မာနခ်င္းၿပိဳင္လို႔ အခ်စ္မွာ ေအာင္ႏိုင္မတဲ့လား

ဆက္ဆံေရးအဆင္မေျပတဲ့ ခ်စ္သူစံုတြဲေတြ ၊ အိမ္ေထာင္ဘက္ေတြ အမ်ားစုဟာ မာနခ်င္းၿပိဳင္လာပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ မာနခ်င္းၿပိဳင္ရာက ဆက္ဆံေရး အဆင္မေျပ ျဖစ္လာၾကတာပါ။ ဒီလိုမာနခ်င္းၿပိဳင္လာခဲ့တဲ့ သူတို႔ရဲ႕ အဆံုးသတ္ဟာ လမ္းခြဲျခင္း ၊ မေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းေတြ ျဖစ္လို႔ေနပါတယ္။

မာနခ်င္း ဘယ္သူေတြ ၿပိဳင္လာၾကသလဲဆိုရင္ အရည္အခ်င္းရွိတဲ့စံုတြဲေတြ ၊ ေငြေၾကးခ်မ္းသာမႈ မတိမ္းမယိမ္းရွိသူေတြ ၊ ဝင္ေငြမတိမ္းမယိမ္းရွိသူေတြ ၊ ေအာင္ျမင္မႈရေနတဲ့စံုတြဲေတြ ၊ ဂုဏ္ျဒပ္သိပ္မကြာဟသူေတြအျပင္ စိတ္ေနာက္ကိုယ္ပါ ခံစားတတ္ၾကတဲ့သူေတြလည္း ပါဝင္လို႔ေနပါတယ္။ စိတ္ေနာက္ကိုယ္ပါ ခံစားတတ္ၾကသူေတြကေတာ့ မရွိမာနလို႔ သူမ်ားေတြ ကင္ပြန္းတပ္ၾကတာေပါ့။ တခ်ိဳ႕ေတြက်ေတာ့ အလိုလို ေအာက္ေျခလြတ္ေနတဲ့ သူေတြကလည္း မာနေတြ တလႊားလႊားေပါ့။

မာနေထာင္လႊားတဲ့သူေတြ အမ်ားအားျဖင့္ တူညီစြာရရွိၾကတာကေတာ့ ေျမႇာက္စား ၊ ေပါင္းစား ၊ ညာစားမယ့္သူေတြမ်ားၿပီး ကြယ္တာနဲ႔ မိမိဟာ လူ႔ခ်ဥ္ဖတ္ႀကီးျဖစ္ေၾကာင္းကို အတင္းခ်သူေတြပါ။ မိမိမာနေၾကာင့္ စစ္မွန္တဲ့ အေပါင္းအသင္းနည္းလာပါတယ္။ စစ္မွန္တဲ့ အေပါင္းအသင္း နည္းလာေတာ့ တပါးသူအေပၚ ယံုၾကည္မႈထားဖို႔ ခက္လာတယ္။ တပါးသူအေပၚ ယံုၾကည္မႈထားဖို႔ခက္လာေတာ့ ကိုယ့္အနားမွာရွိေနတဲ့ လက္တြဲေဖာ္ (အိမ္ေထာင္ဘက္)ေတြကိုေတာင္ မယံုၾကည္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ျဖစ္လာတယ္။

ငါလိုလူ ဇမၺဴမွာမရွိလို႔ထင္ၿပီး ၿပိဳင္ဘက္ေတြထက္ ပိုသာေအာင္ မိမိအခ်ိန္ေတြ ၊ မိမိအားထုတ္မႈေတြ ၊ မိမိခံစားမႈေတြကို မာနလႊင့္သထက္လႊင့္ႏိုင္ေအာင္ အားစိုက္ထုတ္ေနေတာ့ သူ႔ရဲ႕ လက္တြဲေဖာ္ (အိမ္ေထာင္ဘက္)ေတြဟာ သူရဲ႕ဂ႐ုစိုက္မႈ မရရွိဘဲ အထီးက်န္လာပါတယ္။ အဲဒီလက္တြဲေဖာ္ဟာ မာနတံခြန္ထူေနသူထက္ နိမ့္က်ရင္ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ (ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္) သည္းခံေနဦးမွာျဖစ္ေပမယ့္ အေျခအေနတူ ရွိသူေတြကေတာ့ “နင္ကဘာမို႔လို ငါ့ကို ဒီလိုခ်ိဳးတာလဲ” ဆိုတာနဲ႔စၿပီး အဆင္မေျပျဖစ္ၾကေတာ့တာပဲ။

တဖက္ကလည္း ေအာက္က်မခံ ၊ တဖက္ကလည္း သည္းမခံ ဒီစံုတြဲမွ မကြဲရင္ ဘယ္စံုတြဲေတြ ကြဲမလဲ။ သူတို႔ေတြဟာ အႏိုင္မခံ အ႐ံႈးမေပးစိတ္ေတြနဲ႔ မာနခ်င္းၿပိဳင္လာၿပီ။ တစ္ေယာက္က ထိလြယ္ရွလြယ္ ဆတ္ဆတ္ထိမခံ ဆက္ဆံေရးကို အေျခခံထားၿပီမို႔ တဖက္သား သေဘာ႐ိုးနဲ႔လုပ္ရင္ေတာင္ တမ်ိဳးေတြးလို႔ အျပစ္ျမင္လာပါၿပီ။ ဒီလိုအခ်ိန္ေတြ ၊ ေန႔ရက္ေတြ ၊ လေတြ ၾကာလာရင္ေတာ့ လက္မထပ္ရေသးတဲ့ စံုတြဲေတြဆို လမ္းခြဲသြားမွာျဖစ္ၿပီး လက္ထပ္ၿပီးသားစံုတြဲေတြက အဘက္ဘက္ကို ငဲ့ညႇာေထာက္ထားေနရတဲ့အခါမွာ လမ္းခြဲရင္ခြဲ ၊ မကြဲရင္ေတာ့ သူစိမ္းေတြထက္ အေနစိမ္းလာၿပီေပါ့။ ဒီလိုအိမ္ေထာင္ေတြမွာ သာယာေပ်ာ္႐ႊင္တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတာ ျဖစ္လာႏိုင္ပါ့မလား။ သူတို႔မာနေတြ ခဝါမခ်ႏိုင္သေရြ႕ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။

အိမ္မွာ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈရွာမရတဲ့သူတို႔ဟာ အျပင္ထြက္ၿပီး ေပ်ာ္႐ႊင္မႈရွာလာၾကမယ္ ။ ဒီကေနတဆင့္ ေဖာက္ျပန္မႈေတြ ျဖစ္လာမယ္ ။ နဂိုကတည္းက ထိတာနဲ႔ မီးထေတာက္ေနတဲ့ ဆက္ဆံေရးဟာ ေဖာက္ျပန္မႈေတြ ပါလာရင္ေတာ့ ခံစားခ်က္ေတြ နာသထက္ နာလာၿပီး ခြင့္လႊတ္ဖို႔ရာ အေၾကာင္းမရွိေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒီလိုအိမ္ေထာင္ေတြမွာေတာ့ အိမ္ေထာင္ေရး သာယာေပ်ာ္႐ႊင္မႈဟာ မရွိႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ေပ်ာ္စရာအခ်ိဳ႕ ရွိလာသည့္တိုင္ တေလ်ာက္လံုး ခါးသည္းလာခဲ့တဲ့ ခံစားခ်က္ေတြေၾကာင့္ တခါခ်ိဳၿပီး အခါခါ ခါးေနမွာပါ။

ဒီေတာ့ ေပ်ာ္႐ႊင္တဲ့ အိမ္ေထာင္တစ္ခုကို ရယူတည္ေထာင္လိုသူတိုင္းဟာ မိမိမွာ ရွိေနတဲ့မာန အလႊာလႊာကို လက္တြဲေဖာ္နားမေရာက္ခင္ကတည္းက ပံုခ်ထားခဲ့ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အိမ္ေထာင္သည္ေတြဆိုရင္ေတာ့ လမ္းထိပ္မွာကတည္းက အဲဒီမာနဆိုတာႀကီးကို စြန္႔ထားခဲ့ပါ။ မိမိအိမ္ေထာင္ဘက္ေတြတင္မက လူဆိုတာ သာေရး ၊ နာေရး တစ္ေယာက္တည္း ရပ္တည္မေနႏိုင္တာမို႔ အနည္းဆံုး ဟိုဘက္အိမ္ ၊ ဒီဘက္အိမ္ ၊ အေရွ႕ ၊ အေနာက္ေတာ့ ဆက္ဆံေရး အဆင္ေျပဖို႔လည္း လိုတယ္ေလ။ ကူးလူးဆက္ယွက္မႈ လုပ္တာ ၊ မလုပ္တာဟာ ေနာက္တပိုင္းေပါ့။ အနည္းဆံုးေတာ့ ေတြ႔ရင္ၿပံဳးျပႏိုင္တဲ့အဆင့္ ၊ ေမးထူး ၊ ေခၚေျပာ ၊ ႏႈတ္ဆက္ေလာက္ေတာ့ ရွိေနသင့္တယ္ မဟုတ္လား။

မိမိဟာ အျပင္မွာ ဘာႀကီးပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီအိမ္ေထာင္မွာေတာ့ ခင္ပြန္း ၊ ဇနီး ၊ ဖခင္ ၊ မိခင္ စတဲ့ ရာထူးကေန ပိုမလာပါဘူး။ ကိုယ္ရထားတဲ့ ေနရာ ရာထူးအတိုင္း ေမတၱာေပးဖို႔ ၊ နားလည္မႈေပးဖို႔ ၊ ေႏြးေထြးမႈေပးဖို႔ ၊ ေဖးမမႈေပးဖို႔ ၊ ဂ႐ုစိုက္မႈေပးဖို႔ ၊ ကိုယ္ခ်င္းစာေပးဖို႔ ၊ ကူညီေပးဖို႔ ၊ ခ်ီးေျမႇာက္ဂုဏ္ျပဳေပးဖို႔ဆိုတာေတြကို လုပ္ရမွာပါ။ ေပ်ာ္႐ႊင္တဲ့ မိသားစုေလး ျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေပါ့။

ဘယ္ေလာက္ ဂုဏ္ျဒပ္ ၊ ေငြေၾကး ၊ ပညာေတြ ျပည့္စံုသူျဖစ္ေနပေစ ။ ကိုယ္ေမ့ေျမာလို႔ေနတဲ့အခါ ၊ ကိုယ္ဘာသာ လုပ္ကိုင္ႏိုင္ဖို႔ မတတ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အေျခအေနမွာ အဲဒီအရာေတြက သူ႔အလိုလို လာျပဳစုကူညီမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္အနီးဆံုးမွာရွိတဲ့ ဇနီး ၊ ခင္ပြန္း နဲ႔ သားသမီးေတြကသာ ကိုယ့္ကို အနီးကပ္လာျပဳစု ကူညီေပးမယ့္သူေတြပါ။ သူစိမ္းေကာင္းလွ ဘယ္ေလာက္ျပဳစုႏိုင္မလဲ။ ကိုယ့္မိသားစုက ကိုယ္သာရင္စံၿပီး ကိုယ္နာတဲ့အခ်ိန္မွာ အနီးကပ္ခံစားလို႔ ဂ႐ုစိုက္ေစာင့္ေရွာက္မႈ ေပးႏိုင္သူေတြပါ။

ပိုနားလည္ႏိုင္ေအာင္လို႔ တကယ့္ျဖစ္ရပ္ႏွစ္ခုကို ဥပမာေပးပါမယ္။ ပထမတစ္ခုမွာ မုဆိုးမ အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ဦးျဖစ္ပါတယ္။ သူက ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ အမ်ိဳးေတြအေပၚမွာ သင့္တင့္တဲ့ ဆက္ဆံေရးရွိပါတယ္။ သားသမီးကို အလိုမက်သူျဖစ္ၿပီး သားသမီးေတြကလည္း ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ အေျခခ်ေနထိုင္ၾကပါတယ္။ တေန႔ သူ႔အိမ္မွာပဲ အစာအဆိပ္သင့္တယ္။ ဗီ႐ိုထဲမွာ ေငြေတြရွိတယ္။ ဒီေငြေတြအေၾကာင္း မသိတဲ့ အမ်ိဳးေတြက ေဆး႐ံုေပၚကသူ႔ကိုပံ့ပိုးတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ သူသတိလစ္ေမ့ေျမာသြားတဲ့အခါ သူ႔က်န္းမာေရးကုသဖို႔ တကယ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ေပးရမယ့္သူေတြက သားသမီးေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ သားသမီးေတြအနားမွာမရွိေတာ့ ဗီ႐ိုထဲမွာ ေငြေတြရွိေနလည္း ၊ ပံ့ပိုးမယ့္သူေတြ အနားမွာရွိေနလည္း ၊ ပုဂၢလိက ေဆး႐ံုေပၚတက္ကုသေနလည္း ၊ ေမ့ေျမာေနတဲ့ သူ႔အနားက စပါယ္ရွယ္နာ့စ္ဆိုသူေတြက ဝတၳဳဖတ္ေကာင္းတုန္းေပါ့။ သားသမီးေတြ အနားကို အခ်ိန္မီေရာက္လာလို႔ ၊ မွန္ကန္တဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီး ေဆး႐ံုေျပာင္းကုသလို႔ တကယ္ေစတနာထားကုတဲ့ အထူးကုဆရာဝန္ႀကီးနဲ႔ ေတြ႔ခဲ့လို႔သာ အသက္မေသရတာပါ။ ဗီ႐ိုထဲက သူ႔ေငြေတြဟာ သူအိမ္ျပန္တဲ့အထိ ဒီအတိုင္း ရွိေနခဲ့ပါတယ္။ ဒီေငြေတြက ေမ့ေျမာေနတဲ့ သူ႔အသက္ကို မကယ္ႏိုင္ပါဘူး။ တကယ္လို႔သာ သူအိမ္ျပန္မေရာက္ခဲ့ရင္ ဒီေငြေတြဟာ ဒီဗီ႐ိုထဲမွာပဲ ဆက္ရွိေနမွာျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ျဖစ္ရပ္အမွန္တစ္ခုကေတာ့ (၅၀)ေက်ာ္လို႔ (၆၀)နီးပါးအရြယ္ရွိ ျပည့္စံုၿပီး မာနေထာင္လႊားတတ္ၾကတဲ့ ဇနီးေမာင္ႏွံ ႏွစ္ဦးအေၾကာင္းပါ။ သူတို႔ဇနီးေမာင္ႏွံဟာ သားသမီးမရွိၾကဘူး။ ႏွစ္ေယာက္သိပ္ခ်စ္ၿပီး တတြဲတြဲ အေဖာ္ျပဳေပမယ့္ ပတ္ဝန္းက်င္ နဲ႔ မိတ္ေဆြအသိုင္းအဝန္းက သူတို႔ကို အေပၚယံေပါင္းၾကသူေတြျဖစ္တယ္။ ဒါကိုလည္း သူတို႔ႏွစ္ဦးသိတယ္။ မိဘေတြရပ္ေဝးေရာက္ေနတဲ့ တူမ(အပ်ိဳ)တစ္ဦးကို အိမ္မွာတင္ထားၿပီး အိမ္ေဖာ္တစ္ဦးရွိတယ္။ တစ္ေန႔ အတူလမ္းေလွ်ာက္ရင္း အမ်ိဳးသမီးက ခလုတ္တိုက္လဲက်တာကို အမ်ိဳးသားက လွမ္းဆြဲကူရင္း ႏွစ္ေယာက္စလံုး လဲက်လို႔ ေဆး႐ံုေရာက္ၾကတယ္။ အမ်ိဳးသမီးက ခါးမွာ စတီး႐ိုးထည့္ရၿပီး ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္လံုးမွာ စတီး႐ိုးေတြ ထည့္ရတယ္။ အသက္ႀကီးေတာ့ အ႐ိုးအဆစ္ေတြ အားမေကာင္းေတာ့ဘူးေလ။ ဒါ့အျပင္ အမ်ိဳးသမီးက ေသြးတိုး ၊ ဆီးခ်ိဳလည္းရွိတယ္။ အမ်ိဳးသားကေတာ့ ျပဳတ္က်ရင္း ေခါင္းထိသြားခဲ့ၿပီး စကားကို မေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ထလဲမထႏိုင္ဘူး။ လႈပ္ရွားမႈလည္း မျပဳႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သတိေတာ့ရွိေသးတယ္။ ေဆး႐ံုက ႏွစ္ဦးလံုးဆင္းလာရေပမယ့္ အိပ္ခန္းထဲက ခုတင္တဖက္တခ်က္ေပၚမွာ တေနကုန္ ေလ်ာင္းလ်က္အေနအထားပဲရွိတယ္။ သူမ်ားလာမေကၽြးရင္ ထမစားႏိုင္ဘူး။ အမ်ိဳးသမီးက ဗိုက္ဆာတယ္လို႔ ပါးစပ္က ေအာ္ေနႏိုင္ေပမယ့္ အမ်ိဳးသားကေတာ့ ေအာ္ကို မေအာ္ႏိုင္တာပါ။ ခ်ီးေပ ၊ ေသးေပနဲ႔ သန္႔ရွင္းေရးလည္း သူမ်ားမွမလုပ္ေပးရင္ ဘာသာမလုပ္ႏိုင္ၾကသူေတြပါ။ ပထမေတာ့ အိမ္ေဖာ္နဲ႔ အိမ္မွာရွိတဲ့တူမက လုပ္ေပးတယ္။ အမ်ိဳးသမီးဟာ သူ႔အျပင္ သူ႔ခင္ပြန္းကိုလည္း သူတို႔အလုိက် ျပဳစုေစခ်င္တယ္။ နဂိုကတည္းက မာနႀကီးၿပီး စိတ္ဆတ္တဲ့အမ်ိဳးသမီးဟာ ျဖစ္ေနတဲ့အေျခအနေၾကာင့္ စိတ္တို ၊ ေအာ္ဟစ္ ၊ အလိုမက်မႈေတြ ပိုမ်ားလာတယ္။ သူ႔စကားလံုးေတြ ၊ ေမာက္မာမႈေတြကို မခံႏိုင္တဲ့ သူတို႔တူမဟာ အခ်ိန္မွန္ ေကၽြးလို႔ သန္႔ရွင္းေပးရမယ့္တာဝန္ကို မယူဘဲ အိမ္ေဖာ္နဲ႔ပစ္ထားတယ္။ အိမ္ေဖာ္ကေတာ့ အိမ္ကပစၥည္းေတြ လူလစ္တုန္းမၿပီး ထြက္ေျပးသြားတယ္။ တူမကေတာ့  အိမ္မွာအေဖာ္ရေအာင္လို႔ လက္မထပ္ရေသးတဲ့ သူ႔ခ်စ္သူကို အိမ္ေပၚ သူ႔သေဘာနဲ႔သူ ေခၚတင္လာတယ္။ အိပ္ယာေပၚက လူႀကီးေတြက သူတို႔အိပ္ခန္းေလာက္ပဲ ျမင္ႏိုင္ၾကတာေလ။ သူတို႔ေတြရဲ႕ အနာဂါတ္ဟာ ဘယ္လိုရွိမွာလဲ။ ေသတဲ့အထိ လူေရာ ၊ စိတ္ပါ ခံစားသြားၾကရပါတယ္။ သူတို႔မွာရွိတဲ့ စိန္ေတြ ၊ ေ႐ႊေတြ ၊ ေငြေတြက အိပ္ယာထဲလဲေနတဲ့သူတို႔ကို ေသသည္အထိ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ မေပးႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။

ဒါဟာ လုပ္ႀကံဇတ္လမ္းမဟုတ္ဘဲ တကယ့္အျဖစ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ မာနႀကီးတိုင္း မေကာင္းပါဘူး။ မာနေထာင္လႊားတိုင္း မေကာင္းပါဘူး။ မာနဟာ တကယ္ေတာ့ ေကာင္းက်ိဳးေပးတဲ့အရာမဟုတ္ဘူး။ ေငြရွိတိုင္း ၊ ဂုဏ္ရွိတိုင္းလည္း လံုၿခံဳစိတ္ခ်ရမႈမရွိဘူးဆိုတာကို စာဖတ္ပရိသတ္ေတြ သတိထားေလာက္မိၿပီေပါ့။ ေႏြးေထြးတဲ့ဆက္ဆံေရး ၊ သာယာေပ်ာ္႐ႊင္တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးကိုတည္ေထာင္ဖို႔ မာနေတြကို စြန္႔ပစ္ၾကပါစို႔လို႔ တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။

ရတု (Burmesehearts.com)