေနနဲ႔ သူခံစားရသက္သာလာေအာင္ ႏွစ္သိမ့္ေပးမယ္။ ဒါေတြအကုန္လံုးဟာ ပထမဦးဆံုးအဆင့္ျဖစ္တဲ့ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ကေန စလာတာပါ။
ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္မရွိတဲ့ကေလးကေတာ့ အားနည္းသူကို ညႇာတာရမွန္းမသိ ၊ သနားစရာျဖစ္ေနတဲ့ အေျခအေနကို မ်က္ျမင္ႀကံဳေတြ႔ရသည့္တိုင္ မသနားတတ္ ၊ မသနားတတ္ေတာ့ ေဖးမႏွစ္သိမ့္ေပးရေကာင္းမွန္း ၊ အကူအညီေပးရေကာင္းမွန္း နားမလည္ေတာ့ဘူးေလ။ အတၱေတြဖံုးေနတဲ့ တဘို႔တည္းၾကည့္တတ္သူေလး ျဖစ္ေနမွာေပါ့။ ဒီလိုစိတ္ဓါတ္နဲ႔လူေတြမ်ားရင္ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈနည္းတဲ့ လူမႈအသိုင္းအဝန္းျဖစ္ေနမွာေပါ့။ ဒီလိုအသိုင္းအဝန္းမွာ ေနခ်င္စဖြယ္လည္း မေကာင္းဘူးေလ။
ကေလးတစ္ေယာက္ ကိုယ့္ဘဝထဲေရာက္လာၿပီဆိုတာနဲ႔ ကိုယ့္ဘဝရဲ႕ အေရးအႀကီးဆံုးပုဂၢိဳလ္ဟာ ကေလးပဲျဖစ္သင့္တာပါ။ ကိုယ္ေခၚလို႔ လူ႔ေလာကထဲေရာက္လာတဲ့ ဒီကေလးငယ္ေလးဟာ ကိုယ့္အေထာက္အပံ့နဲ႔ အေရးတယူဂ႐ုစိုက္မႈကိုမွ မခံစားရဘူးဆိုရင္ ကိုယ္ဟာ အျပစ္ရွိေနသူတစ္ဦးပါ။ အျပစ္မဲ့တဲ့ကေလးအေပၚ အျပစ္ေတြ လုပ္ေနမိသူေပါ့။ ကိုယ့္မွီတြယ္ၿပီးမွ ကိုယ့္အေထာက္အပံ့ ၊ ျပဳစုဂ႐ုစိုက္မႈေတြနဲ႔ လူတသံုးသူတလံုး ျဖစ္လာရမယ့္ကေလးကို မိမိရဲ႕ အခ်ိန္ေတြ တတ္အားသမွ်ေပးအပ္လို႔ နည္းမွန္လမ္းမွန္ လမ္းညႊန္သြန္သင္ျပသမႈေတြ လုပ္ရဦးမွာေလ။
မိဘျဖစ္တဲ့ကိုယ္က မေျပာမျဖစ္ ေျပာသင့္တဲ့စကားဟာ သူ႔ကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္း ၊ ဘယ္လို တန္ဖိုးထားေၾကာင္း ျဖစ္ရမွာပါ။ ဒါဟာ ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ ေႏြးေထြးလံုၿခံဳစိတ္ ခံစားရဖို႔အတြက္ ပထမဆံုးေျခလွမ္းျဖစ္ပါတယ္။ ေမတၱာေပးမွ ကိုယ္ေပးတဲ့ေမတၱာကို သူခံစားရတာပါ။ သူခံစားရမွ သူကိုယ္တိုင္လည္း ေမတၱာျပန္ေပးတတ္မွာေလ။
အားနည္းေသးတဲ့ ပီဘိကေလးေလးျဖစ္တဲ့ ကိုယ့္ရင္ေသြးကို ေထြးဖက္ထားျခင္းနဲ႔ အားအင္ေတြေပးၿပီး ခံစားေစမယ္ဆိုရင္ သူဟာ ဒီလိုခံစားမႈရဲ႕ အရသာကို နားလည္သြားပါၿပီ။ ဒီလိုနားလည္ပါမွလည္း သူမ်ားကို ေႏြးေထြးတတ္မွာေပါ့။ ဒါဟာ မိဘေတြ မျဖစ္မေနလုပ္သင့္တာေတြပါ။
ေႏြးေထြးမႈနဲ႔ ေမတၱာတရားကို ကေလးငယ္ဟာ ခံစားနားလည္လာၿပီဆိုရင္ ေနာက္တဆင့္တိုး သင္ေပးရမွာက ေႏြးေထြးမႈနဲ႔ ေမတၱာတရားေတြ လိုေနတာဟာ ဒီေလာကႀကီးမွာ သူတစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို နားလည္ဖို႔ပါပဲ။ ဒါကို မိဘက သင္ေပးရမယ္ေလ။ ေသးငယ္တဲ့ ပုရြက္ဆိတ္ကေလးေတြကို သနားညႇာတာတတ္ေအာင္ ၊ နာက်င္သြားတဲ့တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကို ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္ေအာင္ ၊ ႏွစ္သိမ့္ေပးတတ္ေအာင္ ၊ ေဖးမတတ္ေအာင္ ၊ အကူအညီလိုေနသူေတြကို ကူညီေပးတတ္ေအာင္ မိဘက ေမတၱာတရားအေျခခံၿပီး ေကာင္းမြန္စြာ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာေလးေျပာျပလို႔ သြန္သင္ေပးရမွာပါ။
သူ႔ဆႏၵနဲ႔ လိုအပ္ခ်က္ေတြ ျပည့္စြမ္းႏိုင္မႈ မရွိျခင္းဟာ စားရာမဲ့ေသာက္ရာမဲ့ဘဝ ေရာက္ေနသူေတြနဲ႔ (ဒုကၡသည္ေတြနဲ႔) ယွဥ္လိုက္တဲ့အခါမွာ ဘာမွ အေရးမပါလွဘူးဆိုတာ သူနားလည္လာေအာင္ ေျပာျပရမယ္။ ဒါမွလည္း ကိုယ့္ထက္အျဖစ္ဆိုးတဲ့သူေတြ ရွိပါလားဆိုတာနဲ႔ ကိုယ့္ထက္အျဖစ္ဆိုးသူေတြကို ကိုယ့္ထဲက မၽွေဝေပးခ်င္စိတ္ေတြ ရွိလာမွာပါ။ အားခ်င္းမမွ်တဲ့ ငယ္သူကို အေလွ်ာ့ေပးလို႔ ေဖးမရမယ္။ ႀကီးသူကို႐ိုေသလို႔ ရြယ္တူကို လူလူခ်င္း ေလးစားတတ္ေအာင္ ၊ သတၱဝါေတြအေပၚ သနားညႇာတာတတ္ေအာင္လည္း သင္ေပးရဦးမယ္။
ကိုယ္လိုရာလမ္းေရာက္ဖို႔ အေရွ႕ကလူေတြ လဲၿပိဳယိုင္နဲ႔သြားေအာင္ တြန္းထိုး ၊ ေျခထိုးခံတတ္တဲ့ အက်င့္မ်ိဳး ရိွမေနေအာင္ ၊ အားနည္းတဲ့သူကို ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္တာမ်ိဳးေတြ မလုပ္ဖို႔ ၊ ကူကယ္ရာမဲ့ ျဖစ္ေနတဲ့ သတၱဝါေတြကို က်ီစားအေႏွာင့္အယွက္ေပးလို႔ မိမိရဲ႕ စိတ္ေပ်ာ္႐ႊင္မႈ ရွာတာမ်ိဳးမလုပ္ဖို႔ ၊ သူမ်ား ဂ႐ုတစိုက္ပ်ိဳးေထာင္ထားတဲ့ ပန္းခင္း ၊ စိုက္ခင္းတဲ့ တန္ဖိုးထားတဲ့အရာေတြကို ဖ်က္ဆီးပစ္တတ္တဲ့ အက်င့္မ်ိဳးမရွိဖို႔ စတဲ့ လူပီသတဲ့အက်င့္ေတြကို သင္ေပးရဦးမယ္။
ဒီလိုသင္ေပးတဲ့အခါမွာ မသိ ၊ နားမလည္ေသးတဲ့ကေလးဟာ ဘာေၾကာင့္ ၊ ဘယ္လိုဆိုတာေတြနဲ႔ ေမးျမန္းၿပီး ဘာျဖစ္လို႔ ဒီလိုလုပ္သင့္သလဲဆိုတာကို စူးစမ္းေလ့လာမွာပါ။ မိမိအေျဖေတြဟာ အေကာင္းဘက္ကေန သူနားလည္သည္အထိ ေျဖေပးႏိုင္ေလ သူ႔စိတ္ထဲ ၊ ႏွလံုးထဲမွာ နက္နက္႐ႈိင္း႐ႈိင္း မွတ္မိနာယူသြားေလေပါ့။ သူမ်ားေတြရဲ႕ ခံစားမႈကို နားလည္ခံစားလို႔ ကိုယ္ခ်င္းစာမိဖို႔ဆိုရင္ မိမိခံစားရတဲ့အခါ ဘယ္လိုလဲဆိုတာနဲ႔ သင္ေပးႏိုင္ရင္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္မွာပါ။ ဥပမာ ကေလးကို သူမ်ားက တြန္းလို႔ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရသြားရင္ ၊ ကေလးရဲ႕ပစၥည္းကို သူမ်ားက လာလုယူရင္ ဘယ္လို ခံစားရသလဲဆိုတာနဲ႔ သင္ေပးရင္ ေၾသာ္ ဒီလို ၊ ဒါေၾကာင့္ပါလားဆိုၿပီး သူဟာ ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္လာမယ္။
မိဘက မလုပ္နဲ႔ေျပာလို႔ မိဘေရွ႕မလုပ္တာထက္ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ကေလးနဲ႔ မလုပ္သင့္တာကို မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ သင္ေပးတာဟာ တသက္တာအတြက္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ကေလးေၾကာင့္ မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ဘူးဆိုရင္ အခုေကာ ၊ ေနာင္ေကာ ၊ မိဘေရွ႕ေကာ ၊ မိဘေနာက္ကြယ္ေကာ မလုပ္ေတာ့ပါဘူး။ မိဘက မလုပ္နဲ႔ေျပာလို႔ မလုပ္တာမ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ မိဘေနာက္ကြယ္မွာ ၊ ေနာင္မွာ လုပ္ေနႏိုင္ေသးတယ္ေလ။
ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ကေလးနဲ႔ ႀကီးျပင္းလာတဲ့ကေလးဟာ စိတ္ႏွလံုး ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔ပါတယ္။ မိမိစိတ္ကို မိမိသိနားလည္တာမို႔ မမွ်တဘူးဆိုတဲ့အလုပ္ကို အမ်ားတကာအတြက္ စဥ္းစားၿပီး မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ သူလုပ္တဲ့အလုပ္ေတြကိုလည္း ကိုယ္ ၊ စိတ္ႏွလံုး လံုၿခံဳစြာ မွ်မွ်တတ လုပ္ကိုင္တဲ့အတြက္ သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေနသူေတြက စိတ္ခ်မ္းသာတယ္ ။ သူနဲ႔ လက္တြဲလုပ္ကိုင္ရသူေတြက စိတ္ခ်မ္းသာတယ္။ သူ႔လက္ေအာက္ လုပ္ကိုင္ရသူေတြက စိတ္ခ်မ္းသာတယ္။ သူ႔ဘဝလက္တြဲေဖာ္ဟာလည္း စိတ္ခ်မ္းသာတယ္။ သူ႔သားသမီးေတြဟာလည္း စိတ္ခ်မ္းသာတယ္။ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ဆိုတဲ့ မ်ိဳးဆက္ကေလး ခ်လိုက္တဲ့အတြက္ သူ႔မ်ိဳးဆက္ေတြဟာ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ကေလးနဲ႔ အသက္ဝင္သြားႏိုင္တာေပါ့။ ဒါဟာ မ်ိဳးဆက္လိုက္ စိတ္ေကာင္း ၊ ေစတနာေကာင္း ၊ နာမည္ေကာင္း တြင္ရစ္ေစမယ့္ စိတ္ထားေလးပဲေလ။ မိဘတိုင္း ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္လို႔ ကေလးတိုင္းလည္း ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္ၾကပါေစ။
ရတု (Burmsehearts.com)
