ျခားနားမႈေတြရွိေနတဲ့ မိဘႏွင့္သားသမီး

မိဘနဲ႔သားသမီး အရြယ္ခ်င္းမတူညီတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အေတြးခ်င္း ၊ ခံစားခ်က္ခ်င္းကြာျခားပါတယ္။ အရာဝတၳဳတခု ၊ အျဖစ္အပ်က္တခုကို ႏွစ္ေယာက္အတူတူ ၾကည့္ျမင္ေနရင္ေတာင္ တမ်ိဳးစီေတြးေတာ ခံစားၾကတာပါ။ လူခ်င္းတူေပမယ့္ အေတြးခ်င္း ၊ ခံစားခ်က္ခ်င္း လံုးဝထပ္တူညီဖို႔ေတာ့ ခက္တယ္ေလ။

အေတြ႔အႀကံဳ ၊ အရြယ္နဲ႔ တြက္ခ်က္တတ္လာတဲ့စိတ္ေတြေၾကာင့္ လူႀကီးေတြဟာ ကေလးေတြ စိတ္ဝင္စားတာကို စိတ္ဝင္စားစရာလို႔ မျမင္ေတာ့ဘူး။ တခုခုဝယ္ေတာ့မယ္ဆိုလည္း တန္ ၊ မတန္ ဆိုတာကို ကိုယ့္အေတြ႔အႀကံဳ ၊ ကိုယ့္စိတ္ဆႏၵနဲ႔ တြက္ခ်က္တတ္လာတယ္။ ကေလးေတြက်ေတာ့ အဲလိုမဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ဆီမွာ တန္ ၊ မတန္ဆိုတဲ့ တြက္ခ်က္တတ္စိတ္ေတြမရွိဘူး။ ႀကိဳက္ရင္ ႀကိဳက္တယ္ ၊ မႀကိဳက္ရင္ မႀကိဳက္ဘူးဆိုတဲ့ ဆႏၵဘြင္းဘြင္းကိုပဲ ေတြးတယ္။

ကေလးနဲ႔အတူ ေစ်းသြားရင္းၾကံဳဖူးတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳနဲ႔ ႏႈိင္ယွဥ္ေျပာပါရေစ။ ကေလးကိုခ်စ္ေပမယ့္ တိုင္းထြာသံုးစြဲတတ္တဲ့အက်င့္ကို ေလ့က်င့္ေပးတဲ့ကၽြန္မဟာ သမီးကေလးနဲ႔အတူ ႏွစ္ရက္တစ္ခါေလာက္ ေစ်းဝယ္ထြက္ခ်ိန္တိုင္း ဘတ္ဂ်က္ေပးထားပါတယ္။ ဒီ့ထက္ပိုလာရင္ Out of Budget ဆိုၿပီး ဒီ့ျပင္ဟာ ေရြးဖို႔ေျပာေလ့ရွိတယ္။ မိသားစုလိုက္ ေစ်းဝယ္ထြက္ရင္ေတာ့ ဒီလိုဘတ္ဂ်က္သတ္မွတ္ေပးတာမ်ိဳးမလုပ္ဘဲ အမွတ္တရေပ်ာ္႐ႊင္မႈေတြကို ေပးေလ့ရွိတာေပါ့။

တေန႔ ကၽြန္မနဲ႔သမီးႏွစ္ေယာက္တည္း ေဈးဝယ္ထြက္တုန္း အ႐ုပ္ဆိုင္ထဲ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ လိုက္ပတ္ၾကည့္ေနတဲ့သမီးက အ႐ုပ္ပါကင္တခုကို ေကာင္တာမွာေငြရွင္းဖို႔တင္ေပးၿပီး ကၽြန္မကို ဝယ္ခိုင္းေတာ့ ကၽြန္မကအ႐ုပ္ေစ်းႏႈန္း အရင္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ေဒၚလာ ၂၅ေဒၚလာနီးပါးက်တဲ့အ႐ုပ္ ၊ ေသးေသးပိစိေလးေတြနဲ႔ အိမ္ေရာက္ၿပီး သိပ္မၾကာခင္ ဟိုဒီမွာ ေပ်ာက္ပ်က္သြားႏိုင္တဲ့အ႐ုပ္မ်ိဳးမို႔ မဝယ္ေတာ့ဘဲ တျခားအ႐ုပ္အစားထိုး ဝယ္ေပးခဲ့တယ္။

ကၽြန္မအေတြးကေတာ့ မိဘျဖစ္တဲ့ ကၽြန္မတို႔အရြယ္ ေတြးတဲ့အေတြးေပါ့။ အမွတ္တရထိုင္ၾကည့္ေနလို႔ရတဲ့ အ႐ုပ္မ်ိဳးလည္းမဟုတ္ ၊ ေပ်ာက္ပ်က္သြားႏိုင္တဲ့ ေဈးႀကီးႀကီး အ႐ုပ္ေသးေသးေလး ၊ အဝတ္ဝယ္လိုက္တာကမွ ဒီေလာက္ေငြကို အဆင္ေျပေျပရွိတဲ့ အဝတ္ရႏိုင္ေသးတယ္။ ဖိနပ္ဝယ္လိုက္ရင္လည္း ဒီေလာက္ေငြနဲ႔ အဆင္ေျပေျပေလးရတယ္။ ဒီဟာက အိမ္ေရာက္လို႔ ေဖာက္ၿပီးတာနဲ႔ ၿပီးေပ်ာက္သြားမယ့္အရာမို႔ မဝယ္ေပးေတာ့တာ။

အိမ္ျပန္တလမ္းလံုးနဲ႔ အိပ္တဲ့အထိ ႐ႈိကီ ၊ ႐ႈိကီလို႔ သမီးက ေအာ္ဟစ္ ငိုယိုပူဆာေနေတာ့တာ ၊ ေနာက္တေန႔မနက္နဲ႔ ေန႔လည္မွာလည္း ႐ႈိကီဆိုတာကို ေျပာၿပီးပူဆာေနတုန္း သူေျပာတဲ့႐ႈိကီဆိုတာ ကၽြန္မေကာ ၊ ကၽြန္မခင္ပြန္းေကာ မသိဘူး ။ စကားမပီတတ္ေသးတဲ့ သံုးႏွစ္ခြဲမို႔လည္း ေျပာခ်င္ရာေတြ ေျပာၿပီး ပူဆာေနတာျဖစ္မယ္လို႔ ေတြးမိခဲ့တာ။ ေနာက္တေန႔ ေစ်းဝယ္ျပန္ထြက္ေတာ့ အဲဒီဆိုင္မွာ အဲဒီအ႐ုပ္ကိုပဲ ႐ႈိကီလို႔ေျပာၿပီး ဝယ္ခိုင္းျပန္ေရာ။ အဲဒီေတာ့မွ ပါကင္မွာေရးထားတဲ့ အ႐ုပ္နာမည္ကိုေသခ်ာဖတ္ၾကည့္ေတာ့ shopkins ျဖစ္ေနတယ္။

ကေလးေတြရဲ႕ ေလးနက္စြာခံစားနာက်င္တတ္တဲ့ စိတ္ကိုအၿမဲအေလးထားတဲ့ကၽြန္မက ဒုတိယႀကိမ္ေျမာက္ သူလိုလိုခ်င္ခ်င္ ၊ မက္မက္ေမာေမာျဖစ္ေနတဲ့ အဲဒီအ႐ုပ္ကေလးကို ဝယ္ခြင့္ေပးလိုက္တယ္။ ဒီဘက္မွာ ေငြပိုသံုးလိုက္ေတာ့ သူ႔အတြက္သံုးဖို႔ရာထားတာေလးေတြမွာ ျပန္ေလၽွာ႔လိုက္တယ္။ ဒီကေနတဆင့္ အေတြးနက္နက္ကေလး ကၽြန္မရလာခဲ့တယ္။

ကေလးေတြအတြက္က သက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္မယ့္ ဘာအဝတ္မဆို အဆင္ေျပေျပေလးဝတ္ေနရရင္ကို ၿပီးေနတာ။ လူႀကီးေတြလို ဘယ္တံဆိပ္က ၊ ဘယ္လိုပံုဆန္းေလးေၾကာင့္ ၊ ဘယ္လိုအသားေလးေၾကာင့္ ၊ ဘယ္လိုခ်ဳပ္သားေကာင္းလို႔ဆိုတာေတြကို နားမလည္ဘူး။ တံဆိပ္ေကာင္းေကာင္းမေကာင္းေကာင္း ၊ အထည္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိရွိမရွိရွိ သူၾကိဳက္တတ္တဲ့ အ႐ုပ္ေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔ သူေဆာ့ခ်င္တဲ့အခ်ိန္ေဆာ့ေနရတာမ်ိဳး ၊ စားခ်င္တဲ့အခ်ိန္မွာ ႀကိဳက္တာေလးေတြ စားဖို႔ရွိေနတာမ်ိဳး ၊ အိပ္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္ ထိုးအိပ္ဖို႔ေနရာရွိရင္ၿပီးေရာ။ သူခ်စ္တဲ့သူေတြနဲ႔ အခ်ိန္ေတြကုန္ဆံုးၿပီး ကစားစရာ ၊ စားစရာ ၊ ဝတ္စရာေလးေတြ အသင့္အတင့္ရွိေနရင္ကိုက သူတို႔အတြက္ အားလံုးအဆင္ေျပၿပီ ၊ သူခ်စ္တဲ့သူေတြရဲ႕ ဂ႐ုစိုက္မႈမ်ိဳးသာရေနရင္ သူတို႔အတြက္ အားလံုးျပည့္စံုေနၿပီလို႔ ခံစားေနထိုင္ၾကတာပါ။

ကၽြန္မတို႔လူႀကီးေတြကေတာ့ သူလိုခ်င္တဲ့ဒါေလးက ဒီေလာက္ေတာင္ ေပးဝယ္လိုက္ရမွာ မတန္ဘူးဆိုတာေတြ ၊ ဒီအစား ဘယ္ဟာသာဝယ္လိုက္ရင္ အဖတ္တင္သြားမယ္ဆိုတာေတြနဲ႔ ကေလးေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္နဲ႔ လိုလားခ်က္ဆိုတာေတြ တခါတေလ မရည္ရြယ္ဘဲ မ်က္ကြယ္ျပဳမိသလို ျဖစ္သြားတတ္တာပါ။  ပူဆာတိုင္းဝယ္ေပးဖို႔ဆိုလိုတာမဟုတ္ဘဲ ဒီအရာအေပၚ သူဘယ္ေလာက္အထိ လိုလားေတာင့္သလဲဆိုတာ ခံစားသိၿပီး သူ႔စိတ္ခံစားမႈနားလည္လို႔ ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။

ကိုယ့္သားသမီးပဲ ကိုယ္စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္တာေပါ့ဆိုေပမယ့္ မသင့္လို႔ဆိုတဲ့ လူႀကီးအေတြးနဲ႔ ကေလးေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ ၊ လိုလားခ်က္ေတြကို မ်က္ကြယ္ျပဳမိသြားတာေတြ ရွိေနပါတယ္။ ကေလးရဲ႕ ေပ်ာ္႐ႊင္သြားမႈ ၊ စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသြားမႈ ၊ မိဘရဲ႕ျဖည့္စြမ္းေပးမႈေၾကာင့္ ဆႏၵျပည့္ဝသြားတာေတြနဲ႔ ျပန္ခ်ိန္ဆမယ္ဆို ကၽြန္မတို႔က မတန္ဘူးထင္ေနတဲ့ အရာေလးေတြကလည္း တကယ္ေတာ့ တန္ေနပါတယ္။

လိုခ်င္တာမရပါမ်ားလို႔ ၊ လိုခ်င္တာပူဆာမိတဲ့သူ အဆူခံ ႐ိုက္ခံရပါမ်ားေလေလ မေက်နပ္စိတ္ကေလးေတြ ကိန္းေအာင္းလာေလ ၊ မိမိလိုခ်င္တာ ရပိုင္ခြင့္မရွိတဲ့ မိမိအေနအထားအေပၚ အလိုမက်စိတ္ေတြနဲ႔ သူပူဆာလို႔မရတဲ့အရာေတြရရွိထားတဲ့ အေပါင္းအသင္းေတြအၾကား သိမ္ငယ္လာတတ္တယ္။ ဒီအခ်ိန္က်ေတာ့မွ ကိုယ္ႏွေမ်ာခဲ့တဲ့ဒီေငြေတြ ပံုေပးလို႔ ကေလးရဲ႕ စိတ္ခံစားမႈေတြေျပာင္းလဲပစ္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ အလြယ္တကူ ေျပာင္းလဲပစ္လို႔ဖို႔မလြယ္ပါဘူး။ စိတ္ဒဏ္ရာေတြရသြားခဲ့ရင္ ပိုဆိုးပါတယ္။

သမီးေလးကို သူလိုခ်င္တာ ဝယ္ေပးၿပီးေတာ့ စားေသာက္ဆိုင္မွာ သြားစားေတာ့ သမီးေလးထက္ နည္းနည္းႀကီးတဲ့ ကေလးမေလးက သမီးေလး တကိုင္ကိုင္နဲ႔ သေဘာက်ေနတဲ့ ဒီအ႐ုပ္ေတြကို ျဖတ္သြားျဖတ္လာ ေငးၾကည့္ရင္း shopkins ၊ shopkins လို႔ ဝမ္းသာအားရ မ်က္လံုးလက္လက္ေတြနဲ႔ ေျပာေပမယ့္ သူ႔အုပ္ထိန္းသူက မသိေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဆက္ထြက္သြားတာေတြ႔လိုက္ရတယ္။ သမီးေလးကေတာ့ သူ႔အ႐ုပ္ေတြအတြက္ ဂုဏ္ယူၿပီး တၿပံဳးၿပံဳးနဲ႔။

ကိုယ္သာမသိတာ သူတို႔ကေလးေတြ ဒီအ႐ုပ္ေပၚ ရယူခြင့္ေတြရရွိဖို႔ ဘယ္ေလာက္လိုလားၾကတယ္ဆိုတာ ကၽြန္မသိလိုက္ရတယ္။ တခါတေလမွာ ကၽြန္မတို႔အတြက္ မက္ေလာက္စရာမရွိေပမယ့္ သူတို႔အတြက္ အရမ္းမက္ေမာစရာေကာင္းေနတတ္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ေတြက အေကာင္းဆံုး ၊ ေစ်းအႀကီးဆံုးဆိုတဲ့အရာေတြကိုလည္း သူတို႔ေတြဟာ သူတို႔ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတဲ့ ေဖြေဖြရာရာပစၥည္းေလးေတြေလာက္ မက္ေမာစရာမရွိဘူးလို႔လည္း ယံုၾကည္ေနတတ္ပါတယ္။ အေတြ႔အႀကံဳ ၊ အေတြး အရြယ္နဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြမတူတာမို႔ မက္ေမာတန္ဖိုးထားတာေလးေတြလည္း ကြဲျပားေနႏိုင္တာပဲေနာ္။

ရတု (Burmesehearts.com)