မိခင္မ်ား မက်န္းမာတဲ့အခါ

သားသည္မိခင္ေတြဟာ သူတို႔ကေလးကို လြယ္ထားရတဲ့အခ်ိန္မွသည္ ကေလးဘယ္အရြယ္ေရာက္ေရာက္ ေနာက္ေၾကာင္း စိတ္မေျဖာင့္ႏိုင္သူေတြျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မဆိုလိုတဲ့ မိခင္ေတြဆိုတာ သားသမီးသံေယာဇဥ္ႀကီးမားတဲ့ မိခင္အမ်ားစုကို ဆိုလိုတာျဖစ္ၿပီး သားသမီးသံေယာဇဥ္ဆိုတာ ဘာမွန္းမေျပာျပတတ္တဲ့ အေပါ့စား မိခင္ေတြေတာ့ မပါဝင္ပါဘူး။ အေပ့ါစားမိခင္ဆိုတာ သားသမီးေတြရလာေပမယ့္လည္း ခပ္ေပါ့ေပါ့ေတြး ၊ ခပ္ေပါ့ေပါ့ေနထိုင္တတ္သူေတြကို ဆိုလိုတာပါ။

ကိုယ့္အေရးထက္ သားသမီးအေရးကို ေလးေလးနက္နက္ ေတြးသူေတြက်ေတာ့ စားစား ၊ သြားသြား သားသမီးအေရးဆိုတာ ေရွ႕ဆံုးကေန အေတြးထဲ ၊ အစီအစဥ္ထဲ ၊ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္မႈေတြထဲ ဦးစားေပးတတ္သူေတြပါ။ “ဒီကေလးေတြနဲ႔ ငါ ေသသာ ေသလိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္။” လို႔ အဖန္ဖန္ေရရြတ္တတ္တဲ့ မိခင္ေတြဟာ ေသဖို႔ေနေနသာသာ ေနမေကာင္း နာမက်န္းျဖစ္ဖို႔ေတာင္ စိတ္မေျဖာင့္ႏိုင္သူေတြပါ။ ဒါကို သူတို႔မက်န္းမမာျဖစ္ၿပီး အိပ္ယာထဲလဲတဲ့အခါ ပိုသိသာလာပါတယ္။

သားသမီးေတြကိစၥ ကိုယ္လုပ္ကိုင္ႏိုင္တုန္းက လုပ္ေပးႏိုင္သမၽွ လုပ္ေပးေနတာမို႔ မလုပ္ကိုင္ႏိုင္ေတာ့ရင္ဆိုတဲ့အေတြး မိခင္ေတြေခါင္းထဲ မဝင္လာတတ္ေပမယ့္ အလုပ္ဒဏ္ပိလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ ဇရာပိလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ ေရာဂါပိလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ တဒဂၤဖ်ားနာလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔လုပ္ကိုင္ေနက် အလုပ္ေတြ မလုပ္ကိုင္ႏိုင္ေတာ့တဲ့အခါ သူတို႔ဟာ သူတို႔ရဲ႕က်န္းမာေရးထက္ သားသမီးေတြ အဆင္မေျပမွာ ၊ အိမ္မယ္ အဆင္မေျပမွာ ၊ ခင္ပြန္းအဆင္မေျပမွာကို ပိုပူပန္တတ္ၾကပါတယ္။ ဒါ မွန္ ၊ မမွန္ကို မိခင္ေတြ နာမက်န္းျဖစ္တဲ့အခါ သတိထားၾကည့္ေပါ့။ ဖခင္ေတြလည္း အလားတူစိတ္မ်ိဳး ျဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္ မိန္းမသားျဖစ္တဲ့ မိခင္က မိသားစုကို ပိုခင္တြယ္တာ ၊ ပိုပူပင္တတ္တာ ၊ ပိုစိုးရိမ္ၿပီး စိတ္မေျဖာင့္တတ္တာေတြက ဖခင္ေတြထက္ ပိုႀကီးမားတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆို အိမ္ထဲက အလုပ္ယႏၱရားႀကီး အဆင္ေျပေျပ လည္ပတ္ေနဖို႔က သူမဦးေဆာင္ေနတာေလ။

ကေလး မနက္စာအရံသင့္စားရေအာင္ ၊ ေက်ာင္းသြားမယ့္သားသမီး နဲ႔ အလုပ္သြားမယ့္ခင္ပြန္း ထမင္းခ်ိဳင့္ အလ်င္မီေအာင္ ၊ ဘုရားဆြမ္း ၊ ပန္း ၊ ေရခ်မ္း ၊ ဆီမီး မျပတ္ဖို႔အျပင္ အိမ္က ဆပ္ျပာမႈန္႔ ၊ ကိုယ္တိုက္ဆပ္ျပာ ၊ သြားတိုက္ေဆးကအစ မီးဖိုေခ်ာင္သံုးပစၥည္းေတြ မျပတ္လပ္ေအာင္ ျဖည့္ရတာ ၊ လသားကေလးနဲ႔ လူမမယ္ကေလးအတြက္ လိုအပ္တာေတြ ျဖည့္ဆည္းရင္း  ၊ မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ထိန္းရင္း အိမ္မႈကိစၥေတြလုပ္ကိုင္ရတာ ၊ သူမအလုပ္ေတြေျပာရင္ မိုးမလင္းမီ မ်က္စိႏွစ္လံုးမပြင့္တပြင့္ အခ်ိန္ကေန မိုးခ်ဳပ္ ညအိပ္ရာဝင္ခ်ိန္အထိ အိမ္မက္ထဲမွာေတာင္ လုပ္စရာေတြ ပံုေနတတ္တာမ်ိဳးပါ။

သူတို႔နာမက်န္းျဖစ္လို႔ အိပ္ယာထဲ မျဖစ္မေနလွဲေနရရင္ေတာင္ ဒီအခ်ိန္ ငါဘာလုပ္ရမယ္ ၊ ကေလးေတြ ေရခ်ိဳ႕ၿပီးရဲ႕လား ၊ အဆင္ေျပေျပစားေသာက္ၾကရဲ႕လား ၊ အဝတ္ေလၽွာ္မီးပူတိုက္ ဘယ္သူလုပ္ေပးပါလိမ့္ ၊ အဆင္ေျပၾကရဲ႕လား စသျဖင့္ စိတ္စြဲၿပီး အိမ္ရာထဲကေန လွမ္းပူေနတတ္တာမ်ိဳးပါ။ သူတို႔မ်ား ထိုင္ႏိုင္လာၿပီဆိုရင္ မထႏိုင္ေပမယ့္လည္း ထိုင္လ်က္ကေလး လုပ္ရတဲ့အိမ္အလုပ္ေတြ လုပ္ေနတတ္တာမ်ိဳးပါ။

ကေလးေတြ ေနမေကာင္းလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ ခင္ပြန္းေနမေကာင္းလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာေလး ဝယ္ခ်က္ျပဳတ္ ျပင္ဆင္ေပးတတ္တဲ့သူမ ၊ ကိုယ့္မိသားစုဝင္ေတြ အျမန္နလန္ထေအာင္ ျပဳစုရင္း ၊ ခ်က္ျပဳတ္ရင္း စိုးရိမ္ပူပင္တတ္တဲ့သူမ နာမက်န္းျဖစ္တဲ့အခါ သူမအနားမွာ ျပဳ စုေပးတဲ့သူမရွိတာေတာင္ ရင္နာဖို႔သတိမရဘဲ မိသားစုဝင္ေတြအတြက္ အိပ္ရာထဲက ပူပင္ေပးေနတဲ့ သူမရဲ႕ေမတၱာဟာ စာဖြဲ႔ရႏိုင္႐ိုးလားေနာ္။ သူမ႐ုပ္သြင္ကေနျဖစ္ျဖစ္ ၊ သူမရဲ႕ စကားေတြကေနျဖစ္ျဖစ္ သူမရဲ႕ ပူပင္မႈကို သိျမင္ႏိုင္ေပမယ့္ သူမရင္ထဲက ပူပန္မႈေတြကို သူမေလာက္ ကၽြန္မတို႔ မသိႏိုင္ၾကပါဘူး။

ဒီလိုအပူအပင္ႀကီးလို႔လည္း မိခင္ေတြဟာ ေတာ္႐ံု မနာဖ်ားခ်င္ၾကဘူး ၊ နာဖ်ားရင္လည္း အနားယူဖို႔ ေခါင္းမာတတ္ၾကပါတယ္။ မတတ္ႏိုင္တဲ့မိခင္ေတြက သူမကိုကုရင္း ကုန္သြားမယ့္ေငြေတြကို ႏွေမ်ာလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ အနားမယူခ်င္လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ ေတာ္႐ံုခံစားရတာေလးကို အစာေလးနဲ႔ ၊ နီးစပ္ရာ ေကာင္းႏိုးရာရာ ျမန္မာေဆးေလးနဲ႔ ၊ ၾကားဖူးနားဝ အဂၤလိပ္ေဆးနဲ႔ သက္သာလိုက္ခ်င္တာမ်ိဳးပါ။

တတ္ႏိုင္တဲ့မိခင္ေတြက်ျပန္ေတာ့လည္း ေတာ္႐ံုခံစားရတဲ့ေဝဒနာကို သြားမကုလိုၾကဘူး။ အဲဒီအတြက္ အခ်ိန္မေပးလိုတာလည္းပါတယ္ ၊ ေရာဂါေလးမျဖစ္စေလာက္လို႔ သူတို႔ထင္ေနရာကေန ေရာဂါႀကီးေတြ စစ္ဟယ္ ၊ ေဆးဟယ္ေပၚလာရင္ ကုေနရဦးမယ္ ၊ ေဆး႐ံုတက္ေနရဦးမယ္ စတဲ့ အိမ္ကမိသားစုနဲ႔ ခြဲေနရမယ္ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔တင္ ေတာ္႐ံု ေဆး႐ံုေဆးခန္းမွာ သြားမျပလိုၾကဘူး။ မိသားစုဝင္ေတြမ်ား တခုခုျဖစ္ၾကည့္ “အပ္နဲ႔ထြင္းရမယ့္ဟာ ေပါက္ဆိန္နဲ႔ ေပါက္ေနရဦးမယ္” ဆိုၿပီး ကုသမႈေတြယူဖို႔ ေဆာ္ၾသတတ္သူ ၊ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳ ျပီး ေဆး႐ံုေဆးခန္း ပူပူပင္ပင္ေခၚသြားတတ္သူဟာ မိခင္ပါပဲ။

အိမ္ရွင္မ မိခင္ျဖစ္သူမက်န္းမာလို႔ ရက္ပိုင္းေလး အိပ္ရာထဲလဲသြားရင္ေတာင္ ျပန္နလန္ထူလာခ်ိန္မွာ လုပ္စရာေတြက အရင္ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ေစာင့္ႀကိဳလို႔ေနပါၿပီ။ ဘာအလုပ္ေတြလဲဆိုေတာ့ အိမ္မွာရွိတဲ့ အိမ္ေထာင္ဦးစီးနဲ႔ သားသမီးေတြ မျမင္တတ္တဲ့ ၊ လုပ္ေနက်လည္းမဟုတ္တဲ့ အလုပ္ေတြပါ။ သူမအိပ္ရာေပၚက ဆင္းလိုက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ ေလၽွာ္စရာအဝတ္ေတြ ပံုေနႏိုင္ပါတယ္။ အိပ္ယာခင္း ၊ ေခါင္းအံုးစြပ္မွသည္ လိုက္ကာေတြကိုလည္း သူမဟာ ခၽြတ္လဲလို႔ ေလၽွာ္ေနႏိုင္ပါတယ္။ ေနမေကာင္းတုန္း မေျပာင္မလင္ျဖစ္ေနတဲ့ ၾကမ္းေတြကို သူမဟာ ေဆးခ်င္ေဆးေနႏိုင္ပါေသးတယ္။ အိမ္သားတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ ဗီ႐ိုထဲက ပြေနတဲ့ အဝတ္အစားေတြနဲ႔ စားပြဲေပၚက စာအုပ္ေတြ ၊ စာရြက္ေတြကိုလည္း စီရရီေလးနဲ႔ လုပ္ေပးခ်င္ပါေသးတယ္။ ဖုန္ေတြ ၊ ၾကပ္ခိုးေတြ ရွင္းခ်င္ပါေသးတယ္။

ေရခ်ိဳးခန္းဝင္ၿပီဆိုရင္လည္း ဝယ္စရာရွိတာေတြ ၊ ျဖည့္စရာရွိတာေတြ ျဗစ္ေတာက္ျဗစ္ေတာက္ေျပာ ဦးေႏွာက္ထဲမွတ္သားရင္း က်ိခၽြဲေနတဲ့ ေရခ်ိဳးခန္းနံရံေတြ ၊ ၾကမ္းျပင္ေတြ ၊ ေရအိမ္နံရံ ၊ ၾကမ္းျပင္ေတြနဲ႔ သန္႔ရွင္းစရာရွိတာေတြ ၊ နံေစာ္ေနတာေတြကို တရစပ္လုပ္ကိုင္ခ်င္ပါေသးတယ္။ မီးဖိုေခ်ာင္ဝင္တဲ့အခါမွာလည္း အားလံုးကို သူမ က်န္းမာစဥ္တုန္းကလို အက်အန သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလး ခင္းက်င္းထားသိုလို႔ သန္႔ရွင္းခ်င္ပါေသးတယ္။

မီးပူတိုက္ရမယ့္အဝတ္ေတြ ၊ ဖာေထးရမယ့္အဝတ္ေတြ ၊ ပစ္ထုတ္ရမယ့္အဝတ္ေတြကိုလည္း သူမဟာေရြးခ်ယ္ၿပီး သင့္ရာ သင့္ရာ လုပ္ကိုင္ေနပါဦးမယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္လာမယ့္ အိမ္သားေတြ အဆင္သင့္ စားႏိုင္မယ့္ ဟင္းအမယ္ေတြကို ရွိတာေလးနဲ႔ ခ်က္ျပဳတ္ႏိုင္ေအာင္ သူမ စဥ္းစားခ်က္ျပဳတ္ေနႏိုင္ပါေသးတယ္။ ဒါေတြဟာ အိမ္ရာထဲကေန ထႏိုင္ ၊ သြားႏိုင္လာစ အိမ္ရွင္မေကာင္းေတြရဲ႕ မၿပီးစီးႏိုင္ေသာ အလုပ္ေတြပါ။

သူမ အိပ္ရာထဲလဲေနခ်ိန္ သူမ ပူပင္ေနတဲ့အလုပ္ေတြအျပင္ ခင္ပြန္းနဲ႔သားသမီးအေရးကိုလည္း ပူပင္ႏိုင္ပါေသးတယ္။ သူမ ပူပင္ေနတဲ့အိမ္သားေတြက အိပ္ရာထဲကသူမကို ခ်ိဳသာစြာ ဆက္ဆံပါရဲ႕လား ၊ အႏံြအတာခံလို႔ ျပဳစုပါရဲ႕လား ၊ စိတ္ေအးရေအာင္ ေျဖသိမ့္ေပးပါရဲ႕လား ၊ ခံတြင္းေတြ႔ေအာင္ ေကၽြးေမြးပါရဲ႕လား ၊ ေႏြးေထြးစြာ ၾကင္နာပါရဲ႕လား။

သူမကို ဒီမိသားစုက တန္ဖိုးထားသည္ျဖစ္ေစ ၊ တန္ဖိုးမထားသည္ျဖစ္ေစ သူမကေတာ့ သူမ မရွိရင္ ဒီမိသားစု ကေမာက္ကမ မျဖစ္ရေလေအာင္ သူမျဖည့္ဆည္းေပးေနက်အရာေတြကို ေနမေကာင္းေပမယ့္လည္း ျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္သူပါ။ မက်န္းမာေပမယ့္လည္း ကိုယ့္အတြက္မပူ အမ်ားအတြက္ ပူေပးသူပါ။ ပူညံပူညံ သူမအသံေတြ မၾကားရရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းတယ္လို႔ မိသားစုဝင္ေတြ ထင္ေကာင္း ထင္ေနႏိုင္ေပမယ့္ ပူညံပူညံ သူမသာမရွိရင္ ဒီခင္ပြန္းနဲ႔ ဒီသားသမီးေတြ ဒီအိမ္ေထာင္ထဲ တကယ္ ၿငိမ္းေအးစြာ ေနႏိုင္ပါ့မလား ……

ရတု (Burmesehearts.com)