class="post-thumbnail open-lightbox" href>
အလႊမ္းမိုးဆံုးေသာအရာသည္ စိတ္
တခါတေလ မိမိအတြက္ ေသေရးရွင္ေရး အေရးႀကီးေနေသာ အရာမ်ားက သူမ်ားေတြအတြက္ အပရိကေလးမ်ားျဖစ္ေနတတ္တယ္။ တခါတေလ ကိုယ့္စိတ္ထဲက အေသးအမႊားေလးေတြလို႔ ထင္ထားတာေတြကလဲ သူမ်ားအတြက္ အသက္တမွ် အေရးႀကီးေနတတ္တယ္။
ဘာေတြကမ်ား မိမိကုိအေရးႀကီးတယ္လို႔ ခံစားရေအာင္ ျပဳလုပ္ထားပါသလဲ။ မိမိ၏စိတ္က မိမိကို ဒါအေရးႀကီးတယ္လို႔ သိေစတာပါ။ ဒီလိုသိထားၿပီးေနာက္ ဒီအရာကို လက္လႊတ္ဆံုး႐ံႈးရပါက စိတ္ဆင္းရဲ၊ စိတ္ဓာတ္က်လို႔ တခ်ိဳ႕ဆို နလန္ျပန္ထူမလာဘူး။ အဆံုးစြန္ခံစားမိသူေတြက မိမိကိုယ္မိမိ အဆံုးစီရင္လိုက္ၾကတယ္။ ဒါကပဲ သူတို႔ရဲ႕ ထြက္ေပါက္လို႔ သတ္မွတ္လိုက္ၾကတယ္။ ဒီကိစၥက မိမိ၏အသက္ထက္ ပိုအေရးႀကီးတယ္လို႔ ခံစားမိေအာင္ ဘာက ဖန္တီးခဲ့တာပါလိမ့္။ ဒါဟာ မိမိ၏စိတ္ပါပဲ။
ဒီ့ထက္ပို နက္နက္နဲနဲေျပာရရင္ ဒီလိုစိတ္ျဖစ္ေပၚလာေအာင္စခဲ့တဲ့ အေတြးပါပဲ။ မိမိ၏အေတြးထဲမွာ ဒါဟာ မိမိအတြက္ သိပ္အေရးႀကီးတယ္။ ဒါမရလို႔မျဖစ္ဘူး။ ဒါမရွိလို႔မျဖစ္ဘူး။ ဒါဆံုး႐ႈံးလို႔မျဖစ္ဘူး စသျဖင့္ ဒီကိစၥကို သိပ္အေလးထားလြန္းတဲ့ အေတြးကေန ဒီအရာဟာမိမိအတြက္ မိမိအသက္ထက္ ပိုအေရးႀကီးတယ္လို႔ ခံစားရတဲ့စိတ္ျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။ ဒီစိတ္ ထုထည္ႀကီးမားလာတာကို သတိမထားမိဘဲ ထိုအရာကို ႐ုတ္တရက္ ဆံုး႐ံႈးလိုက္ရပါက (သို႔မဟုတ္) မိမိေမွ်ာ္လင္ထားသည့္အတိုင္း မျဖစ္လာပါက အနည္းနဲ႔အမ်ား စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး အေႏွးနဲ႔အျမန္ ထြက္ေပါက္ရွာၾကေတာ့တယ္။
ဒီအရာ မရမခ်င္း ရတဲ့နည္းနဲ႔၊ မျဖစ္မခ်င္း ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ ႀကိဳးစားတာ။ ဒါမွမဟုတ္ မိမိစိတ္မိမိေျဖေဖ်ာက္ကာ ဒီကိစၥပဲ စဥ္းစားမိေနတဲ့စိတ္အား တျခားကိစၥကို အာ႐ံုေျပာင္းထားလိုက္ၿပီး ေမ့ထားရင္း ေမ့သြားတာ။ ဒါမွမဟုတ္လဲ ဒီအရာမရွိတဲ့ဘ၀၊ ဒီလိုမျဖစ္တဲ့ဘ၀ ေသတာမွေကာင္းမယ္ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ ေလာကႀကီးထဲက အဆံုးစီရင္ၿပီး ထြက္သြားတာ စသျဖင့္ ထြက္ေပါက္မ်ိဳးစံုရွိပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မတို႔ အသက္ထက္ ကၽြန္မတို႔ႀကံဳေနရတဲ့ ဆံုး႐ႈံးမႈေတြ၊ ျပႆနာေတြက အေရးမႀကီးပါဘူး။ အသက္ရွင္ေနေသးသမွ် ႀကိဳးစားဖို႔အခြင့္အလမ္း ရွိႏိုင္ပါေသးတယ္။ ဒီကိစၥမွာ မေအာင္ျမင္တဲ့သူဟာ ေနာက္ဘာလုပ္လုပ္ မေအာင္ျမင္ႏိုင္ဘူးလို႔ ဘယ္သူမွ တပ္အပ္မေျပာႏိုင္ပါဘူး။ ဒီတစ္ေခါက္ဆံုး႐ႈံးသြားလို႔ ေနာက္ဘာလုပ္လုပ္ ဆံုး႐ႈံးမွာပဲလို႔ ယူဆလို႔မရပါဘူး။ ဒါေတြက ပစၥည္းေတြ၊ အေၾကာင္းကိစၥေတြအေပၚမူတည္ၿပီး ဆံုး႐ႈံးရမႈေတြပါ။
တခါတေလ အစားထိုးမရဘူးထင္တဲ့ ဆံုး႐ံႈးရမႈေတြလဲ ရွိတတ္ပါတယ္။ မိဘေဆြမ်ိဳး အားကိုးရာသူမ်ား ဆံုး႐ံႈးရတာမ်ိဳး၊ ဇနီး ခင္ပြန္း ဆံုး႐ံႈးရတာမ်ိဳး၊ သားသမီး ဆံုး႐ံႈးရတာမ်ိဳး၊ မိမိ အရမ္းသံေယာဇဥ္ ျဖစ္မိသူတစ္ေယာက္ ဆံုး႐ႈံးရတာမ်ိဳးေတြမွာ တခ်ိဳ႕က တကယ္ အစားထိုးလို႔မရတဲ့ ဆံုး႐ႈံးမႈေတြပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ အစားထိုးရင္း ေမ့ေပ်ာက္ဖို႔ နည္းလမ္းရွာၾကတယ္။ ဒါေတြက ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳရင္း ဘ၀သစ္ျပန္စလိုက္တာ။ အရြယ္မလြန္ေသးရင္ ေနာက္ထပ္သားသမီး ထပ္ယူလိုက္တာ၊ ခ်စ္သူအသစ္ထပ္ရွာလိုက္တာ စသျဖင့္ကို ဆိုလိုပါတယ္။ မိမိခံစားမႈအေပၚမူတည္ၿပီး မိမိရဲ႕ သတိႀကီးႀကီးနဲ႔ ပါးနပ္စြာ ေရြးခ်ယ္မႈအေပၚမူတည္ပါတယ္။ ေမ့ၿပီးေရာ၊ အစားထိုးရၿပီးေရာဆိုတဲ့သူေတြအတြက္ ေရြးခ်ယ္မႈမွားပါက ထပ္ခါထပ္ခါ ခံစားရတတ္ပါတယ္။
ဒီလို ထပ္ခါထပ္ခါ ခံစားရလြန္းေတာ့ ေနာက္တဖန္ ႀကိဳးစားဖို႔ ေၾကာက္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ခံစားခ်က္နက္႐ႈိင္းလြန္းသူေတြကေတာ့ အစားလဲမထိုးႏိုင္၊ ေမ့လဲမေမ့ႏိုင္ စားစား၊ သြားသြား၊ ဘာလုပ္လုပ္ဒီစိတ္နဲ႔ ဘာမွမလုပ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ေနာက္ဆံုး အဆံုးစီရင္ သြားရင္သြား၊ ဒါမွမဟုတ္ ဘ၀ဆိုတာႀကီးကို ျဖစ္သလိုေနသြားၾကသူေတြ ရွိပါတယ္။ ဒီလို ျဖစ္သလိုေနသြားၾကသူေတြထဲမွာ လူေတာ္ေတြလဲ အမ်ားႀကီးပါပါတယ္။ မိမိစိတ္ဓာတ္က်ေနခ်ိန္မွာ မိမိထက္သာတဲ့သူေတြကိုပဲ သတိထားၾကည့္မိရင္ ပိုစိတ္ဓာတ္က်တတ္ပါတယ္။
လူအမ်ားစုက မိမိခံစားရမွ နာတတ္ၾကတယ္။ မိမိအတၱေၾကာင့္ မိမိအခက္အခဲကမွ ေသေရးရွင္ေရးလို႔ ထင္တတ္ၾကတယ္။ မိမိအတၱက ဖံုးေနေတာ့ သူမ်ားေတြလဲ မိမိလိုပဲ အခက္အခဲ မရွိႏိုင္ဘူးလားလို႔ မေတြးမိေတာ့ဘူး။
အတၱကလဲဖံုး၊ ခံစားခ်က္ကလဲ ဖံုးထားေတာ့ တကယ့္ အမွန္တရားကို ေတာ္႐ံုမျမင္ရဘူး။ တကယ္ၾကည့္ရင္ ျမင္ပါတယ္။ ၾကည့္ခ်င္တဲ့စိတ္ပဲလိုတာပါ။ ေဘးဘီကိုၾကည့္၊ ပတ္၀န္းက်င္ကိုၾကည့္၊ တစ္ႏိုင္ငံလံုးကိုၾကည့္၊ တကမာၻလံုးကိုၾကည့္၊ ဘယ္ကိုၾကည့္ၾကည့္ မိမိနဲ႔ အျဖစ္ခ်င္း၊ အေျခအေနခ်င္းတူတဲ့သူေတြ ဒုနဲ႔ေဒးပါ။
ဒါေတြအကုန္ျမင္လာရင္ေတာ့ ဆံုး႐ႈံးမႈေတြၾကံဳေနရတဲ့ မိမိနဲ႔ဘ၀တူေတြ အမ်ားႀကီးပဲလို႔ ျမင္လာပါလိမ့္မယ္။ မိမိထက္ ဆိုရြားတဲ့ဘ၀ေတြလဲ အမ်ားႀကီးပဲ။ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ပါလားလို႔ သိလာရေတာ့ သိပ္စိတ္ဓာတ္မက်ေတာ့ဘူး။ က်လက္စ စိတ္ဓာတ္က ခဏရပ္သြားတတ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဒီလိုအခက္အခဲၾကားထဲက သူတို႔ဘယ္လို လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ႐ုန္းထြက္ၾကလဲဆိုတာကို သိခ်င္စိတ္၊ နည္းနာယူခ်င္စိတ္ရွိရင္ က်ေနတဲ့စိတ္ဓာတ္ ျပန္တက္လာဖို႔ အခြင့္အေရးပါပဲ။ ဒီလိုနည္းနာယူ ေျဖသိမ့္ရင္း၊ လုပ္သင့္တာလုပ္ရင္း ဘ၀ဆိုတာကို အဓိပၸါယ္ရွိရွိ ျပန္ျဖတ္သန္းလို႔ ရသြားတယ္။ ဒီလိုလုပ္သင့္တာလုပ္ရင္း ဘ၀ေအာင္ျမင္မႈ အခြင့္အလမ္းေတြ ျပန္ျမင္ေတြ႔ ႀကိဳးစားရင္း ေအာင္ျမင္တဲ့ဘ၀ပိုင္ဆိုင္ၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့လူတစ္ေယာက္ ျပန္ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။
သင့္ရဲ႕ ဆံုး႐ႈံးမႈက သင့္အသက္ပါ စေတးရေလာက္ေအာင္ တန္ရဲ႕လား။ ဒီလိုစေတးလိုက္႐ံုနဲ႔ အရာရာဟာ ေျဖရွင္းၿပီးသြားေရာလား။ စာေမးပြဲက်လို႔ စိတ္ဓာတ္က်သူေတြအတြက္ သင္ဟာတစ္ကမာၻလံုးမွာ ပထမဦးဆံုး စာေမးပြဲက်ဖူးတဲ့လူလား။ အမွတ္မေကာင္းလို႔ စိတ္ဓာတ္က်သူေတြအတြက္ ဒီအမွတ္မေကာင္းတဲ့ရလာဒ္ေၾကာင့္ စိတ္ဓာတ္က်ေနမယ့္အစား ေနာင္တကြ႔မွာ သူမ်ားထက္သာေအာင္ ဘာနဲ႔အႏိုင္ယူျပႏိုင္မလဲဆိုတာ စဥ္းစားလုပ္ကိုင္သြားရင္ မေကာင္းဘူးလား။
အလုပ္အကိုင္မေကာင္းလို႔ စိတ္ဓာတ္က်ေနရင္ မေကာင္းတဲ့အလုပ္အကိုင္က ပိုမေကာင္း႐ံုပဲရွိေနမွာပါ။ သူမ်ားအလုပ္ထဲ၀င္ေနရင္ ကိုယ့္ရဲ႕အရည္အေသြး ပိုထူးခၽြန္ေအာင္ စာေတြဖတ္၊ အခ်ိန္လုၿပီးသင္တန္းတက္၊ အိပ္ခ်ိန္ထဲကဖဲ့ၿပီး ေနာက္ထပ္အလုပ္အကိုင္ေတြ ေလွ်ာက္ရင္ျဖင့္ အေႏွးနဲ႔အျမန္ဆိုသလို ကိုယ့္အရည္အခ်င္းနဲ႔ သင့္ေတာ္ၿပီး ပိုမိုေကာင္းမြန္တဲ့ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းေတြရလာမွာပါ။
စီးပြားေရးမေကာင္းတဲ့သူေတြက စီးပြားေရးမေကာင္းလို႔ စိတ္ဓာတ္က်ေနမယ့္အစား ေစ်းကြက္ကိုေလ့လာ၊ ဒီဟာလုပ္လို႔မေကာင္းရင္ ေစ်းကြက္က ဘာလိုအပ္ေနလဲ၊ စားသံုးသူေတြရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ကဘာလဲ၊ ကိုယ္က ဒီစီးပြားေရးအျပင္ဘာကို စိတ္၀င္စားလဲ၊ ကၽြမ္းက်င္သလဲ။ ဒါေတြကို ေသခ်ာစဥ္းစားရင္ ကိုယ္လုပ္သင့္တဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ကြက္ေတြျမင္လာၿပီး ေအာင္ျမင္တဲ့စီးပြားေရးကို ျပန္ရရွိႏိုင္ပါတယ္။
အခ်စ္ေရးေၾကာင့္ စိတ္ဓာတ္က်သူေတြ၊ အိမ္ေထာင္ေရးေၾကာင့္ စိတ္ဓာတ္က်သူေတြ၊ သားသမီးေၾကာင့္ စိတ္ဓာတ္က်သူေတြ ဒါေတြက ခံစားခ်က္ပိုင္းကို အေျခခံၿပီးရင္းခံေနတာမို႔ မိမိ၏စိတ္ကိုသာ မိမိေကာင္းမြန္ရာဘက္ ပဲ့မကိုင္ရင္ မိမိ၏ဘ၀ သံုးမရတဲ့အထိ ေရစုန္ေမ်ာသြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလူေတြအတြက္က်ေတာ့ မိမိစိတ္ကို မိမိဘာသာ ေျဖတဲ့ေဆး၊ မိမိနဲ႔တည့္တဲ့ေဆး မိမိဘာသာေဖာ္ေသာက္ရမွာပါပဲ။
ကိုယ္အဂၤါခ်ိဳ႕တဲ့သြားသူေတြ၊ ကိုယ္လက္အဂၤါ ပ်က္စီးသြားသူေတြ၊ ဘ၀မွာ ရွင္႐ံုေလးပါလို႔ ခံစားရသူေတြအတြက္ ဒီလိုအသက္ရွင္ေနတာကိုပဲ ကံေကာင္းျခင္းအျဖစ္ ယူဆၾကရင္မေကာင္းဘူးလား။ အသက္ရွင္ေနသမွ် ဒီခႏၶာဟာ သံုးတတ္ရင္ အသံုးက်ပါတယ္။ ကာလရွည္ၾကာစြာ သတိလစ္ ေမ့ေမ်ာေနသူေတြကိုေတာ့ မဆိုလိုပါဘူး။ အသိရွိစြာ အသက္ရွင္ေနသူေတြကို ဆိုလိုပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ေသသြားရင္ေတာင္ ကိုယ့္ခႏၶာက ေကာင္းတဲ့ အစိတ္အပိုင္းေတြကို အသံုးလိုတဲ့သူ လွဴလို႔ရပါေသးတယ္။
မ်က္စိမျမင္ဘဲ၊ ေျခလက္မရွိဘဲ၊ ဒီ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ခႏၶာႀကီးနဲ႔ပဲ ဘ၀ဆိုတဲ့တိုက္ပြဲ ဆက္လက္၀င္ေနၾကသူေတြ၊ ေအာင္ပြဲဆင္ေနၾကသူေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ မိမိအနားမွာမရွိရင္ အင္တာနက္ေတြ၊ စာအုပ္ေတြထဲက ရွာပါ။ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ သူတို႔ေတာင္ ဒီလိုေန႔ေတြ ျဖတ္သန္းသြားႏိုင္ရင္ ကိုယ္က ဘာေၾကာင့္လက္ေျမႇာက္ အ႐ံႈးေပးသြားမွာလဲ။
နာတာရွည္ေတြ၊ ကုမရတဲ့ေရာဂါခံစားေနရသူေတြ၊ ေသမယ့္ရက္ ေစာင့္ေနရသူေတြ ဒီကမာၻႀကီးမွာ အမ်ားႀကီးပါ။ ဒီလိုလူေတြထဲကမွ သြားလာႏိုင္တုန္း၊ ထိုင္ႏိုင္ထႏိုင္တုန္း သူတပါးေကာင္းက်ိဳးအတြက္ ေနာက္ဆံုးလုပ္ႏိုင္တဲ့အခ်ိန္အထိ လုပ္သြားတဲ့သူေတြလဲ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ဒီလို ေသရမယ္ဆိုတဲ့ကိစၥကို သိေနရက္နဲ႔ စိတ္ဓာတ္မက်ဘဲ သူတပါးေကာင္းက်ိဳး ဘယ္လိုစိတ္မ်ိဳးနဲ႔ ေဆာင္ရြက္သြားႏိုင္ပါသလဲ။ သူတို႔ေတြက သူတို႔စြမ္းသေရြ႕ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ ဘ၀ကို ေကာင္းေကာင္း အသံုးခ်သြားသူေတြပါ။
သူတို႔ေတြေတာင္ ဒီလိုဘ၀ကို အက်ိဳးရွိရွိအသံုးခ်ၿပီး အမ်ားေကာင္းက်ဳိး၊ မိမိေကာင္းက်ဳိး ေဆာင္ရြက္သြားႏိုင္ရင္ မိမိတို႔က အသံုးခ်တတ္ရင္ ေကာင္းေကာင္း အသံုး၀င္ေသးတဲ့ ဘ၀ကို ဘာေၾကာင့္ အဆံုးစီရင္လိုက္ရမွာလဲ။ မွားယြင္းတဲ့အေတြးအေခၚ၊ မရင့္က်က္ေသးတဲ့ ခံစားမႈ၊ မိမိဘ၀ေလာက္ အေရးမႀကီးေသာ အရာေတြေၾကာင့္ မိမိဘ၀ ဘာမွမဟုတ္ဘဲ ဒီအတိုင္းဆံုး႐ႈံးသြားရမွာ မတန္လိုက္တာ။ မိမိ၏ဘ၀ကို မိမိ၏မွန္ကန္ေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျဖင့္ တန္ဖိုးရွိရွိ အသံုးခ်ႏိုင္ပါေစဟု ဆႏၵျပဳရင္း …………
အမႈန္ (Burmesehearts.com)