ဂ႐ုစိုက္မႈ မခံရတဲ့ကေလးဟာ ဂ႐ုစိုက္ခံရျခင္းရဲ႕ ခံစားမႈကို မသိေတာ့ပါ

ကေလးဘဝမွာ ခ်စ္ခင္စြာ ဂ႐ုစိုက္မႈမခံရတဲ့ ကေလးငယ္ေတြဟာ ဂ႐ုစုိက္ျခင္းဆိုတဲ့အရာဟာ ဘယ္လိုခံစားရသလဲ ၊ ဘယ္လိုခံစားမႈမ်ိဳးလဲဆိုတာ နားမလည္ႏိုင္တာကို ႐ိုးရွင္းစြာသိထားရပါမယ္။ မိဘအုပ္ထိန္းသူ ၊ ပတ္ဝန္းက်င္အသိုင္းအဝန္းက ဂ႐ုစိုက္ျခင္း မခံခဲ့ရတဲ့ ထိုကေလးငယ္ေတြဟာ ဂ႐ုစိုက္ျခင္းဆိုတဲ့အရာက တပါးသူအေပၚ ဘယ္ေလာက္အထိ အေရးပါတယ္ဆိုတာကိုလည္း နားလည္ေပးႏိုင္ဖို႔ ေဝးလို႔ေနပါၿပီ။

သားသမီးေတြကို နီးနီးကပ္ကပ္ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ဆက္ဆံေရးနဲ႔ ေနက်င့္မရွိတဲ့ မိသားစုေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒီလိုမိဘမ်ိဳးေတြဟာ တကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး ႏွလံုးသားမရွိတဲ့ မိဘမ်ိဳးေတြလို႔လည္း ဆိုလို႔ရပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္လည္း သူတို႔ငယ္စဥ္က သူတို႔ရဲ႕မိဘေတြက သူတို႔ကို ေႏြးေထြးၿပီး ေမတၱာအေျခခံတဲ့ ဆက္ဆံေရးမ်ိဳး မေပးခဲ့ဘဲ ေအးစက္စက္ ႀကီးျပင္းလာခဲ့ရလို႔လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

သုေတသနျပဳသူေတြရဲ႕အဆိုအရ လူေတြဟာ အျခားသက္ရွိသတၱဝါမ်ားနဲ႔ မတူဘဲ ျခားနားစြာ ႀကီးျပင္းလာတတ္ၾကတာပါ။

ဗဟုသုတအရည္အခ်င္းေတြ ၊ ဂ႐ုတစိုက္ရွိမႈဆိုတာေတြမွာ လူႀကီးသူမေတြရဲ႕ အကူအညီမ်ားလိုအပ္ေနသလို အကယ္၍သာ ဘယ္လိုလမ္းေလွ်ာက္ရမယ္လို႔ သင္ေပးတဲ့သူမရွိတဲ့ကေလးဟာ လမ္းေလွ်ာက္တတ္လာမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ သုေတသနပညာရွင္မ်ားက ဆိုထားပါတယ္။

အကယ္၍သာ ဘယ္လိုေျပာဆိုရမယ္ဆိုတာ သင္ေပးတဲ့သူမရွိဘဲ တစ္ေယာက္တည္း ဝူးဝူးဝါးဝါးေျပာဆိုေနခဲ့ရမယ္ဆိုရင္ ၊ ဘယ္လိုခံစားရမယ္ဆိုတာ ေျပာျပတဲ့သူ မရွိခဲ့ရင္ ၊ ဘယ္လိုခ်စ္ျပရမယ္ဆိုတာမ်ိဳး နားလည္ေအာင္ သင္ေပးမယ့္သူမရွိရင္ လူျဖစ္ရျခင္းရဲ႕ အနက္အဓိပၸါယ္ဟာ ျပည့္စံုလာႏိုင္ပါ့မလား။

အကယ္၍မ်ား ကေလးတစ္ဦးဟာ တီဗြီကိုတေန႔ကုန္လိုမ်ိဳး အေဖာ္လုပ္ေနရၿပီး သူ႔ကိုခ်စ္ခင္စြာ ေခ်ာ့ျမႇဴဂ႐ုစိုက္မယ့္သူမရွိဘူးဆိုရင္ ဒီကေလးရဲ႕ လူရယ္လို႔ျဖစ္တည္လာမႈဟာ သူျဖစ္ခြင့္ရွိတဲ့အတိုင္း ခံစားႀကီးျပင္း ျဖစ္တည္လာႏိုင္ပါ့မလား။

ေခတ္သစ္နည္းပညာေတြ တီထြင္ႏိုင္သလိုမ်ိဳး ကေလးရဲ႕ဦးေႏွာက္ဖြ႔ံၿဖိဳးမႈကို တီထြင္လို႔မရႏိုင္ဘဲ ကေလးေတြရဲ႕ ဦးေႏွာက္ဖြ႔ံၿဖိဳးမႈဟာ ေရာက္ရွိလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ခံစားရတဲ့ ခံစားမႈ ၊ တုန္႔ျပန္မႈဆိုတာေတြအေပၚ တည္မီၿပီး သူတို႔ရဲ႕အေတြ႔အႀကံဳေတြအေပၚမွာ အေျခခံဖြ႔ံၿဖိဳးလာၾကတဲ့အတြက္ ဂ႐ုစိုက္ခံရမႈ ၊ ခံရပံုမတူညီဘဲ ႀကီးျပင္းလာခဲ့ၾကတဲ့ ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ ဦးေႏွာက္ဟာ ေမာင္ႏွမအရင္းအခ်ာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးေတာင္ မတူညီႏိုင္ၾကပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သူတို႔ရဲ႕အေတြ႔အႀကံဳ ခံစားမႈေတြဟာ ထပ္တူထပ္မွ် မတူညီႏိုင္ၾကလို႔ပါ။

ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔လည္း တူညီတဲ့အခ်ိန္မွာ ျဖစ္ပ်က္တဲ့အျဖစ္တစ္ခုတည္းအေပၚမွာ လူေတြဟာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ေတြးေခၚပံု ၊ ခံစားပံု ၊ တုန္႔ျပန္ပံုေတြ မတူညီတတ္ၾကပါဘူး ။ ဒါဟာ သူတို႔ငယ္စဥ္က ခံစားခ်က္ေတြ ၊ သင္ယူလာခဲ့မႈေတြကို အေျခခံၿပီး ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ ျဖစ္တည္လာခဲ့ၿပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ခ်မွတ္လုပ္ကိုင္တဲ့အက်င့္ ျဖစ္လာခဲ့တာပါ။

ဒါေၾကာင့္ မိမိရဲ႕ကေလးငယ္ေတြကို ေႏြးေထြးတဲ့ ေမတၱာအရင္းခံၿပီး သြန္သင္ဆံုးမ ေျပာဆိုတတ္ပါမွ ၊ မိမိရင္ေသြး၏ ခံစားခ်က္ကို နားလည္ၿပီး ပဲ့ျပင္ သြန္သင္မႈေတြကို သူကိုယ္တိုင္ လက္ခံလာေအာင္ ဆံုးမတတ္ပါမွ သူ႔အနာဂါတ္နဲ႔ သူ႔မ်ိဳးဆက္ဟာ ပိုမိုထြန္းေျပာင္တဲ့ အရည္အခ်င္းေတြ ၊ နားလည္မႈေတြ ေမတၱာတရားေတြ လႊမ္းၿခံဳေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ မိဘဟာ ဘယ္သူေတြျဖစ္တယ္ ၊ ဘာေတြျဖစ္တယ္ဆိုတာထက္ ကေလးမိဘေတြက ကေလးကို ဘာလုပ္တယ္ ၊ ဘယ္လိုခံစားခ်က္မ်ိဳးေပးတယ္ဆိုတာက ကေလးရဲ႕ဘဝတေလ်ာက္လံုးအတြက္ ပိုအေရးႀကီးေနပါတယ္။

ရတု (Burmesehearts.com)