class="post-thumbnail open-lightbox" href>
အျပန္အလွန္ ေလးစားမႈေပးျခင္း
လူတစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ေလးစားမႈေပးပါလို႔ ဆိုလိုက္ရင္ ပုဂၢိဳလ္ေရးရာ ေလးစားမႈေပးရမယ္လို႔ထင္ၾကတယ္။ တဖက္သားရဲ႕ ဝါသနာ ၊ ဆႏၵ ၊ ခံယူခ်က္ဆိုတာေတြကို ေလးစားမႈေပးဖို႔ ေမ့ေနၾကတယ္။ အမွန္ေတာ့ အရက္သမားလည္း လူလိုဆက္ဆံတာမ်ိဳး ၊ တေလးတစား ဆက္ဆံတာမ်ိဳး ခံလိုၾကတယ္။ သူ႔ကို အရက္သမားလို႔ လက္ညႇိဳးထိုးကဲ့ရဲ့တာကို မခံလိုၾကဘူး။ အရက္သမားက ရပ္ကြက္တိုင္းမွာ ေတြ႔ေနရလို႔ ဥပမာေပးတာပါ။ တကယ္က လူ႔အသိုင္းအဝန္းမွာ ေနတဲ့သူတိုင္းဟာ ကိုယ္ကသာ မဟုတ္တာ လုပ္ခ်င္လုပ္ေနမယ္ ၊ တပါးသူက သူတို႔ကို တေလးတစား ဆက္ဆံတာကို ခံလိုၾကတာပဲ။
ကေလးကလည္း သူ႔ကို တေလးတစားဆက္ဆံၿပီး လူရာသြင္းတာကို ခံလိုတယ္။ အမ်ိဳးသားကလည္း သူ႔ကိုတေလးတစား ဆက္ဆံတာကို ႏွစ္သက္သလို အမ်ိဳးသမီးေတြကလည္း သူ႔ကို တေလးတစား ဆက္ဆံတာကို ခံယူလိုတယ္။ အလုပ္လက္မဲ့ အိမ္ေထာင္ဦးစီးကလည္း အိမ္သူရဲ႕ တေလးတစား ဆက္ဆံမႈကို ခံယူလိုတယ္။ အဟိတ္တရိစာၦန္ေလးေတြေတာင္ သူ႔တို႔ကို တေလးတစား ဆက္ဆံတတ္သူကို ပိုၿပီးခင္တြယ္တတ္ၾကတယ္။ တေလးတစား ဆက္ဆံတယ္ဆိုတာ ေရွ႕တမ်ိဳး ၊ ေနာက္တမ်ိဳး ဆက္ဆံေရးကို မဆိုလိုဘဲ ေရွ႕မွာလည္း ဒီလို ၊ ေနာက္မွာလည္း ဒီလို ဆက္ဆံတာမ်ိဳးပါ။
ဂုဏ္ျဒပ္တင့္တယ္တဲ့ ေငြရွင္ ၊ ေၾကးရွင္ ၊ ရာထူးစည္းစိမ္နဲ႔ ဥစၥာေပါမ်ားတဲ့သူေတြ ၊ ပညာတတ္သူတန္းစားေတြ ၊ ပညာရွင္ေတြကိုမွ မ်က္ႏွာႀကီးရာဟင္းဖတ္ပါ ေလးစားၿပီးရင္း ေလးစားရင္း လုပ္ေနၾကတဲ့ လူ႔အသိုင္းအဝန္းေၾကာင့္ သာမာန္လူတန္းစားေတြနဲ႔ ေအာက္ေျခလူတန္းစားေတြဟာ မ်က္ႏွာမြဲၿပီး ဂုဏ္သိမ္နိမ့္ပါးလာသလို ခံစားလာရတယ္ ။ ေနာက္ဆက္တြဲက အားငယ္စိတ္ေတြဝင္လာတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈမရွိဘဲ အလြယ္တကူ အေလ်ာ့ေပးခ်င္စိတ္ ၊ မႀကိဳးစားခ်င္စိတ္ေတြလည္း ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္ပါတယ္။ တကယ္စိတ္ထားျပည့္ဝသူေတြက တန္းတူရည္တူ ဆက္ဆံတတ္တယ္။
ေလးစားၿပီးရင္း ေလးစားခံရရင္းျဖစ္ေနေတာ့ ေျမာက္ႂကြေျမာက္ႂကြျဖစ္လာတာေပါ့။ ကိုယ့္အနား လူေတြဝိုင္းဝိုင္းလည္ေနေတာ့ ကိုယ့္အေပၚ တကယ္ေကာင္းတဲ့သူနဲ႔ မေကာင္းတဲ့သူ ခြဲျခားတတ္ဖို႔ ခက္လာတယ္။ ျမန္မာလူမႈဝန္းက်င္မွာ အားနာတယ္ဆိုကလည္း ရွိေနေတာ့ ဖယ္ခြါရခက္လာတယ္။ ပင့္တင္သူေတြပဲ အနားတိုးတိုးလာေတာ့ တန္းတူရည္တူ ဆက္ဆံတတ္သူေတြက အလိုလို ေနာက္ေရာက္သြားေရာ။ ေျမႇာက္ပင့္ေနသူေတြေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႏွိမ့္ခ်မဆက္ဆံတတ္သူဟာ ေျမာက္ႂကြႂကြျဖစ္လာၿပီး ငါေျပာတာအမွန္ ၊ ငါလုပ္တာအမွန္ ၊ ငါ့ကို ဒီလိုဆက္ဆံရမယ္ဆိုၿပီး ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ေဘာင္ခတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ အတၱႀကီးလာတဲ့သေဘာေပါ့။
အတၱႀကီးတဲ့သူေတြဟာ တဘက္သားကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားေပးမႈ အားနည္းၿပီး ကိုယ့္ဘက္ပဲ ကိုယ္ၾကည့္တတ္ၾကတယ္။ တခါတေလ အႏိုင္ရပါမ်ားေနေတာ့ အႏိုင္ယူရတာ အက်င့္ျဖစ္ၿပီး ဘာမဆို သူအႏိုင္ရမွ ၊ သူ႔ကိုအ႐ံႈးေပးမွဆိုတဲ့စိတ္ထားႀကီး ဝင္ေနၿပီဆို ပိုခက္ၿပီ။ တကယ္ဆို လူတစ္ဦးဟာ သူၿပီးရင္ သူ႔မိသားစုဟာ အေရးအႀကီးဆံုးျဖစ္သင့္တယ္။ သူၿပီးရင္ သူ႔အလုပ္အကိုင္ ၊ သူ႔စီးပြားေရး ၊ သူ႔ဆႏၵ စတာေတြပဲ ပထမဦးစားေပးျဖစ္ေနၿပီဆိုရင္ မိသားစုဟာ အလုိလို ေနာက္ေရာက္သြားတာေပါ့။
အသက္ရွင္ဖို႔ အစာစားရမယ္ ၊ အစာစားႏိုင္ဖို႔ ေျခလႈပ္ ၊ လက္လႈပ္ ၊ အလုပ္လုပ္ေနပါမွ ဝင္ေငြနဲ႔ စားဝတ္ေနထိုင္ေရး ေျပလည္မယ္ဆိုတာမွန္ေပမယ့္ မိသားစုကို ပထမဦးစားေပး သေဘာမထားႏိုင္ရင္ေတာင္ အလုပ္နဲ႔မိသားစုဟာ တန္းတူရည္တူ ရွိေနသင့္တယ္။ အလုပ္ဟာလည္း ကိုယ့္ေတြဝမ္းစာအတြက္ အေရးႀကီးသလို မိသားစုဟာလည္း ဘဝမွာ အေရးႀကီးတဲ့ အခန္းက႑မွာ ရွိေနသင့္တယ္။
လူတိုင္းဟာ ကံကုန္တဲ့အခါ ေသကြဲ ၊ ရွင္ကြဲ ကြဲရႏိုင္တယ္လို႔ တရားႏွလံုးသြင္းထားေပမယ့္ မိသားစုဟာ ကၽြန္မအတြက္ ပထမဦးစားေပးလို႔ ခံယူသူပါ။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုခံယူရသလဲဆိုတာ ရွင္းျပပါ့မယ္။ သိန္းရာခ်ီ ၊ ေထာင္ခ်ီဝင္တဲ့ အလုပ္အကိုင္ (ရာထူး ၊ စီးပြား) ရွိဦးေတာ့ ျဗဳန္းခနဲ ကိုယ္နာမက်န္းျဖစ္တဲ့အခါ အနားမွာ ဘယ္သူရွိမလဲ။ ဒီမွာ မိသားစုကို အခ်ိန္ေပးသူနဲ႔ အခ်ိန္မေပးသူ ၊ မိသားစုကို ေပ်ာ္႐ႊင္ေအာင္လုပ္ေပးသူနဲ႔ မလုပ္ေပးသူ ၊ မိသားစုအေပၚ တေလးတစား ဆက္ဆံတတ္သူနဲ႔ မဆက္တတ္သူတို႔ဟာ ကြဲျပားသြားတာပဲ။ ေငြကိုအခ်ိန္ေပးခဲ့ရင္ ကိုယ္နာမက်န္းျဖစ္တဲ့အခါ ေငြကို အေဖာ္ျပဳလို႔ ေဆး႐ံုေကာင္းေကာင္းမွာ ေဆးကုသမႈခံယူလို႔ရပါတယ္။ ေပ်ာက္သြားႏိုင္တဲ့ ေဝဒနာမ်ိဳးဆို မိသားစုရဲ႕ အေရးပါမႈဟာ ဒီေလာက္အထိ မသိသာလွဘူးေလ။
မေပ်ာက္ကင္းႏိုင္တဲ့ ေရာဂါေဝဒနာ ႏွိပ္စက္ခံရသူေတြမွာေတာ့ ေငြေပးလို႔လည္း ေရာဂါမသက္သာႏိုင္ေတာ့ ၊ မေရွးမေႏွာင္းသြားရမယ့္ ကိုယ့္ရဲ႕လားရာဟာ လူ႔ေလာကမွ အၿပီးတိုင္စြန္႔ခြါျခင္းဆိုရင္ တခ်ိန္လံုး ကိုယ္ရွာခဲ့တဲ့ေငြေတြ ၊ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြ ၊ ရာထူးဂုဏ္ရွိန္ေတြဆိုတာ မိသားစုနဲ႔အတူ ခ်န္ထားခဲ့ရေတာ့မွာပဲ။ ေရာဂါေဝဒနာႏွိပ္စက္ေလ ကိုယ့္အေပၚကို ႏူးညံ့စြာ ဆက္ဆံမယ့္သူ ၊ ကိုယ့္ဘက္က အိုသည္ ၊ နာအသည္အထိ ရပ္တည္မယ့္သူ ၊ ကိုယ့္ကို ရင္ထဲကေန အားေပးတတ္တဲ့သူကို ေတာင့္တလာပါတယ္။ ဒါေတြကို ေငြနဲ႔ ဝယ္ယူလို႔မရဘူး။ ကိုယ္ဟာ မိသားစုအေပၚမွာ မတရားခဲ့သူဆိုရင္ ေဝဒနာကလည္းႏွိပ္စက္ ၊ ေနာင္တကလည္းႏွိပ္စက္နဲ႔ စိတ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ သြားႏိုင္ပါ့မလား။
ႏွစ္ဖက္အျပန္အလွန္ ေလးစားမႈေပးဖို႔ဆိုတာ လူပုဂၢိဳလ္ကိုပဲ ေလးစားဖို႔လိုတာမဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔ရဲ႕ဝါသနာ ၊ သူ႔ရဲ႕ဗီဇ ၊ သူ႔ရဲ႕ဆႏၵၵနဲ႔ ၊ သူ႔ရဲ႕ခံစားမႈ စတာေတြကိုပါ ေလးစားႏိုင္မွ အမွန္တကယ္ေလးစားျခင္းျမည္တာပါ။ ဒီလိုေျပာရင္ ေျခသလံုးအိမ္တိုင္ ၊ မိသားစုကို လုပ္မေကၽြးႏိုင္တဲ့ အလုပ္လက္မဲ့ ၊ အရက္သမား ၊ ဘိန္းစား ၊ မယားၿပိဳင္ေတြ ထားေနသူကိုေတာ့ မေလးစားႏိုင္ပါဘူး။ ေလးစားခ်င္သပဆို ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ေလးစားလို႔ ဆိုၾကမွာပါ။ ဒီလိုလူေတြကို ကိုယ္မွ မေလးစားခ်င္တာမဟုတ္ဘူး လူ႔အသိုင္းအဝန္းက ေလးစားသမႈမရွိၾကတာပါ။ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္ဟာ ဒီလူထဲကတေယာက္ျဖစ္ေနရင္ ဘယ္ေလးစားႏိုင္ပ့ါမလဲ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ကေတာ့ သူတို႔ကို ေလးစားတာ ခံယူလိုၾကတယ္ေလ။ ဒီလိုအိမ္ေထာင္မ်ိဳးေတြမွာေတာ့ ေလးစားမႈခံယူလိုသူနဲ႔ ေလးစားမႈမေပးႏိုင္သူ ျဖစ္ေနေတာ့တာေပါ့။
လင္နဲ႔မယား အခ်င္းခ်င္းေတာင္ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ေလးစားသမႈမေပးႏိုင္တဲ့ မိသားစုလိုမ်ိဳးမွာ ေမြးဖြားလာရတဲ့ကေလးကို ဒီမိဘႏွစ္ဦးက ေလးစားသမႈေပးႏိုင္ပါ့မလား။ ကေလးကပဲ မိဘျဖစ္တဲ့သူတို႔ ဘာလုပ္လုပ္ ၊ ဘာေျပာေျပာ ေလးစားမႈမပ်က္ဘဲ ႐ိုေသေလးစားဖို႔ကိုပဲ သင္ေပးမွာပါ။ ဒီအခါ ကေလးရဲ႕ အျမင္နဲ႔ ခံစားမႈကို သူတို႔ထည့္ေတြးပါ့မလား။ ကေလးရဲ႕ဆႏၵကို သူတို႔ေလးစားပါ့မလား။ ကေလးကို နားလည္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားပါ့မလားေနာ္။
ရတု (Burmesehearts.com)