class="post-thumbnail open-lightbox" href>
ကေလးေတြကို ကစားရင္းနဲ႔ သင္ယူေစမယ္
ကေလးေတြရဲ႕ သဘာဝဟာ ကစားျခင္းမွာ ခံုမင္မႈပါ။ ကေလးေတြရဲ႕ သဘာဝလဲျဖစ္ ၊ သူတို႔ လုပ္ကိုင္ရတာ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ ကစားျခင္းမွသည္ ကေလးေတြရဲ႕ စာရိတၱ ၊ အရည္အခ်င္းနဲ႔ စိတ္ေနသေဘာထားေတြကို သိရွိႏိုင္တယ္ဆိုရင္ လက္ခံပါရဲ႕လား။ ကေလးေတြခံုမင္တဲ့ ကစားျခင္းဆိုတာနဲ႔ ကေလးေတြကို ဥာဏ္ပညာဖြံ႔ၿဖိဳးဖြံ႔ဖို႔ ၊ စာရိတၱမွန္ကန္ဖို႔ ၊ စိတ္သေဘာထားေကာင္းမြန္ဖို႔ ဆိုတာေတြကို သင္ေပးႏိုင္ရင္ ပိုၿပီးနားဝင္လြယ္ ၊ သင္ယူလြယ္တယ္ဆိုတာ ေတြ႔ရွိရပါတယ္။
ကေလးျဖစ္ျဖစ္ လူႀကီးျဖစ္ျဖစ္ ေဇာဖံုးသြားတဲ့အခါမ်ိဳးေတြမွာ လုပ္မွား ၊ ကိုင္မွား ၊ ေျပာမွား ၊ ဆိုမွားဆိုတာေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ ပင္ကိုယ္စ႐ိုက္ အမူအက်င့္ေတြဆိုတာ ဖံုးမရဘဲ ေပၚလာတတ္တယ္။ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာဆိုရင္ တပါးသူႀကိဳက္တာ ၊ လူႀကီးမိဘေတြႀကိဳက္တာကို ေရြးခ်ယ္ ေျပာဆိုလုပ္ကိုင္ေနေတာ့ သူတို႔ရင္ထဲမွာ တကယ္ကိန္းေအာင္းေနတဲ့ တကယ့္စိတ္ထားဆိုတာကို သိျမင္ႏိုင္ဖို႔ ၊ အကဲခတ္ႏိုင္ဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။ သူတို႔ရင္ထဲမွာ လႊမ္းမိုးထားထားေတြကို ဒီလို တကယ္သိျမင္ပါမွ ျပဳျပင္ေပးႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ ကေလးရဲ႕ ဥာဏ္ရည္နဲ႔ သင္ယူႏိုင္စြမ္းေတြ ၊ နားလည္လက္ခံႏိုင္စြမ္းနဲ႔ သိတတ္ႏိုင္စြမ္းေတြဆိုတာကိုလည္း ဒီလိုကစားရင္းနဲ႔ အကဲ့ျဖတ္ရင္း ၊ သင္ၾကားရင္း လုပ္ေပးတဲ့အခါ ကေလးဟာ သူ႔ကို မိဘက ဆံုးမပဲ့ျပင္ေနမွန္း မသိဘဲ ကစားရင္းေျပာတဲ့ စည္းကမ္းခ်က္ေတြအတိုင္း လိုက္နာလုပ္ေဆာင္ရင္းက ဥာဏ္ရည္သြက္လာတာ ၊ လိမၼာပါးနပ္လာတာေတြကိုလည္း ေတြ႔ရွိရပါတယ္။ သာမာန္အခ်ိန္မွာ ဒါမလုပ္နဲ႔ ၊ ဒီလိုလုပ္လို႔ေျပာရင္ ကေလးဟာ နာခံခ်င္မွ နာခံမွာျဖစ္ေပမယ့္ ကစားခ်ိန္မွာ ကစားရင္းေျပာတဲ့ စည္းကမ္းေတြ ၊ ဆံုးမသြန္သင္မႈေတြကိုေတာ့ ကစားခ်င္ေဇာနဲ႔ လိုက္နာရင္း ၊ နားေထာင္ရင္းက ကစားရင္းသင္ယူသြားပါတယ္။
ကၽြန္မရဲ႕ကေလးကို ကၽြန္မဟာ သင္ယူေလ့လာတဲ့အပိုင္းမွာ ေဘာင္မခတ္ထားပါဘူး။ ကေလး တစ္လ ၊ ႏွစ္လသား ဆိုကတည္းက ရင္ခြင္ပိုက္ကေလးကို မွန္ေရွ႕မွာထိုင္ၿပီး တူတူပုန္းတမ္း ကစားခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္လိုကစားလဲဆိုရင္ တကိုယ္စာမွန္ေရွ႕ သူ႔ကိုရင္ခြင္ပိုက္ ထိုင္ေနလ်က္က ကၽြန္မရဲ႕မ်က္ႏွာကို တဘက္ကိုင္းေစာင္းလိုက္တာပါ။ ပထမေတာ့ ကေလးဟာ မွန္ဆိုတာကို နားမလည္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အေမ့မ်က္ႏွာကိုေတာ့ ခပ္ဝါးဝါးကေန အသံနဲ႔တကြ မွတ္မိသိရွိေနၿပီေလ။ ေရွ႕ကမွန္ထဲမွာ ျမင္ေနရတဲ့ အေမ့႐ုပ္သြင္ဟာ ေပ်ာက္သြားလိုက္ ဘြားဆိုတဲ့အသံနဲ႔ ျပန္ေပၚလိုက္ဆိုတာေတြကို ျမင္ေတြ႔ေနတာ သူသတိထားမိလာတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ မွန္ဆိုတဲ့သေဘာကို နားလည္လာတယ္။ မွန္မွာေပၚလာတဲ့ ကိုယ့္ေနာက္ကအရာဟာ တကယ္မွာ ကိုယ့္ရဲ႕အေနာက္ ရွိေနတဲ့အရာလို႔ သေဘာေပါက္လာတာပါ။ ဒါဟာ ပိုင္းျခားသိျမင္တတ္တဲ့ ကေလးရဲ႕ ဦးေႏွာက္အာ႐ံုကို ႏႈိးဆြေပးတာပါ။ သတိထားရမွာက ကေလးလန္႔ေအာင္ အသံခပ္က်ယ္က်ယ္နဲ႔ မေအာ္မိဖို႔ပါ။
ကေလးဟာ ဒီအာ႐ံုရဲ႕ႏႈိးဆြမႈေၾကာင့္ မွန္ရဲ႕သေဘာကို နားလည္လာျခင္း ရွိ ၊ မရွိ ဘယ္လိုသိႏိုင္မလဲ။ ကေလးဟာ ဒီသေဘာကိုသိလာမယ္ဆိုရင္ အေမေပ်ာက္သြားတဲ့အခါ မ်က္လံုးျပဴး ရွာသလိုလုပ္လာႏိုင္ၿပီး အေမမွန္ထဲျပန္ေပၚလာရင္ အေမရယ္သလို ၿပံဳးေပ်ာ္ရယ္မွာပါ။ ေနာက္တဆင့္မွာ သူ႔ကို အိပ္လ်က္ထားၿပီး ကိုယ္ကထိုင္လ်က္ျဖစ္ျဖစ္ အေနအထားနဲ႔ ကေလးမ်က္ႏွာမိုးထားတဲ့ ကိုယ့္မ်ာက္ႏွာကို လက္ဝါးႏွစ္ဘက္နဲ႔အုပ္ ၊ ၿပီးရင္တူတူေရဝါးလုပ္ကစားရင္း သူ႔ကိုလည္း သူ႔လက္ဝါးေလးေတြ ဆြဲယူလို႔ မ်က္လံုးအုပ္ေပးလိုက္ ဝါးဆိုၿပီး ျပန္ဖယ္လိုက္နဲ႔ ကစားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါဟာ ကိုယ္မ်က္စိေရွ႕မွာ ျမင္ရတဲ့အရာေတြကို အုပ္ဖယ္လိုက္လို႔ မျမင္ရေတာ့တာဟာ အၿမဲထာဝရမဟုတ္ဘူး။ ဖယ္လိုက္တာနဲ႔ ျပန္ျမင္ရတယ္ဆိုတာ ပိုနားလည္လာတယ္။ ေနာင္ အေမမအားလို႔ သူ႔အနားမွာ မျမင္ေတြ႔ရတဲ့အခါမွာ ႀကီးစြာေသာ စိတ္ဖိစီးမႈနဲ႔ ေအာင္ငိုတာမ်ိဳးမရွိဘဲ သူအေမ့ကိုျမင္ခ်င္တယ္ဆိုတာသိရေအာင္ အေမ့ကို အသံေပးလို႔ သိေစၿပီး သူ႔ဆီလာေစတာမ်ိဳးေလာက္ပဲ ရွိတယ္ေလ။
ကေလးလဲအိပ္ ၊ ကိုယ္လဲအိပ္လ်က္ အေနအထားမွာ ကိုယ့္ရဲ႕ညာဘက္လက္ကိုေထာင္ၿပီး လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကို နီးလာလိုက္ ၊ ေဝးသြားလိုက္ လႈပ္ျပပါ။ ကိုယ္ညာဘက္လက္ လႈပ္ၿပီးရင္ သူ႔ညာလက္ကို လက္ေကာက္ဝတ္ကကိုင္လို႔ ကိုယ္လည္းလက္ေခ်ာင္းေလးေတြလႈပ္ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကိုလည္း လႈပ္ေစပါ။ ညာၿပီးဘယ္ ေနာက္မွာ ေျခေခ်ာင္းေလးေတြကို ေျခေထာက္ေထာင္လႈပ္ျပ ၊ ညာၿပီးဘယ္လုပ္ျပရင္း သူ႔ကိုလည္းလုပ္ေစပါ။ ကေလးဟာ ေျခေခ်ာင္းလက္ေခ်ာင္းေလးေတြ နီးလာလိုက္ ေဝးသြားလိုက္နဲ႔ လႈပ္ေနတာျမင္ရင္ ပထမေတာ့ ထူးဆန္းေနပါလိမ့္မယ္။ လူ႔ေကာကထဲ အခုမွေရာက္လာတာဆိုေတာ့ နားမလည္ႏိုင္ေသးဘူးေလ။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ကိုယ္လႈပ္တိုင္း သူ႔ကိုလည္း ေျခေခ်ာင္း ၊ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ လႈပ္တတ္ေအာင္ ႏႈိးေဆာ္မယ္ ၊ ျပေပးမယ္ဆိုရင္ မလႈပ္တတ္ ၊ လႈပ္တတ္နဲ႔ လက္လႈပ္ ၊ ေျခလႈပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလာပါတယ္။
ဒီလိုကစားေပးရင္ ဘယ္လိုဖြံြ႔ၿဖိဳးမႈမ်ိဳးရသလဲဆိုေတာ့ ကေလးဟာ သူ႔ခႏၶာအစိတ္အပိုင္းေတြ ရွိေနတာ ၊ ဒါေတြကို ဦးေႏွာက္ကေနတဆင့္ ခိုင္းေစလို႔ရတယ္ဆိုတာကို သင္ယူသြားတယ္ေလ။ သူ႔ေျခေခ်ာင္း လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကို လႈပ္ဖို႔ႀကိဳးစားလာတယ္ဆိုတာ သူနားလည္လာတဲ့သေဘာပါ။ ဒီလိုနားလည္လာေတာ့ သူ႔ေျခေခ်ာင္း ၊ လက္ေခ်ာင္းေတြကို ငိုေနတုန္း ႐ုန္းကန္လို႔လႈပ္တာမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့ဘဲ သိတတ္နားလည္မႈနဲ႔ ဦးေႏွာက္က ေစစားခ်က္အရ လႈပ္လာမယ္ေလ။ ေနာက္တဆင့္မွာေတာ့ ပစၥည္းေတြ ကိုင္တြယ္တာေတြ ခပ္ေစာေစာ လုပ္ကိုင္လာႏိုင္ပါမယ္။ ပစၥည္းေတြကိုင္တယ္ဆိုတာကလည္း ဦးေႏွာက္က ကိုင္လိုစိတ္ရဲ႕ေစခိုင္းမႈေၾကာင့္ လက္ကကိုင္ႏိုင္ေအာင္ ၊ ၿမဲေနေအာင္ ႀကိဳးစားရင္းက ကိုင္တြယ္တတ္လာတာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ သူ႔ကိုဒီလိုလႈပ္ရွားေစျခင္းအားျဖင့္ ကိုယ္လက္ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈတိုးတက္လို႔ အ႐ိုးအေၾကာ ၊ အဆစ္အျမစ္ေတြ ဆက္သြယ္မႈအား ပိုအားေကာင္းလို႔ ပိုသန္မာလာေစတယ္ေလ။
ကေလးေတြကို အေရာင္စံု ကေလးပစၥည္းေလးေတြ ၊ စာအုပ္ေလးေတြျပလို႔ အျမင္အာ႐ံုဖြံ႔ၿဖိဳးသဲကြဲေအာင္ ၊ မွတ္ဥာဏ္ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ လုပ္ၾကပါတယ္။ ဒါေတြ မဝယ္ႏိုင္တဲ့သူ ၊ ဘာပစၥည္းဝယ္လို႔ ဝယ္ရမွန္းမသိသူေတြဟာ အထက္ပါနည္းေတြနဲ႔ ကေလးရဲ႕ဦးေႏွာက္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ ၊ စိတ္ေစစားမႈ ၊ မွတ္ဥာဏ္ေတြကို ေလ့က်င့္ေပးႏိုင္ပါတယ္။ ေငြလဲမကုန္ ၊ စိတ္လဲမေထြျပားတဲ့ ခပ္႐ိုး႐ိုးနည္းေလးေတြေပါ့။
ခ်ိဳသာတဲ့ ဂီတသံစဥ္ေတြဟာ ကေလးရဲ႕ဦးေႏွာက္ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈကို မ်ားစြာအေထာက္အကူျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကလည္းလြယ္ပါတယ္။ သားေခ်ာ့ေတးဆိုတာ ဟိုးပေဝသဏီကတည္းက ရွိခဲ့တာပဲ။ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ အစ ၊ အဆံုး မရရင္ေနပါေစ ၊ ေတာင္ေျမာက္ ေရာက္ေနရင္လည္း ေနပါေစ ၊ စာသားမရရင္လည္းေနပါေစ ၊ အလုိက္မသိရင္လည္းေနပါေစ။ မိခင္ရဲ႕အသံဆိုတာ သားသမီးေတြအတြက္ နားဝင္အခ်ိဳဆံုးေသာ သံစဥ္ပါ။ နားအေထာင္ခ်င္ဆံုးေသာအသံပါ။ ေအးေအးအို ေတးဆိုကာ ေခ်ာ့ပါေလ။ ငိုေနတဲ့ကေလး စိတ္လံုၿခံဳသက္သာမႈကို ခံစားရေစပါတယ္။ အိပ္ခ်ိန္တန္ရင္ စိတ္လံုၿခံဳမႈနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားမွာျဖစ္သလို စိတ္ဖိစီးမႈေတြရွိေနရင္လည္း မိခင္အနားမွာရွိတယ္ဆိုတဲ့အသိနဲ႔ မိခင္ရဲ႕အသံကိုနားေထာင္ရင္း ၊ ေပြ႔ဖက္ရင္း ကေလးရဲ႕ စိတ္ဖိစီးမႈေတြဟာ သက္သာေပ်ာက္ကင္းသြားတယ္လို႔ ေတြ႔ရွိရပါတယ္။
ကေလးငိုတယ္ဆိုတာ သူစိတ္ဖိစီးေနတယ္လို႔ သူ႔အနားဝန္းက်င္ကသူေတြ သိရွိေအာင္ အခ်က္ေပးတာပါ။ ဒါကိုမွ ေခ်ာ့ေမာ့ေဖ်ာင္းျဖမႈ မခံရဘူးဆိုရင္ စိတ္ဖိစီးမႈအာ ျမင့္တက္သထက္ ျမင့္တက္လာပါတယ္။ ကေလးရဲ႕ စိတ္ဖိစီးမႈေတြကို ေလွ်ာ့ခ်ေပးတဲ့အေနနဲ႔ ေခ်ာ့ေမာ့တဲ့သူမရွိဘဲ ေမာလို႔ တိတ္သြားရဖန္မ်ားလာတဲ့ကေလးဟာ စိတ္ဖိစီးမႈကို ေရရွည္ခံစားရတတ္ပါတယ္။ စိတ္ဖိစီးမႈ ေရရွည္ခံစားရေတာ့ က်န္းမာေရးခ်ိဳ႕ယြင္းလာမႈ မရွိရင္ေတာင္ ကေလးဟာ စိတ္ဓါတ္က်အားငယ္လြယ္တာ ၊ အ႐ံႈးေပးလြယ္တာ ၊ မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈမရွိတာ စတဲ့ ဆိုးက်ိဳးေတြ ျဖစ္ေစတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ကေလးငိုရင္ ငိုရေကာင္းလားလို႔ ႐ိုက္ဖို႔ထက္ မငိုေအာင္ နည္းလမ္းရွာ ေခ်ာ့ေမာ့ႏွစ္သိမ့္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမလိုက္ေလ်ာ္ေပးႏိုင္လို႔ ကေလးငိုရင္ ဒါမဟုတ္တဲ့ အျခားဟာနဲ႔ သူ႔ကို စိတ္ေျပာင္းလဲေစရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ကေလးငိုလို႔ သူလိုခ်င္တာ လုပ္ခြင့္ေပးေလ့ရွိမယ္ဆိုရင္ျဖင့္ စည္းကမ္းပိုင္းမွာ ေလ်ာ့ရဲလာမယ္ေလ။
ကေလးေတြရဲ႕ မဖြံ႔ၿဖိဳးေသးတဲ့ ဦးေႏွာက္အပိုင္းဟာ ကြဲျပားျခားနားတဲ့ အခ်ိန္လိုမ်ိဳးေတြမွာ ဆက္သြယ္ဖြံ႔ၿဖိဳးခဲ့တာလို႔ သိရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကေလးစိတ္ဝင္စားေနခ်ိန္မွာ သူစိတ္ဝင္စားရာကို အခ်ိန္ကိုက္ သင္ယူခြင့္ရမယ္ဆို မတူျခားနားတဲ့ အသိပညာနဲ႔ အတတ္ပညာေတြကို ျမန္ဆန္စြာ တတ္ေျမာက္ခြင့္ရမယ္ေလ။ ကေလးစိတ္ဝင္စားခ်ိန္မွာ မွန္ကန္တဲ့ သြန္သင္ဆံုးမလို႔ နာယူေစတာမ်ိဳး ၊ သင္ေပးတာမ်ိဳး မလုပ္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္သင္ေပးတဲ့အခ်ိန္မွာ သူစိတ္ပါဝင္စားမႈ ရွိခ်င္မွ ရွိႏိုင္ေတာ့တာမို႔ သင္ေသာ္လည္း တကယ္ နားလည္တတ္ေျမာက္လာႏိုင္ပါ့မလားဆိုတာ ေတြးဆစရာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ သူစိတ္ဝင္စားမႈ မရွိေသးခင္ ၊ သူ႔စိတ္ပိုင္း ကိုယ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အဆင္သင့္ မျဖစ္ေသးခင္မွာ တတ္ေျမာက္ေစခ်င္စိတ္ေစာၿပီး သင္ေပးတာမ်ိဳးကိုေတာ့ ေရွာင္ရပါမယ္။ ဥပမာ – လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔အဆင္သင့္ မျဖစ္ေသးတဲ့အရြယ္မွာ အတင္း လမ္းေလွ်ာက္က်င့္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ခိုင္းတာမ်ိဳး ၊ ကေလးႏွစ္ႏွစ္အရြယ္မွာ ကေလးကို ဖိအားေပးလို႔ A, B, C ေတြသင္ျပတာမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ အခုအဆင္သင့္မျဖစ္ေသးဘူးဆိုရင္ ေနာက္လအနည္းငယ္အၾကာမွာ ထပ္သင္ေပးႏိုင္တယ္ေလ။ သင္ယူဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္တဲ့အရြယ္မွာ သူဟာ စိတ္ဝင္တစား သင္ယူမွာျဖစ္ပါတယ္။
ရတု (Burmesehearts.com)
