မိဘစီမံေသာ အိမ္ေထာင္ေရး၏ ေကာင္းျခင္း ၊ ဆိုးျခင္း

အေရွ႕တိုင္းမွာ သားေပး သမီးယူလို႔ လူငယ္ခ်င္း ေပးစားတာ သိပ္ေခတ္စားပါတယ္။ အေရွ႕တိုင္းဆိုေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံလည္း အပါအဝင္ေပါ့။ သားေပး သမီးယူလုပ္လို႔ ကိုယ္သေဘာတူရာနဲ႔ စီမံေပးစားတာ ေကာင္းသလား ၊ မေကာင္းသလား ေလ့လာရေအာင္ေနာ္။

လူႀကီးေတြက ဘာေၾကာင့္ သားေပး ၊ သမီးယူ လုပ္ခ်င္ၾကတာလဲ။

၁။ မေတာ္ရာနဲ႔ ေတြ႔သြားမွာစိုးလို႔။ (ကိုယ့္သားသမီးကို အိမ္ေထာင္ဖက္ေရြး မမွားေစခ်င္တဲ့သေဘာပါ။)

၂။ ကိုယ္ယံုၾကည္ရသူလက္ထဲမွာ အပ္ခ်င္လို႔။ (မိဘခ်င္း ၊ လူငယ္ခ်င္း အေၾကာင္းသိေတြမို႔ ေနာက္ေၾကာင္းေတြ ပူစရာမလုိလို႔ပါ။)

၃။ ကိုယ့္သားသမီး ေနာင္ေရးေကာင္းစားေစခ်င္လို႔။ (ဒါက်ေတာ့ ဆင္းရဲတဲ့မိသားစုေတြ ဆံုးျဖတ္ေလ့ရွိတတ္တာမ်ိဳးပါ။)

၄။ အိမ္ေထာင္ဖက္က အိမ္ေထာင္ဦးေဆာင္ထိန္းသိမ္းမႈ ႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္း ရွိေစဖို႔။ (တဘက္ကအရည္အခ်င္းရွိသူဆိုရင္ ကိုယ့္သားသမီးနဲ႔ အေၾကာင္းပါေစခ်င္တယ္။)

၅။ သားသမီးအိမ္ေထာင္က်သြားသည့္တိုင္ ဒီအိမ္ေထာင္ကို အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ လိုအပ္ရင္ လိုအပ္သလို ပဲ့ကိုင္ခြင့္ရွိလို႔။ (ကိုယ္စီမံေပးခဲ့တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးမို႔ ကာလတခုအထိ ဆက္စီမံေပးခ်င္တာမ်ိဳးပါ။)

၆။ အိမ္ေထာင္ကြဲသြားလို႔ ကိုယ့္သားသမီးနဲ႔ ကိုယ့္ၾကား ၾကားလူဝင္ ေသြးထိုးတာမ်ိဳး မျဖစ္ခ်င္လို႔။ (ကိုယ့္သားသမီးအိမ္ေထာင္ဖက္ေၾကာင့္ မိသားစုဆက္ဆံေရး အဆက္ျပတ္မွာ စိုးရိမ္တာမ်ိဳးပါ။)

၇။ သူ႔အိမ္လည္း ကိုယ့္အိမ္ ၊ ကိုယ့္အိမ္လည္း သူ႔အိမ္ ႏွစ္ဖက္မိဘနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်သြားတဲ့ သားသမီးေတြအၾကား ဥဒဟို ကူးလူးဆက္ဆံခ်င္လို႔။ (ကိုယ္မသိတဲ့ တစိမ္းဖက္လာရင္ ကိုယ့္မလိုတာမ်ိဳး ရွိႏိုင္လို႔ ကိုယ့္လူရင္းေတြထဲကေန ဖိတ္မယ့္ဖိတ္ ကိုယ့္အိတ္ထဲ ဖိတ္ခ်င္တာမ်ိဳးပါ။)

အေပၚမွာေပးထားတဲ့ (၇)ခ်က္အျပင္ က်န္တာေတြလည္း ရွိႏိုင္ပါေသးတယ္။ ဒါေတြက အမ်ားအားျဖင့္ ေတြ႔ေနက်မို႔ပါ။

နံပါတ္(၁)ကို အက်ယ္ရွင္းရရင္ မိဘအမ်ားစုဟာ ကိုယ့္သားသမီးကို တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ အေကာင္းဆံုးလူလို႔ ေတြးျမင္ၾကတဲ့အတြက္ လူလည္ ၊ မိန္းမလည္နဲ႔ အေၾကာင္းပါမွာ စိုးၾကပါတယ္။ သမီးရွင္ဆို ကိုယ့္သမီးကို အရက္သမား ၊ ဖဲသမား ၊ ေလာင္ကစားသမား ၊ ဘိန္းစြဲသူ၊ သိုက္တူးသူ ၊ ေပြ႐ႈပ္သူ ၊ ရမ္းကားသူ ၊ အလုပ္အကိုင္အတည္တက်မရွိ ေယာင္ေျခာက္ဆယ္လုပ္ေနသူ ၊ အနာဂါတ္ရည္ရြယ္ခ်က္ မေရရာ လုပ္ေနတာေတြတလြဲဆိုရင္ ကိုယ့္သမီးေရွ႕ေရးအတြက္ မသင့္ေတာ္ဘူးထင္ၿပီး ဒီလိုလူမ်ိဳးကို သားမက္မေတာ္ခ်င္ပါဘူး။

ကိုယ္ကသားရွင္ဆိုရင္လည္း အိမ္ေထာင္စုမႏိုင္ဘဲ အလွအပ အေပ်ာ္အပါးဘဲ စိတ္ဝင္စားတဲ့သူ ၊ ေယာက်ာ္းေလးေတြနဲ႔ ဟိုတြဲဒီတြဲလုပ္ၿပီး ဟီလာတိုက္တတ္သူ ၊ ဗိုင္းေကာင္းေက်ာက္ဖိ မေနတတ္တဲ့သူ ၊ မိန္းမတန္ဖိုး မထိန္းႏိုင္တဲ့သူ ၊ ကိုယ့္သားကို လိုက္ကပ္ၿပီး ပိုင္းေနတယ္လို႔ ယူဆတဲ့သူဆိုရင္ သေဘာမတူတတ္ပါဘူး။

အေပၚကလိုလူမ်ိဳးလက္ထဲ ကိုယ့္သားသမီးေရာက္သြားမွာစိုးတဲ့အတြက္ နံပါတ္(၂)မွာ မိဘခ်င္းရင္းႏွီးၿပီး တသက္သူအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိလို႔ ယံုၾကည္ရတယ္ဆို ငါ့သားသမီးအိမ္ေထာင္ဖက္သာ ဒီကေလးျဖစ္ရင္ ငါ့သားသမီးေလး စိတ္ခ်မ္းသာေလာက္ရဲ႕ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ မိမိယံုၾကည္သူလက္ထဲ အပ္ခ်င္တာပါ။

နံပါတ္(၃)လို သားသမီးေနာင္ေရးေကာင္းစားဖို႔ဆိုတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ဟာ ကိုယ္ေတြဆင္းရဲသလို ေရွ႕ဆက္ ကိုယ့္သားသမီး မဆင္းရဲရေအာင္ ၊ သူ႔ကို တင့္ေတာင္တင့္တယ္ တန္ဖိုးထားၿပီး အဆင့္ျမွင့္တင္ေပးႏိုင္သူရဲ႕ လက္ထဲကို ဝကြက္အပ္လိုက္ခ်င္တဲ့ သေဘာပါ။ သစ္တစ္ပင္ေကာင္း ငွက္တစ္ေသာင္းနားရသလို သားသမီးေကာင္းစားရင္ တို႔ဘက္ျပန္လွည့္မၾကည့္ေတာင္ သူ႔ဘဝသူ ေကာင္းေကာင္းတည္ေဆာက္ႏိုင္ၿပီ။ တို႔ဘက္လွည့္ၾကည့္ရင္ တို႔ေမြးရက်ိဳးနပ္ၿပီလို႔ ေတြးတဲ့မိဘေတြလည္း ေတြးမွာေပါ့။

သမီးေပးၿပီး သားမက္ဖမ္းခ်င္တဲ့မိဘေတြဟာ နံပါတ္(၄)က စတာပဲ။ ျမန္မာဓေလ့ထံုးစံေတြမွာ ဇနီးဟာ ခင္ပြန္းကို မွီခိုရေလ့ရွိတာမို႔ မွီခိုႏိုင္ေလာက္တဲ့ အရည္အခ်င္း ၊ ရာထူးဂုဏ္ျဒပ္ ၊ စီးပြားဥစၥာ ျပည့္စံုေနၿပီဆိုရင္ တခ်ိဳ႕မိဘေတြက သမီးကိုဗန္းျပၿပီး သားမက္ဖမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားလာတာေတြလည္းရွိတယ္။ တခ်ိဳ႕မိဘေတြက အရည္အခ်င္းရွိၿပီး ဗိုင္းေကာင္းေက်ာက္ဖိ ကိုယ့္မ်က္စိေအာက္ အရြယ္ေရာက္လာခဲ့တဲ့ မိန္းကေလးဆို ေခၽြးမဖမ္းေတာ္ခ်င္ၾကေသးတယ္။

ကိုယ့္သားသမီးဟာ ကိုယ္မသိဘဲ လူငယ္သဘာဝ သူခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳသြားတယ္ဆို မိဘေတြက သားသမီးအိမ္ေထာင္ဖက္ကို တည့္ေအာင္ေပါင္းဖို႔ထက္ မိမိတို႔ကို သားသမီးရဲ႕ ဇနီး/ခင္ပြန္းက တည့္ေအာင္ေပါင္းဖို႔ လိုလားၾကတာ အမ်ားစုလိုျဖစ္ေနၿပီ။ ဘာေၾကာင့္လဲေတာ့မသိဘူး။ ေယာကၡမ ေယာကၡထီးေနရာ ေရာက္လာတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံက သားရွင္ သမီးရွင္ေတြဟာ သားမက္နဲ႔ ေခၽြးမကို သူတို႔မိသားစုနဲ႔ အဆင္ေျပေအာင္ ေပါင္းေစခ်င္တယ္။ ေယာက္မရွိရင္ ေယာက္မေတြပါ အစစ္ပါတတ္ေသးတယ္။ နံပါတ္(၅)မွာလို ကိုယ္ေပးစားတဲ့ အိမ္ေထာင္ဖက္နဲ႔ဆိုရင္ တစိမ္းကို ေပါင္းသင္းရတာထက္ ၾသဇာေညာင္းတယ္။ သားနဲ႔ေခၽြးမၾကား ၊ သမီးနဲ႔ သားမက္ၾကား ဝင္ေျပာဆိုရတာ ပိုအဆင္ေျပတယ္လို႔ သတ္မွတ္ၾကတယ္။

နံပါတ္(၆)က ကိုယ့္သားသမီးက လူငယ္သဘာဝ သူခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ လက္ဆက္လိုက္ရင္ အဲဒီတစ္ေယာက္က ကိုယ့္မိသားစုတြင္းမွာရွိေနတဲ့ ေႏြးေထြးတဲ့ဆက္ဆံေရး ပ်က္ျပားေအာင္ ေသြးထိုးမွာ ၊ အထင္လြဲ အျမင္လြဲေအာင္လုပ္မွာ ၊ ဂံုးတိုက္မွာေတြ မျဖစ္ခ်င္တဲ့အတြက္ မိဘခ်င္း သေဘာတူစီမံတာကိုပဲ ခန္႔ခန္႔ထည္ထည္နဲ႔ လက္ဆက္ေပးခ်င္တာပါ။

ႏွစ္ဖက္မိဘကလည္းသိၿပီးသား လူရင္းေတြျဖစ္ လူငယ္ခ်င္းကလည္း အေၾကာင္းပါဆိုရင္ ဟိုဘက္မိဘဟာလည္း လူရင္းအိမ္ ထူးအားနာစရာမရွိ ၊ မိမိအိမ္ဟာလည္း သူတို႔အတြက္ လူရင္းအိမ္ျဖစ္ေနေတာ့ သူတို႔အတြက္ ဇႏိုးဇေနာင့္ျဖစ္စရာမရွိ ၊ တကယ္လို႔မ်ား ဒီသားသမီးေတြကို အိမ္ခြဲေနခြင့္ေပးလိုက္ရင္ေတာင္ ကိုယ္ေတြ လူႀကီးခ်င္းတူ စီမံထားတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးမို႔ သူတို႔အိမ္ဟာလည္း ဥဒဟို ဝင္ထြက္ခြင့္ရေနတဲ့အိမ္ ျဖစ္သြားမွာေပါ့။ ႏွစ္အိမ့္တစ္အိမ္ဆိုတာ နံပါတ္(၇)ကို ေျပာတာပဲ။

ဒီလိုဆို လူႀကီးေတြ စီမံေပးတဲ့အိမ္ေထာင္ေရးဟာ မေကာင္းဘူးလားဆိုေတာ့ လူငယ္ေတြအခ်င္းခ်င္း သံေယာဇဥ္ရွိၿပီးသား ၊ သေဘာတူၾကည္ျဖဴ လက္ခံႏိုင္ၿပီးသားဆိုရင္ ေကာင္းပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္ သေဘာတူလက္ခံခဲ့တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးမို႔ အိမ္ေထာင္သက္ၾကာလာတာနဲ႔အမၽွ သံေယာဇဥ္ျဖစ္လာ ၊ သားသမီးေတြရွိလာေတာ့ ပိုတြယ္တာလာတာေတြ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီကတဆင့္တိုးရင္ ဒီသံေယာဇဥ္ေတြကေန အခ်စ္ျဖစ္တည္လို႔ သာယာတဲ့အိမ္ေထာင္ေရး တည္ေဆာက္ႏိုင္တာေပါ့။

ကိုယ့္မွာ ခ်စ္ရမယ့္သူ ၊ ေရြးခ်ယ္ရမယ့္သူမရွိရင္ လူႀကီးေတြ စီမံေပးတဲ့အိမ္ေထာင္ေရးဟာ မဆိုးဘူး ၊ လက္ခံႏိုင္စရာလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဘယ္မိဘမွ ကိုယ့္သားသမီးကို ေခ်ာက္ထဲ တြန္းမခ်ခ်င္ၾကပါဘူး။ ဒ့ါအျပင္ အားသာခ်က္တခ်ိဳ႕လည္း ရွိေနပါေသးတယ္။

ကိုယ့္ဘာသာႏွစ္ဦးခ်စ္ႀကိဳက္လို႔ယူခဲ့တဲ့ အိမ္ေထာင္ဘက္ဆိုရင္ သူမေကာင္းရင္ သူ႔မိဘ ၊ ကိုယ့္မိဘ ဖြင့္ထုတ္ေျပာဖို႔ မရဲဘူး။ ကိုယ့္ဘာသာ သူမေကာင္းသမၽွ အံႀကိတ္ခံရတာေလ။ သူေကာင္းရင္ ကိုယ္စံ ၊ သူ႔မိဘနဲ႔ကိုယ့္မိဘလည္း မၽွစံမွာေပါ့။ (ဇနီး ၊ ခင္ပြန္းသာ ေျပာင္းသြားလို႔ရတာ မိဘ ၊ ေမာင္ႏွမဆိုတာ ေသတဲ့အထိ ေျပာင္းသြားလို႔မရဘူးေလ။ ဒီကိုသိထားရင္ ဒီလူေတြနဲ႔အၿပိဳင္ သူႏိုင္ ၊ ကိုယ္ႏိုင္ ခ်ဲစရာမလိုဘူးေပါ့။ ေနာက္ဆံုးကိုယ္ေတြ ကြဲၿပဲသြားခဲ့ရင္ သူတို႔က ေသြးသားရင္းမို႔ ႏိုင္ၿပီးသားေလ။)

မိဘသေဘာတူတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးယူထားတဲ့သူေတြက်ေတာ့ ဒီဘက္မွာ တအားသာသြားၿပီ။ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္မေကာင္းဘူးဆို အေမတို႔ေပးစားထားတဲ့ အေမ့သားမက္ေလ ၊ အေမ့ေခၽြးမေလ ဒီလို ဒါေတြ လုပ္ေနတယ္ ၊ ဘာညာနဲ႔ ေစာဒကတက္ခြင့္ရွိတယ္။ ကိုယ္ေတြႏွစ္ေယာက္အဆင္မေျပရင္ ေျပလည္ေအာင္ သူတို႔က ဝင္ဖ်န္ေျဖေပးတယ္။ မေကာင္းတဲ့သူကို ႏွစ္ဖက္မိဘေတြက ကူထိန္းေပးတယ္။ သူတို႔သားသမီး သူတို႔အာဏာစက္နဲ႔ ေဖ်ာင္းျဖနားခ်တယ္။ သူတို႔လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိသေလာက္ ကိုယ့္ဘက္ကရပ္တည္ေပးတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆို သူတို႔စီမံတဲ့အိမ္ေထာင္ေရးမို႔ ေတာ္႐ံုေတာ့ သူတို႔မ်က္ႏွာအပ်က္မခံတတ္ပါဘူး။ ေနာက္ဆံုး အိမ္ေထာင္ဖက္နဲ႔ စိတ္ဆိုးစကားမ်ားလို႔ အေမ့အိမ္ ခပ္တည္တည္ တက္ေနႏိုင္ၾကေသးတယ္။

ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္ကလည္း ကိုယ့္စကားသာ နားမေထာင္ခ်င္ေနမယ္။ မိဘေတြစကားဆိုတာေတာ့ မိဘနဲ႔ျပတ္မွာစိုးစိတ္နဲ႔ အတင္းကာေရာ မပယ္ရွားရဲတဲ့အတြက္ ဆိုးတာေတာင္ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ဆိုးရတဲ့ သေဘာေလ။ ေနာက္ဆံုး သူဆိုးလို႔ ကြဲသြားခဲ့ရင္ေတာင္ သူတို႔စီမံခဲ့တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးမို႔ ကိုယ့္ဘက္ကို သနားငဲ့ညႇာစြာ ရပ္တည္မႈေပးတယ္ေလ။ ဒါေတြက အားသာခ်က္ေတြေပါ့။

အားနည္းခ်က္ကေတာ့ သူတို႔စီမံတဲ့အိမ္ေထာင္ေရးမို႔ သူတို႔ဝင္စြက္ဖက္ခြင့္ရွိတယ္လို႔ သူတို႔က ခံယူထားၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကိုယ္လင္မယားဟာ သူ႔ဘာသာသူ ခ်စ္လို႔ယူထားတဲ့ စံုတြဲေတြေလာက္ေတာ့ မလြတ္လပ္ၾကဘူးေပါ့။ မေက်နပ္လည္း မေျပာရဲ ၊ မေျပာသင့္တဲ့အေနအထားမို႔ ကိုယ့္မိဘ ၊ သူ႔မိဘမ်က္ႏွာ ေထာက္ထားေနရတာေတြအတြက္ စိတ္က်ဥ္းၾကပ္မႈေတြ ရွိေနႏိုင္ပါတယ္။

အထူးသျဖင့္ အိမ္ခြဲမေနဘဲ ဟိုဘက္မိဘ ၊ ဒီဘက္မိဘအိမ္ တက္ေနတဲ့ စံုတြဲေတြဆို သာဆိုးေသး။ ေယာက္မေတြရွိေနရင္ ေယာက္မနဲ႔ မတည့္တာေတြ မ်ားတယ္။ တခ်ိဳ႕ကံေကာင္းသူေတြက်ေတာ့ ေယာက္ဖ ၊ ေယာက္မေတြ အေတာ္ေကာင္းၾကတာကိုလည္း ျမင္ဖူးပါတယ္။ တကယ့္ညီအစ္ကို ၊ ညီအစ္မေတြလို ေစတနာထားၾကတာလည္း ရွိပါတယ္။

ဒါေတြက မိဘေတြစီမံတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးရဲ႕ေကာင္းျခင္း ဆိုးျခင္းေတြပါ။ ကိုယ္ႏွစ္ဦးခ်စ္ျမတ္ႏိုးလို႔ လက္တြဲတာ ေကာင္းပါတယ္။ လူဆိုတာ မိဘေဆြမ်ိဳး ၊ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ လံုးဝျပတ္စဲသြားလို႔ မရတာမို႔ သူတို႔က သေဘာတူၾကည္ျဖဴရင္ ပိုေကာင္းတာေပါ့။ အေကာင္းနဲ႔အဆိုးဟာ ေနရာတိုင္း ဒြန္တြဲေနႏိုင္တာမို႔ အေကာင္းခ်ည္းပဲ လိုခ်င္လို႔ေတာ့ မရႏိုင္ဘူးေလ။ ကိုယ္တိုင္က ေကာင္းေနသည့္တိုင္ ကံလည္း ေကာင္းေနဦးပါမွ အေကာင္းခ်ည္းပဲ ရႏိုင္တာပါ။

ရတု (Burmesehearts.com)