ရွစ္လမွကိုးလအရြယ္ ကေလးငယ္မ်ား၏ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ

ရွစ္လေက်ာ္လို႔ ကိုးလထဲဝင္လာၿပီဆိုရင္ ကေလးဟာ ကုလားထိုင္ ၊ ဆိုဖာ စသျဖင့္ ကိုင္စရာရွိတာေတြကိုကိုင္ၿပီး သူ႔ဘာသာ မတ္တပ္ရပ္ႏိုင္လာဖို႔ သင္ယူေနပါၿပီ။ ပထမေတာ့ ဒီလိုကိုင္ရင္းနဲ႔ မတ္တပ္ရပ္ရင္ ျပဳတ္မက်ေအာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘယ္လိုထိန္းရမလဲဆိုတာကို သူ႔ဘာသာေလ့လာေနပါတယ္။ ၿပီးရင္ လက္လႊတ္ၾကည့္လိုက္ ဖင္ထိုင္လ်က္ျပဳတ္က်လိုက္ ကိုင္ရင္းျပန္ရပ္လိုက္နဲ႔ မတ္တပ္ရပ္ႏိုင္ဖို႔ သူ႔ဘာသာ ႀကိဳးစားသင္ယူေနပါတယ္။ သူ႔ဘာသာ ဘယ္လိုထိန္းရမလဲဆိုတာ သူနားလည္သြားရင္ေတာ့ မတ္တပ္ရပ္ႏိုင္လာမွာပါ။

ကေလးဟာ တခုခုကိုင္ၿပီး မတ္တပ္ရပ္တပ္လာၿပီဆိုတာနဲ႔ သူအျမင့္က ျပဳတ္က်ႏိုင္တာ ၊ သူ႔ကိုအျမင့္မွာ သတိလက္လြတ္ တင္ထားမိတာ စတဲ့ ကေလးအျမင့္ကျပဳတ္က်ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနအရပ္ရပ္ကို ႀကိဳကာကြယ္ရမွာပါ။ လူႀကီးသတိလြတ္တာ တခ်က္တည္း ၊ ကေလးကေတာ့ တသက္လံုး ေသရာပါ အမာရြတ္နဲ႔ ထိခိုက္မႈေတြ ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္ေလ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကေလးကို သတိလက္လြတ္ မရွိသင့္ေတာ့ပါဘူး။ ကေလးမတ္တပ္ရပ္လာႏိုင္ရင္ ေနာက္တဆင့္က လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ စသင္ေတာ့မွာပါ။ တခုခုကိုကိုင္ၿပီးရပ္တတ္လာရင္ အဲဒီလိုကိုင္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္တတ္ဖို႔ ၊ လိုရာသြားလာႏိုင္ဖို႔ သူဟာ ေျမစမ္းခရမ္းပ်ိဳး စေနၿပီေလ။ ဒါေပမယ့္ အမ်ားစုေသာ ကေလးေတြကေတာ့ တစ္ႏွစ္ေရာက္ခါနီးမွ လမ္းစေလွ်ာက္တတ္တာမ်ိဳးပါ။

ကေလးကို ခပ္ျမန္ျမန္သင္ယူေစခ်င္တယ္ ၊ သင္လြယ္တတ္လြယ္ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ အေကာင္းဆံုးက ကေလးသူ႔ဘာသာ စမ္းလုပ္ကိုင္ၾကည့္ေနတာကို မပိတ္ပင္ မတားဆီးတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ မျဖစ္သင့္တာေတြ မျဖစ္ဖို႔ ၊ မလုပ္သင့္တာေတြ သူမလုပ္ဖို႔ သူ႔ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနဖို႔လုိပါတယ္။  သူစိတ္ပါဝင္စားရာ ၊ ႀကိဳးစားလုပ္ကိုင္ေနရာကို ကိုယ္ကပါအားေပးတဲ့အေနနဲ႔ သူလုပ္ကိုင္ေနတာ စိတ္ဝင္စားတဲ့ပံု ေစာင့္ၾကည့္ေပးပါ။ သူ႔အားသူကိုးတတ္ေအာင္ သင္ေပးဖို႔အတြက္ သူျဖစ္ခ်င္ရာ ၊ လုပ္ခ်င္ရာ အရာရာသူ႔အလိုက် လိုက္ကူညီျဖည့္ဆည္း လုပ္ကိုင္ေပးတာမ်ိဳး ၊ လမ္းေၾကာင္းလုပ္ေပးတာမ်ိဳးမလုပ္ဘဲ သူ႔ဘာသာ လုပ္ကိုင္ႏိုင္ဖို႔ ၊ တနည္းအားျဖင့္ သူ႔ဘာသာ သင္ယူရင္း လုပ္ကိုင္တတ္ေအာင္ သင္ေပးရမွာပါ။

ကေလးကို ထိန္းေက်ာင္းျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးတဲ့ေနရာမွာ ႏြားႏို႔အိုးတည္သလို မ်က္ျခည္မျပတ္ ၾကည့္ေနရမွာပါ။ ႏြားႏို႔အိုးတည္ထားရင္ တျဖည္းျဖည့္ အျမႇဳပ္တက္ရာက ဖ်တ္ကနဲ ေဝက်လာတတ္တာမို႔ ေသခ်ာေစာင့္ၾကည့္ႏိုင္ပါမွ ႏြားႏို႔အိုးမေဝမွာေလ။ ကေလးဟာလည္း ဒီအတိုင္းပါပဲ။ မ်က္ျခည္မျပတ္ေစာင့္ၾကည့္ႏိုင္ပါမွ အထိအခိုက္ကင္းႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုေစာင့္ၾကည့္ရင္း လိုအပ္တာေတြ သင္ေပးမယ္ဆိုရင္ ကေလးဟာ ကိုယ္တိုင္ႀကိဳးစားလုပ္ကိုင္ရင္း ေအာင္ျမင္သြားတဲ့အရသာ ၊ ရရွိသြားတဲ့ မိမိကိုယ္ကိုယံုၾကည္မႈ ၊ သူမ်ားကို အားကိုးစရာမလုိဘူးဆိုတဲ့အသိ စတာေတြနဲ႔ အသားက်လာမွာျဖစ္ပါတယ္။

ကေလးဟာ မတ္တပ္ရပ္ရက္က ဖင္ထိုင္လ်က္လဲက်တာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ သူ႔ဘာသာ ထိုင္ခ်တာမ်ိဳးလည္း လုပ္လာပါမယ္။ ဒီလိုအႀကိမ္ႀကိမ္လုပ္ရင္းနဲ႔ ထိုင္လ်က္က ဘယ္လိုထမလဲ ၊ ထလ်က္က ဘယ္လိုထိုင္မလဲဆိုတာကို သူကသင္ယူေနတယ္ေလ။ သူကစားေနႏိုင္တဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္း သူဆြဲခ်ႏိုင္တဲ့ပစၥည္း ၊ သူ႔အေပၚျပဳတ္က်ႏိုင္တဲ့ပစၥည္း ၊ သူကိုယ္တိုင္ ျပဳတ္က်သြားႏိုင္တဲ့ အေျခအေန ဆိုတာေတြကို လူႀကီးက ႀကိဳေတြး ၊ ႀကိဳရွင္း လုပ္ထားရမွာပါ။ ဒါမွ ကေလးဟာ ေဘးကင္းလံုၿခံဳမယ္ေလ။

သူတခုခုကိုကိုင္ၿပီး မတ္တပ္ရပ္ႏိုင္လာတယ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုလမ္းေလွ်ာက္ရသလဲဆိုတာကို သင္ေပးဖို႔ သူ႔ခ်ိဳင္းေအာက္ကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ကိုင္ထားၿပီး ဆိုဖာေပၚမွာျဖစ္ျဖစ္ ဟိုဖက္ဒီဖက္ လမ္းေလွ်ာက္သလို ဘယ္ရင္ဘတ္ကို ေရွ႕ပို႔လိုက္ ၊ ညာရင္ဘတ္ကို ေရွ႕ပို႔လိုက္ လုပ္ေပးပါ။ ဒီလိုေရွ႕ပို႔ရင္း ကိုယ္ကပါ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ကေလးဟာ ကိုယ့္ကိုၾကည့္ရင္း ေရွ႕ပို႔တဲ့ဘက္ကို ေျခလွမ္း လွမ္းလာပါမယ္။ ဒါဟာ လမ္းေလွ်ာက္သင္နည္းအစေလ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူဟာ ဒီလိုလုပ္ရတာ သြက္သြက္လက္လက္ရွိလာၿပီဆို ဒုတိယအဆင့္အေနနဲ႔ ၾကမ္းမွာျဖစ္ျဖစ္ ေျမမွာျဖစ္ျဖစ္ ဒီနည္းအတိုင္း အေခါက္ေခါက္အခါခါ သင္ေပးပါ။

တတိယအဆင့္မွာ လူ႔လက္ကေလးကိုင္ရင္း ကိုယ္ကေနာက္ျပန္ေလွ်ာက္ ၊ သူကေရွ႕တိုးေလွ်ာက္ရင္း လမ္းေလွ်ာက္တတ္ဖို႔ က်င့္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုမဟုတ္လည္း သူတြန္းလို႔ရမယ့္ အသံျမည္လက္တြန္းလွည္းေလးကို သူ႔တြန္းေစတဲ့အခါမွာလည္း သူဟာ တြန္းရင္း ၊ ေလွ်ာက္ရင္းက လမ္းေလွ်ာက္တတ္လာပါတယ္။ ေျခလွမ္းတတ္လာတာနဲ႔အမွ် သူဟာ ပရိေဘာဂေတြကိုင္ရင္း ၊ နံရံကိုင္ရင္း ၊ ဆိုဖာကိုင္ရင္း လမ္းေလွ်ာက္တတ္ဖို႔က်င့္မယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ လက္ကေလးလႊတ္လိုက္ တစ္လွမ္းႏွစ္လွမ္းေလွ်ာက္လိုက္ ဖင္ထိုင္လ်က္လဲလိုက္ ေလးဘက္တြားလိုက္ ျပန္ထေလွ်ာက္ဖို႔ ႀကိဳးစားရင္း တလွမ္းႏွစ္လွမ္းျပန္ေလွ်ာက္ရင္းကေန အလြတ္လမ္းေလွ်ာက္က်င့္ရင္း လမ္းေလွ်ာက္တတ္လာမွာပါ။

ဒီလို လမ္းေလွ်ာက္သင္တဲ့အရြယ္မွာ သူ႔ကိုျမန္ျမန္ လမ္းေလွ်ာက္တတ္ေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဘီးတပ္ကုလားထိုင္ေလးထဲထည့္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ေစတာမ်ိဳးကို မလုပ္သင့္ေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္မအသိ ကေလးတစ္ေယာက္ကို အိမ္ရွိလူႀကီးမိဘေတြက ခ်စ္လြန္းေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ဖင္ထိုင္လ်က္ျပဳတ္က်တတ္တဲ့ကေလး နာမွာစိုးၿပီး ဘီးတပ္လွည္းနဲ႔ ႏွစ္ႏွစ္အရြယ္အထိ ေလွ်ာက္သြားခဲ့ေစတာမို႔ ကေလးဟာ သံုးႏွစ္ေက်ာ္သည့္တိုင္ေအာင္ လမ္းေကာင္းေကာင္းေလွ်ာက္တာမ်ိဳး ၊ ေျပးတာမ်ိဳးေတြ မလုပ္တတ္ေတာ့ပါဘူး။ သူ႔ကိုယ္သူမထိန္းတတ္ေတာ့ဘဲ ခဏခဏ လဲက်ေနတတ္ပါတယ္။ အ႐ိုးအဆစ္ သန္မာမႈ အားနည္းလာတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ကေလးကို တကယ္ခ်စ္ရင္ ကေလးသူ႔အရြယ္အလိုက္ လုပ္သင့္တာကို လုပ္ျဖစ္ေအာင္ အားေပးရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အစိုးရိမ္လြန္တယ္ဆိုတာ မေကာင္းပါဘူး။

အိမ္အျပင္ဘက္ ကေလးလမ္းေလွ်ာက္က်င့္ဖို႔ ႀကိဳးစားတဲ့အခါမွာ သူ႔ကိုယ္သူထိန္းႏိုင္ဖို႔ ေျခေခ်ာင္းေတြ ကုပ္ၿပီးသြားလာႏိုင္တဲ့အတြက္ သူ႔ေျခေထာက္ေလးေတြ သဘာဝအတိုင္းျဖစ္ေနႏိုင္ေအာင္ အဝတ္ဖိနပ္ေလးျဖစ္ျဖစ္ ဖိနပ္တခုခုနဲ႔ ကေလးရဲ႕ေျခေခ်ာင္းတြကို ထိန္းေပးထားသင့္ပါတယ္။ အိမ္ထဲမွာဆိုရင္ေတာ့ ေျခလြတ္လမ္းေလွ်ာက္က်င့္ခြင့္ေပးႏိုင္ပါတယ္။ ေျခစြပ္တို႔ ဖိနပ္တို႔မပါဘဲ အိမ္တြင္းသြားလာေစတာဟာ ကေလးရဲ႕ ေျခေထာက္နဲ႔ ၊ ေျခေခ်ာင္းေတြက ႂကြက္သားေတြ သန္မာဖြံ႔ၿဖိဳးဖို႔ တြန္းအားေပးတယ္ေလ။

သူ႔ရဲ႕အေကာင္းဆံုး ကစားေဖာ္ ၊ ကစားဖက္ေတြဟာ သူ႔မိခင္နဲ႔ ဖခင္ျဖစ္ေနသင့္ပါတယ္။ ဒါမွ ကိုယ့္ကေလးနဲ႔ တရင္းတႏွီး ေႏြးေႏြးေထြးေထြးရွိမယ္ ၊ ကိုယ့္ကေလးအေပၚ ပိုနားလည္ သည္းခံလာႏိုင္ၿပီး  ကေလးကလည္း ကိုယ့္ကိုပိုခ်စ္ခင္ တြယ္တာလာတဲ့ အက်ိဳးရလဒ္ေတြ ျဖစ္လာမွာပါ။ ကေလးကို ခြက္လြတ္တခုနဲ႔ အရြယ္ေတာ္ေဘာလံုးျဖစ္ျဖစ္ ဘေလာ့တုံး ေရာင္စံုေလးေတြျဖစ္ျဖစ္ ေပးထားရင္ သူဟာ ခြက္ထဲအဲဒါေတြထည့္လိုက္ ေမွာက္ခ်လိုက္နဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး အလုပ္႐ႈပ္ေနႏိုင္ပါတယ္။ ဒါကိုက သူ႔လက္နဲ႔ လက္ေခ်ာင္း ႂကြက္သားေတြ သန္မာေစဖို႔ ၊ သူလိုရာထိန္းခ်ဳပ္ လုပ္ကိုင္ႏိုင္ေစဖို႔ အေထာက္အကူေပးတဲ့ ကစားနည္းပဲေလ။ ေနသာတဲ့ေန႔ေတြမွာ ေရတစ္ပံုးနဲ႔ ခြက္တစ္ခြက္ေပးထားရင္ ခြက္နဲ႔ခပ္ၿပီး ေရေတြသြန္လိုက္ စီးသြားတဲ့ေရေတြၾကည့္လိုက္ ေရကို ပုတ္ခတ္ကစားလိုက္နဲ႔ ေရနဲ႔ ႐ုပ္ဝတၳဳပစၥည္းေတြရဲ႕ ျဒပ္သေဘာမတူညီမႈဆိုတာကို သူသင္ယူေလ့လာေနႏိုင္ပါတယ္။

သူဟာ လူႀကီးေတြ ဘာေျပာတယ္ ၊ ဘာလုပ္တယ္ဆိုတာကို သင္ယူေနၿပီး လိုက္ေျပာႏိုင္ဖို႔ႀကိဳးစားရင္း တစ္လံုး ၊ ႏွစ္လံုး မပီတပီ ေျပာတတ္လာႏိုင္ပါတယ္။ လူႀကီးက လက္ျပရင္ သူကလက္ျပၿပီး လူႀကီးက လက္ခုပ္တီးရင္ သူပါလိုက္လက္ခုပ္တီးတယ္ဆိုတာ လူႀကီးလုပ္တာလုိက္လုပ္ႏိုင္ဖို႔ သူဟာ သင္ယူေနတဲ့သက္ေသပဲေလ။ ဒီအရြယ္မွာ ႏို႔မဟုတ္တဲ့ အစာကို သံုးႀကိမ္ေကၽြးႏိုင္ပါၿပီ။ ကေလးရွစ္လအရြယ္တုန္းက ေရးထားသလို ကေလးကို သူ႔ဘာသာ လက္နဲ႔ကိုင္စားတတ္ေအာင္ ဆက္ေလ့က်င့္ေပးပါ။ ကိုယ္စားတဲ့အစာေတြ (အစပ္မဟုတ္တာ)ကို ကေလးလိုက္စားတတ္ေအာင္ တမ်ိဳးမ်ိဳးၿပီးတမ်ိဳး မိတ္ဆက္လို႔ ေလ့က်င့္ေပးႏိုင္ပါတယ္။ ဒါမွ ေနာင္မွာ လူႀကီးစားသမွ် သူပါလိုက္စားတတ္လာတာမို႔ သူ႔အတြက္ တကူးတကလုပ္ရတာ ၊ အစာေရြးစားတတ္တဲ့အက်င့္ေတြက လူႀကီးေတြ လြတ္ေျမာက္မွာပါ။

ကေလးကို ကာတြန္းဖြင့္ျပထားမယ္ ၊ တီဗြီဖြင့္ျပထားမယ္ဆို႐ံုနဲ႔ ေဝါဟာရႂကြယ္ၿပီး သိလြယ္တတ္လြယ္ျဖစ္လာလိမ့္မယ္ထင္ရင္ မွားပါမယ္။ ကေလးေတြဟာ ျပဳမူဆက္ဆံေရးဆိုတာကေန သင္ယူေနတာမို႔ သူတို႔ကို စကားမ်ားမ်ားေျပာေပးမယ္ ၊ အေဖာ္လုပ္ေပးမယ္ ၊ ဘာလုပ္လို႔ ဘာျဖစ္တယ္ စသျဖင့္ ဘာလုပ္လုပ္ ဘာကိုင္ကိုင္ လုပ္ရင္းကိုင္ရင္း ရွင္းလင္းျပသေျပာဆိုမယ္ဆိုရင္ ကေလးေတြဟာ ပိုၿပီးဖြံ႔ၿဖိဳးလြယ္ ၊ နားလည္လြယ္ပါတယ္။

ဒီအရြယ္မွာ သူခ်စ္ခင္တဲ့သူကို သူဟာေတာက္တက္ကပ္သလို ကပ္ေနႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုအကပ္ခံရသူေတြဟာ သူခ်စ္တဲ့သူေတြမို႔ ဒီလူေတြနဲ႔ သူမခြဲႏိုင္တာပါ။ ဒါကိုနားလည္ေပးတဲ့အေနနဲ႔ ကေလးကို ဒီလူေတြကခြဲသြားၿပီ ၊ ျပန္မလာေတာ့ဘူး ၊ ကေလးကိုမခ်စ္ေတာ့ဘူးဆိုတာေတြနဲ႔ မစမိဖို႔ သတိထားပါ။ ဒီလိုစပါမ်ားေလ ကေလးဟာ စိတ္တိုတတ္လာေလ ၊ စိတ္႐ိုင္းလူ႐ိုင္းေလး ျဖစ္လာႏိုင္ေလပါပဲ။ ကိုယ့္ကေလးကို လိမၼာယဥ္ေက်းတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္အျဖစ္ ျမင္ခ်င္တယ္ ၊ ႀကီးျပင္းေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ သူမႀကိဳက္တာ မစပါနဲ႔ ၊ ကိုယ္တိုင္က မစသလို သူမ်ားကိုလည္း မစေစပါနဲ႔။ ကေလးဆိုတာ အစခံရလြန္းလို႔စိတ္တိုရင္ ပစၥည္းေတြ လႊင့္ပစ္တတ္တာ ၊ အမူအက်င့္ေတြ ႐ိုင္းျပလာတာေတြ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒီလိုအက်င့္ေတျဖစ္လာမွ ကေလးကို႐ိုက္တယ္ဆို ဒီအက်င့္ေတြျဖစ္လာဖို႔ အစပ်ိဳးခဲ့တဲ့လူႀကီးေတြအလြန္လား ၊ ေပါက္ကြဲတတ္လာတဲ့ ကေလးအလြန္လားေနာ္။

ရတု (Burmesehearts.com)