class="post-thumbnail open-lightbox" href>
(၁၃)လအရြယ္ ကေလးငယ္မ်ား၏ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ
ဒီအရြယ္မွာ သူတို႔ရဲ႕ ပထမေျခလွမ္းဆိုတာကို စလွမ္းေကာင္း လွမ္းေနပါၿပီ။ သူ႔ဘဝရဲ႕ ပထမဆံုးေျခလွမ္းေတြကို စျမင္ရတယ္ဆို လက္ခုပ္ၾသဘာေပးလို႔ သူ႔ေအာင္ျမင္မႈကို အားေပးပါ။ ဒါမွလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈအျပည့္နဲ႔ ေနာက္ထပ္ေျခလွမ္းေတြ သြက္သြက္ ဆက္လွမ္းဖို႔ အားရွိမွာျဖစ္ပါတယ္။
ကေလးဟာ ေျခလၽွပ္တိုက္ ေလၽွာက္ေလ့ရွိတယ္ဆိုရင္ သူ႔ဘာသာေလၽွာက္လွမ္းမယ့္ ေျခလွမ္းေတြဟာ ေနာက္က်ေကာင္း ေနာက္က်ႏိုင္ပါတယ္။ ေလးဘက္ေထာက္လိုက္ ေလၽွာက္လိုက္ လုပ္တတ္တဲ့ကေလးေတြထက္ ေျခလၽွပ္တိုက္ ေလၽွာက္ေလ့ရွိတဲ့ကေလးေတြဟာ လမ္းေလၽွာက္ေနာက္က်တတ္ပါတယ္။ လမ္းေလၽွာက္ေနာက္က်လို႔ စိတ္မပူပါနဲ႔ တခ်ိဳ႕ကေလးေတြဟာ (၁၇)လ (၁၈)လေနာက္ပိုင္းမွ လမ္းေလၽွာက္တတ္တာလည္းရိွပါတယ္။
လမ္းေလၽွာက္ျမန္ျမန္တတ္ေစခ်င္လို႔ဆိုၿပီး ကေလးကို ဖိအားေပး လမ္းေလၽွာက္ခိုင္းတာမ်ိဳးေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔။ ကစားရင္းေဆာ့ရင္း သူသတိမထားမိခ်ိန္မွာ သူ႔ကို သူ႔ဘာသာသူ လမ္းေလၽွာက္တတ္ဖို႔ အခြင့္အေရးေပးဖို႔ လိုပါတယ္။ လူႀကီးက ဆႏၵေစာလြန္းရင္ လမ္းေလၽွာက္ေနာက္က်တတ္သလို လူႀကီးက စိုးရိမ္လြန္း ၊ သည္းလြန္းရင္လည္း လမ္းေလၽွာက္ေနာက္က်တတ္ပါတယ္။ ကေလးကို ဘီးတပ္လွည္းထဲထည့္ၿပီး လမ္းေလၽွာက္ခိုင္းေနသမၽွ အလြတ္လမ္းေလၽွာက္တတ္ဖို႔ ေႏွာင့္ေႏွးေနဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
လမ္းျမန္ျမန္ေလၽွာက္တတ္ေစဖို႔ အေကာင္းဆံုးနည္းဟာ သိပ္မေပါ့ ၊ သိပ္မေလးတဲ့ သူ႔အရပ္နဲ႔အဆင္ေျပေျပ တြန္းႏိုင္မယ့္ ဘီးတပ္ပစၥည္းတစ္ခုကို သူ႔ေဆာ့ရင္းတြန္းခိုင္းက်င့္လုပ္ေပးပါ။ ေရြ႕ေအာင္ တြန္းရင္းကေန သူဟာ လမ္းေလၽွာက္တတ္သြားမွာျဖစ္ပါတယ္။ ေငြတတ္ႏိုင္သူေတြက (Baby Push Walker) ဆိုတာေလးေတြ ဝယ္ေပးၿပီး ကေလး လမ္းျမန္ျမန္ ေလၽွာက္တတ္ေအာင္ က်င့္ေပးႏိုင္ပါတယ္။
ကေလးဟာ သူ႔အရြယ္အလိုက္ အတတ္ဆန္းေလးေတြ တတ္ေျမာက္ေနတာမို႔ သူကိုယ္တိုင္ သတိမထားမိခ်ိန္မွာတင္ အတတ္ပညာအသစ္ တတ္ေျမာက္ လုပ္ကိုင္သြားတာကို သူကိုယ္တိုင္ အံ့အားသင့္လက္ခံလိုက္တာမ်ိဳးကိုလည္း ႀကံဳႏိုင္ပါေသးတယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ သူ႔ရဲ႕ သင္ယူႏိုင္စြမ္းကို အားေပးဖို႔ သူသင္ယူတတ္ေျမာက္မႈေတြကို လက္ခုပ္တီးခ်ီးက်ဴးလို႔ အားေပးပါ။
ဒီအရြယ္ကေလးကို အစာေကၽြးတဲ့အခါ ခြံ႔ေကၽြးရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ဘာသာစားလုိ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ အေတာ္ စိတ္ရွည္ရမွာပါပဲ။ သူတို႔မွာ စူးစမ္းလိုစိတ္ေတြ မ်ားေနၿပီေလ။ ခ်ဥ္ရည္ခြက္ထဲ လက္ႏွစ္လိုက္ရင္ ဘယ္လိုျဖစ္မလဲ ၊ ဘာအရသာရမလဲကအစ သူ႔လက္ကေလးကို အသံုးျပလို႔ ဟိုဆြဲ ဒီႏႈိက္ အေတာ္လုပ္တတ္ေနပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ေဘးနားမွာ သူ႔ပါးစပ္မထည့္ေစခ်င္တဲ့ အရာမွန္သမၽွ ရွင္းထားရမွာပါ။
သူ႔ဗိုက္ျပည့္ျပည့္ဝဝစားဖို႔ သိႏိုင္ ၊ မသိႏိုင္ အေကာင္းဆံုးနည္းကေတာ့ သူ႔ဘာသာသူ စားက်င့္လုပ္ေပးထားတာပါပဲ။ သူပါးစပ္ထဲ သူ႔ဘာသာ မထည့္ႏိုင္တဲ့အခါေတြမွာ ကိုယ္က ကိုယ္ထည့္ေပး႐ံုေပါ့။ ကိုယ္ကခြံ႔ေကၽြးေနရင္ သူအာသီသျဖစ္တဲ့ စားခ်င္ ၊ မစားခ်င္ (ေနေကာင္းလို႔ ၊ မေကာင္းလို႔) ဆိုတာေတြ သတိမထားႏိုင္ဘဲ ဝ ၊ မဝဆိုတာကိုလည္း ဒီအတိုင္းအတာကုန္ရင္ ေတာ္ၿပီလို႔ သတ္မွတ္လိုက္ရတာပါ။ သူလည္း လူေပမို႔ စားေကာင္းတဲ့အစာ ၊ အာသီသရွိတဲ့အခ်ိန္ဆို ပိုစားမွာျဖစ္ၿပီး သိပ္ခံတြင္းမလိုက္တဲ့အစာ ၊ မစားခ်င္တဲ့အခါေတြမွာ မစားဘဲေနခ်င္မွာပါ။ သူ႔ဆႏၵဆိုတာကိုလည္း ဒီအရြယ္ကတည္းက ေလးစားသမႈျပဳလို႔ သူ႔ရဲ႕ပင္ကိုယ္စိတ္ဆႏၵနဲ႔ က်န္းမာေရးကိုလည္း ဒီကေနတဆင့္ အကဲျဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။
ဒီအရြယ္မွာ စကားအမ်ားႀကီး မေျပာတတ္ေသးေပမယ့္ သူ႔ကိုေန႔တဓူဝေျပာေနတဲ့ ႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္း စကားလံုးေတြကိုေတာ့ ကေလးက ေကာင္းေကာင္းနားလည္ သေဘာေပါက္ေနပါၿပီ။ လူႀကီးမိဘေတြက သူ႔ကို အေလးထားၿပီး စကားခပ္မ်ားမ်ား ေျပာေပးတဲ့အခါ သူ႔ရဲ႕ စကားလံုးႂကြယ္ဝ သိတတ္နားလည္မႈကို ၊ ဘာသာစကားေလ့လာမႈကို အမ်ားႀကီး အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစပါတယ္။
ကိုယ္က အေရာင္ေတြ ၊ ပံုသ႑ာန္ေတြ ၊ စကားလံုး အသံုးအႏႈန္းေတြ မ်ားမ်ားေျပာျပ သင္ေပးေလ သူဟာ စိတ္ထဲကေန လိုက္မွတ္သားသင္ယူေနေလပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကေလးေတြကို မ်ားမ်ားသိတတ္ေစခ်င္ရင္ မ်ားမ်ားသင္ျပ ေျပာဆိုေပးပါ။ သူျပန္မေျပာတတ္ေသးတဲ့ ဒီလို အရြယ္ကတည္းကေန အေလ့အက်င့္လုပ္ထားရမွာပါ။
ဒီအရြယ္မွာ ကေလးဟာ (၁၄)နာရီေလာက္ေတာ့ ပံုမွန္အိပ္စက္ခ်ိန္ရွိရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ(၁၄)နာရီဟာ ညလံုးေပါက္ အိပ္စက္ခ်ိန္နဲ႔ ေန႔ခင္းဘက္ တေရးတေမာအိပ္ခ်ိန္ေတြကို ေရတြက္ထားတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ကေလးဟာ မိခင္ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ခ်ိန္ကတည္းကေန ရလာတဲ့ အက်င့္အတိုင္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနႏိုင္ပါေသးတယ္။
ဥပမာ မိခင္နဲ႔အတူ အိပ္စက္ေလ့ရွိတဲ့ကေလးဟာ ညဘက္ဆို မိခင္အိပ္ရာဝင္မွ လံုးဝအိပ္ေပ်ာ္ေလ့ရွိၿပီး ေန႔ဘက္မွာလည္း မိခင္သိပ္မွ အိပ္တတ္တဲ့ အက်င့္မ်ိဳးရွိတဲ့ကေလးလိုေပါ့။ ဒီလိုကေလးေတြကေတာ့ ခၽြင္းခ်က္အေနနဲ႔ အိပ္စက္ခ်ိန္ အနည္းငယ္ေလ်ာ့တတ္ပါတယ္။
ကေလးဟာ အစားေကာင္းေကာင္းစား ၊ ေကာင္းေကာင္းေဆာ့ ၊ ေပ်ာ္ရႊင္သြက္လက္ တက္ႂကြၿပီး အေလးခ်ိန္မွန္မွန္တက္ေနသမၽွ ကေလးရဲ႕က်န္းမာေရးကို စိုးရိမ္စရာမရွိပါဘူး။ အိပ္ခ်ိန္နည္းနည္းေလ်ာ့လို႔ဆိုၿပီး ထူးစိတ္ပူစရာေတာ့ မရွိပါဘူး။ ကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အေလ့အက်င့္ခ်င္း ကြဲျပားႏိုင္ၾကပါတယ္။
ရတု (Burmesehearts.com)
