ကေလးေတြအတြက္ အဓိကက်တဲ့အရာ

ဘယ္သူ႔သားသမီး ၊ မိဘက ဘာႀကီး ၊ ညာႀကီး စတဲ့ဂုဏ္ရွိန္ေတြကို မမက္ေမာ ၊ မသိရွိေသးတဲ့ ျဖဴစင္တဲ့ကေလးငယ္ေတြအတြက္ မိဘက ဘာႀကီးျဖစ္ေနေန သူတို႔အတြက္ အဓိကမက်ပါဘူး။ ဆင္းရဲတဲ့မိဘပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ ခ်မ္းသာတဲ့မိဘပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔အတြက္ မိဘကို မိဘလို႔ပဲ သိမွတ္ထား႐ံုပါ။ သူတို႔အတြက္ အဓိကက်ေနတာက သူတို႔မိဘဟာ ဘာေတြျပဳမူလုပ္ကိုင္ေနသလဲဆိုတာပဲ အဓိကက်ေနပါတယ္။ မိဘက ဘာႀကီး ဆိုတာထက္ မိဘက ဘာေတြလုပ္ေနတယ္ဆိုတာ သူတို႔အတြက္ ပိုအေလးထားစရာပါ။

သံုးႏွစ္ေအာက္ အရြယ္ကေလးေတြဆိုတာ မိဘ (အထူးသျဖင့္ မိခင္)ကို အထူးတြယ္တာတတ္တဲ့အရြယ္ပါ။ ဒီအရြယ္ေလးေတြက သူတို႔ယံုၾကည္ႏိုင္တဲ့သူဆိုတာကို တစ္ဦး ၊ ႏွစ္ဦးထက္ ပိုမရွိတတ္ၾကဘူး။ သူတို႔အေပၚ နားလည္မႈေပးႏိုင္တဲ့သူ ၊ ေမတၱာထားတဲ့သူ ၊ အႏြံအတာခံတဲ့သူေတြကို ပိုယံုၾကည္ ကိုးစားတတ္ၾကတယ္။ ဒီလူေတြ မ်က္စိေအာက္က ေပ်ာက္သြားမွာကို သိပ္ေၾကာက္တတ္ၾကတယ္။ သူတို႔ဟာ ေရႊတန္ဖိုး ၊ ေငြတန္ဖိုး ၊ ရာထူးစည္းစိမ္တန္ဖိုးဆိုတာကို နားမလည္ၾကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔အေပၚ ထားရွိတဲ့ ေမတၱာတရားကို အထူးနားလည္ခံစားတတ္ၾကတယ္။

သံုးႏွစ္ေအာက္အရြယ္ သားသမီးေတြကို အခ်ိန္ေပးတာနည္းတဲ့မိဘေတြ ၊ နားလည္မႈမေပးစြမ္းႏိုင္တဲ့မိဘေတြ ၊ ေမတၱာေပးအပ္ဖို႔ ေမ့ေလ်ာ့ေနတဲ့ မိဘေတြဟာ သူတို႔သားသမီးေတြနဲ႔ အေနစိမ္းေနႏိုင္ပါတယ္။ (bonding) လို႔ေခၚတဲ့ သားသမီးနဲ႔ မိဘအၾကားက ဆက္ႏြယ္မႈ ခိုင္မာစြာမရွိထားတဲ့အတြက္ အရြယ္တျဖည္းျဖည္းရလာတဲ့ သားသမီးကို ဆိုဆံုးမတဲ့အခါ သားသမီးက အလြယ္တကူ နာလိုျခင္းမရွိတာ ၊ လစ္ရင္ လစ္သလို လုပ္တတ္လာတာ ၊ ဒီ့ထက္ဆိုးရင္ ရြဲ႕ၿပီးလုပ္လာတာေတြ ျဖစ္လာတာပါ။

ျဖဴစင္တဲ့ကေလးငယ္ေတြဟာ လူႀကီးေတြ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္လိုက္ေနတဲ့ ဂုဏ္ပကာသနေအာက္မွာ မသာယာတတ္ၾကဘူး။ ကစားစရာတပံုႀကီးရွိေနတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္အနီးမွာ ကစားေဖာ္ ၊ တီးတိုးေျပာဆိုေဖာ္ ၊ သူ႔ကိုနားလည္မႈေပးၿပီး ဂ႐ုစိုက္ေပးေလ့ရွိသူ မရွိဘူးဆိုရင္ အဲဒီ ကစားစရာပံုထဲမွာ အထီးက်န္ဆိုတဲ့ စိတ္ေဝဒနာကို ခံစားတတ္ၾကပါတယ္။ အေကာင္းဆံုး ကေလးပုခက္နဲ႔ ကေလးအသံုးအေဆာင္ပစၥည္းေတြ သံုးစြဲေနရရင္းကပဲ သူလိုခ်င္တဲ့မိဘဆီက မရရွိတဲ့ ေမတၱာတရားနဲ႔ အခ်ိန္ေပးမႈေတြ ၊ လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားမႈေတြေၾကာင့္ သိမ္ငယ္စိတ္ေတြကိုလည္း ခံစားလာၾကပါတယ္။

တခါတေလ ကေလးအေတြးနဲ႔ လူႀကီးအေတြးဟာ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနတတ္ၾကတယ္။ ကေလးက မိဘေတြ သူ႔အနားရွိေနရင္ အရမ္းေကာင္းမွာပဲလို႔ ေတြးေပမယ့္ မိဘေတြကေတာ့ သားသမီးကို ဒီ့ထက္ျပည့္စံုေအာင္ထားႏိုင္ဖို႔ အလုပ္ပိုႀကိဳးစားလုပ္ရမယ္ ၊ ပိုၿပီး စီးပြားရွာရမယ္လို႔ ေတြးၾကတယ္။ ကေလးကို တကယ္ခ်စ္ရင္ သူတို႔ တကယ္လိုလားေတာင့္တေနတာကို ေပးႏိုင္ရင္ ပိုမေကာင္းဘူးလားေနာ္။

ေမတၱာလိုခ်င္တဲ့ကေလးကို ေမတၱာေပးမယ္ ၊ မိဘရဲ႕ အေရးတယူ ဂ႐ုစိုက္မႈခံယူခ်င္တဲ့ ကေလးကို အခ်ိန္ေပးၿပီး ဂ႐ုစိုက္မယ္ ၊ သူ႔ခံစားခ်က္နဲ႔ လိုအပ္ခ်က္ဆိုတာကို နားလည္ေစခ်င္တဲ့ ကေလးအတြက္ သူ႔ခံစားခ်က္ေတြ နားေထာင္ေပးမယ္ ၊ သူ႔လိုအပ္ခ်က္ေတြကို အေရးတယူ ျဖည့္စြမ္းေပးမယ္ ၊ သူ႔ကို အေကာင္းဆံုး နားလည္ေပးမယ္ဆိုရင္ သူတို႔အတြက္ ဒီလိုမိဘမ်ိဳးကို ဘာနဲ႔မွ မလဲႏိုင္ပါဘူး။

သားသမီးေတြဟာ မတည့္တဲ့မိခင္နဲ႔ဖခင္ရဲ႕ အၿပိဳင္အဆိုင္ေပးတဲ့ လက္ေဆာင္ေတြကို ခံယူဖို႔ထက္ သူတို႔ႏွစ္ဦးစလံုးနဲ႔အတူ မိသားစု စည္းလံုးခ်စ္ခင္ေပ်ာ္႐ႊင္မႈဆိုတာကို ေတာင့္တတာပါ။ မိဘေတြရဲ႕ ရန္ျဖစ္စကားေတြ ၾကားေနရရင္ စိုးရြံစိတ္ေတြ ၊ ေၾကာက္ရြံ႕စိတ္ေတြ ဝင္လာတတ္ပါတယ္။ သူတို႔ဟာ မိဘေတြနဲ႔အတူ ရယ္ေမာေပ်ာ္႐ႊင္ခ်င္တာပါ။ သူတို႔အတြက္ ဘယ္မိဘက ဘာပိုေပးႏိုင္တယ္ဆိုတာ အဓိကမက်ဘဲ ဘယ္သူက သူ႔အေပၚ ေမတၱာတရားနဲ႔ နားလည္မႈေတြ ပိုေပးႏိုင္တယ္လို႔ အဓိကက်ေနတာပါ။

ကေလးရွိတဲ့မိဘေတြ အကုန္လံုးကို သူတို႔ကေလးနဲ႔အတူ စည္းစည္းလံုးလံုး မေဖာက္မျပန္ ရွိေစခ်င္ပါတယ္။ ကေလးကို အခ်ိန္ေပးၿပီး သူ႔ခံစားခ်က္ေတြ နားေထာင္လို႔  သူ႔ဆႏၵေတြကို နားလည္မႈေပးသင့္ပါတယ္ ၊ ဘာေၾကာင့္ မလုပ္ေပးႏိုင္တယ္ဆိုတာလည္း အေရးတယူနဲ႔ အက်ိဳးသင့္ ၊ အေၾကာင္းသင့္ ရွင္းျပေပးသင့္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ေလာက္ နားမလည္တတ္ဘူးလို႔ ကၽြန္မတို႔က ကေလးေတြကို ထင္ေနေပမယ့္ ျဖဴစင္တဲ့ သူတို႔ကေလးေတြဟာ ကၽြန္မတို႔ထက္ ခံစားမႈ ႏုနယ္တတ္ၾကပါတယ္။ ဝမ္းနည္းလြယ္ၾကပါတယ္။ စိတ္အားငယ္တတ္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ မထင္မွတ္ဘဲ လုပ္ကိုင္ေနတာေတြက သူတို႔ကို ပစ္ပယ္ထားသလိုလည္း ျဖစ္သြားတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေတြကို ႏုနယ္တဲ့ သူတို႔စိတ္ထဲမွာ အစြဲႀကီးစြဲသြားခဲ့ရင္ ေဖ်ာက္ရခက္ပါတယ္။

ေငြေပးၿပီး ကေလးကို ကိုယ့္ထက္ ပိုဂ႐ုစိုက္ နားလည္ေပးႏိုင္တဲ့သူ ငွါးထားေပးႏိုင္တယ္ဆိုဦးေတာ့ ၊ ကေလးကို အေကာင္းဆံုးဇိမ္ခံပစၥည္းေတြနဲ႔ ၿခံရံၿပီး အေကာင္းဆံုးအရာေတြကို ခံစားေစဦးေတာ့ ကေလးအနားရွိသူေတြဟာ ကေလး တကယ္လိုလားေတာင့္တတဲ့ ေသြးသားရင္း မိဘေတြ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ ကေလးရင္ထဲက အဲဒီကြက္လပ္ေနရာကို ဘယ္သူမွ အစားထိုးဝင္လာျဖည့္ေပးလို႔မရပါဘူး။

သံုးႏွစ္ေအာက္ ကေလးေတြအတြက္ ပထမအေရးအႀကီးဆံုးအရာဟာ မိဘေမတၱာပါ။ ဒီေမတၱာတရားက ဆင့္ပြားလာမယ့္ သူ႔အေပၚ နားလည္ေပးမႈပါ။ ေမတၱာတရားရယ္ ၊ နားလည္ေပးမႈရယ္ ျဖစ္ထြန္းလာဖို႔ဆိုတာ သူ႔ကို အခ်ိန္ေပးဂ႐ုစိုက္တဲ့သူမွလည္း ျဖစ္မွာပါ။ သူတို႔အလိုခ်င္ဆံုးဆႏၵဟာ မိဘက သူတို႔အေပၚ အခ်ိန္ေပးၿပီး ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ ေပးအပ္ဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုဆို မိဘေတြေပးတဲ့ေမတၱာတရားေၾကာင့္ သူတို႔ဟာ ေပ်ာ္႐ႊင္မယ္ ၊ စိတ္လံုၿခံဳမႈကို ခံစားရမယ္ ၊ ကိုယ့္ဘက္မွာ မိဘရွိေနတယ္ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ ဘဝမွာ အေကာင္းျမင္စိတ္ကေလးေတြ ျဖစ္ထြန္းလာပါတယ္။

အေျခအေန ၊ ျဖစ္ရပ္ျခင္း ထပ္တူညီရင္ေတာင္ မိဘက အနီးကပ္ေမတၱာေပးအပ္ ႀကီးျပင္းေစတဲ့ကေလးနဲ႔ တျခားသူေတြေစာင့္ေရွာက္မႈေတြနဲ႔ ႀကီးျပင္းလာရတဲ့ကေလး ခံစားမႈခ်င္း ၊ တုန္႔ျပန္မႈခ်င္း မတူညီၾကပါဘူး။ အခက္အခဲကိုအသားေပးေတြးသူနဲ႔ ေျဖရွင္းရာနည္းလမ္း အသားေပးေတြးသူ ကြာျခားသြားပါတယ္။ ဒါေတြဟာ စိတ္ဓါတ္ကေပးတဲ့စြမ္းအင္ေတြပါ။

မိမိသားသမီးကို အေကာင္းဆံုးလုပ္ေပးခ်င္တယ္ဆိုတဲ့မိဘေတြ သားသမီးကို အခ်ိန္ေပးပါ။ ေမတၱာေတြေပးၿပီး သူ႔ခံစားခ်က္ေတြ နားလည္ႏိုင္ဖို႔ႀကိဳးစားပါ။ သူတို႔ဆႏၵေတြကို နားေထာင္ေပးပါ။ အေၾကာင္း ၊ အက်ိဳးဆိုတာေတြကို နားလည္ႏိုင္ဖို႔ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ရွင္းျပပါ။ ကေလးေတြအတြက္ အဓိကလိုအပ္ေနတာ ဒါေတြပါ။

ရတု (Burmesehearts.com)