class="post-thumbnail open-lightbox" href>
ကေလးသူငယ္မ်ားအား ဦးေဆာင္ႏိုင္မႈစြမ္းရည္ ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးျခင္း
ဦးေဆာင္ႏိုင္မႈစြမ္းရည္ဆိုတာ ေခါင္းေဆာင္ေတြမွာပဲ အရွိမ်ားၾကေတာ့ ဦးေဆာင္ႏိုင္မႈစြမ္းရည္ရွိသူေတြဟာ မိမိပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ လုပ္ငန္းခြင္မွာ ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ေသာ္လည္းေကာင္း အတိုင္ပင္ခံအေနနဲ႔ေသာ္လည္းေကာင္း ရွိတတ္ၾကပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ေနာက္လိုက္ ဘယ္သူက ပိုမ်ားသလဲေနာ္။ မိဘတိုင္းက ကိုယ့္သားသမီးေတြကို ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္ေစခ်င္ၾကတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ေလ ေနာက္လိုက္မ်ားေနတဲ့ သဘာဝအရ လူတိုင္းဟာ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္မလာၾကပါဘူး။
ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ခ်င္သူတိုင္းကေတာ့ အရင္ဦးစြာ ဦးေဆာင္ႏိုင္မႈစြမ္းရည္ကို ေလ့က်င့္သင္ယူဖို႔လိုပါတယ္။ ကိုယ့္သားသမီးနဲ႔ တပည့္တပန္းေတြကို ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေစခ်င္ရင္ ဦးေဆာင္ႏိုင္မႈစြမ္းရည္ကို ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးရမွာေပါ့။
ေနာက္လိုက္အျဖစ္ဘဲ ေတာက္ေလ်ာက္လုပ္ေနတဲ့သူက ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ဖို႔ အခြင့္အေရးရွိသည့္တိုင္ မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္ခ်က္မရွိတတ္ပါဘူး။ တကယ္က သူ႔ရဲ႕ ဦးေဆာင္ႏိုင္မႈစြမ္းရည္ကို ယံုၾကည္ခ်က္မရွိတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဦးေဆာင္ႏိုင္မႈစြမ္းရည္ဆိုတာကို ကေလးဘဝကတည္းက ျမႇင့္တင္ေပးဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။
ကမာၻ႔သမိုင္းတေလ်ာက္လံုးမွာ အထူးအျမတ္ထားၿပီး တီထြင္ဆန္းသစ္ ကယ္တင္မႈေတြလုပ္ခဲ့တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈစြမ္းရည္ဟာ တျခားသူေတြထက္ သာလြန္ၿပီး သူတို႔ဟာ ဇြဲနပဲရွိစြာ လံု႔လ ၊ ဝီရိယ စိုက္ထုတ္လို႔ မဆုတ္မနစ္ ႀကိဳးစားတတ္သူေတြျဖစ္ပါတယ္။ ထိပ္ဆံုးမွာ ရပ္တည္ခဲ့တဲ့ ၊ ရပ္တည္ေနတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြဟာ အႀကိမ္ႀကိမ္ က်႐ံႈးဖူးၾကတယ္ ။ က်႐ံႈးတဲ့ဒဏ္ခံႏိုင္ရင္ေတာင္မွ ေအာင္ျမင္မႈဒဏ္ကို ခံႏိုင္ဖို႔ ေလ့က်င့္ရဦးမွာပါ။ သူတို႔ေတြဟာ အႀကိမ္ႀကိမ္႐ံႈ႕ခ်ခံခဲ့ရဖူးသူေတြျဖစ္တယ္။ ႐ံႈ႕ခ်တဲ့ဒဏ္ခံႏိုင္ရင္ေတာင္မွ ေျမႇာက္ပင့္တဲ့ဒဏ္ခံႏိုင္ေအာင္ ေလ့က်င့္ရဦးမွာပါ။ သူတို႔ေတြဟာ ဆင္းရဲဒဏ္ (လူဆင္းရဲ ၊ စိတ္ဆင္းရဲဒဏ္)ကို အလူးအလဲခံခဲ့ရဖူးသူေတြျဖစ္တယ္။ ဆင္းရဲဒဏ္ ခံႏိုင္ရင္ေတာင္မွ ခ်မ္းသာဒဏ္ (လူခ်မ္းသာ ၊ စိတ္ခ်မ္းသာဒဏ္) ခံႏိုင္ဖို႔ ဆက္ႀကိဳးစားရဦးမယ္။
ကၽြန္မေျပာတဲ့ ဆန္႔က်င္ဘက္ ခံႏိုင္ရည္ေတြကို ေအာင္ျမင္ေနဆဲနဲ႔ ေအာင္ျမင္ခဲ့သူေတြကေတာ့ ေကာင္းေကာင္း သိနားလည္မွာပါ။ ေအာင္ျမင္မႈကို ေရရွည္ ဆက္မထိန္းႏိုင္သူေတြက ဒီဒဏ္ေတြကို မခံႏိုင္လို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို ေလာကဓံလို႔လည္း လြယ္လြယ္ေခၚလို႔ရပါတယ္။ ေအာင္ျမင္မႈ ၊ ဆံုး႐ံႈးမႈစတဲ့ ေလာကဓံကိုခံႏိုင္ဖို႔ဆိုရင္ စိတ္ဓါတ္ႀကံ့ခိုင္ဖို႔လိုတယ္။
စိတ္ဓါတ္ႀကံ့ခိုင္ဖို႔ဆိုတာ စိတ္ဓါတ္မယိမ္းယိုင္တတ္တာကို ဆိုလိုၿပီး စိတ္ဓါတ္ေပ်ာ့ေပ်ာင္းႏူးညံ့တဲ့သူကို စိတ္ဓါတ္မႀကံ့ခိုင္သူလို႔ ေျပာမရပါဘူး။ သပ္သပ္စီေလ။ စိတ္ဓါတ္မယိမ္းယိုင္တတ္သူဆိုတာက သူမ်ားေျပာတာကို နားမေယာင္တတ္တာ ၊ သူမ်ားေသြးထိုးတာကို လိုက္ပါမခံစားေနတာ ၊ သူမ်ား႐ံႈ႕ခ်တာကို သိမ္ငယ္မခံစားေနတာ ၊ သူမ်ားေျမႇာက္ပင့္တာကို ဘဝင္ေလဟပ္ၿပီး ေျမာက္မေနတာ ၊ သူမ်ားေတြလုပ္ေနတာကို အာ႐ံုစိုက္ဖို႔ထက္ ကိုယ္ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာကို အစီအစဥ္တက်သိရွိၿပီး ဒီအစီအစဥ္အတိုင္း လုပ္ကိုင္ေနသူကို ဆိုလိုပါတယ္။
ရင္ေလာက္မွန္းမွ ဒူးေလာက္တင္တာတဲ့။ ဆိုလိုတာက ကိုယ္ကျမင့္ျမင့္မွန္းထားၿပီး လုပ္ေဆာင္ေနေပမယ့္ အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ကိုယ္မွန္းတဲ့အတိုင္း ျဖစ္မလာရင္ေတာင္ ကိုယ့္ႀကိဳးစာမႈအရွိန္ေၾကာင့္ ကိုယ့္လိုမႀကိဳးစားခဲ့တဲ့ သူမ်ားတကာေတြေလာက္ ေအာက္မက်ဘူးေပါ့။ ကၽြန္မလည္း ကၽြန္မရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးေလးကို ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မဆႏၵကို ကၽြန္မရင္ထဲမွာပဲထားရွိၿပီး သူ႔အေပၚကို ဖိအားမေပးပါဘူး။ ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တာနဲ႔ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာေတြကို ကိုယ္ေတာင္မလုပ္ခဲ့ႏိုင္တာ အခုမွ လူျဖစ္မယ္ႀကံတုန္းရွိတဲ့ကေလးကို ကိုယ့္ဆႏၵေတြ ဖိအားေပး အေကာင္အထည္ေဖာ္ခိုင္းတာ ၊ ေဖာ္ေနတာ တဆိတ္ မမွ်တရာ က်မေနဘူးလားေနာ္။ ဘာေၾကာင့္ တအားႀကီး စိတ္ဖိစီးမႈေတြေပးလို႔ ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တာကို အတင္းလုပ္ယူေနမလဲ။ ဖိအားေပးပါမ်ားလို႔ လြတ္ထြက္သြားမွ ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တာလဲ သူျဖစ္မလာ ၊ ကေလးနဲ႔ ကိုယ္ရဲ႕ ဆက္ဆံေရးမွာလည္း မေႏြးေထြး ၊ နားလည္မႈေတြကင္းမဲ့ေနရင္ ဒီမိဘနဲ႔သားသမီးအၾကားက ဆက္ဆံေရးဟာ ေကာင္းႏိုင္ပါေတာ့မလား။
ကၽြန္မသမီးကို ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ရမယ္ ၊ ဘယ္ေနရာမဆို ထိပ္ဆံုးမွာရွိရမယ္လို႔ ေျပာဆိုတာမ်ိဳး ဖိအားေပးတာမ်ိဳး တခါမွမလုပ္ေပမယ့္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အရည္အခ်င္းေတြ ၊ စိတ္ထားေတြကို ကေလးသူ႔ဆႏၵသူသိလာစ ငါးလ ၊ ေျခာက္လေလာက္အရြယ္ကတည္းကစၿပီး ေလ့က်င့္ေပးတယ္။
ေရာေယာင္တဲ့သူေတြဟာ ေနာက္လိုက္ပဲျဖစ္တာမ်ားတဲ့အတြက္ သူမ်ားေတြလုပ္တိုင္း ေရာေယာင္ မလုပ္မိေအာင္ ၊ အေၾကာင္းအက်ိဳး ၊ အေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္အခါဆိုတာေတြကို မိမိဘာသာ သံုးသပ္တတ္ေအာင္ ၊ အမွန္ကို သည္းခံရွာေဖြတတ္ေအာင္ ကၽြန္မသမီးေလးကို ေလ့က်င့္ေပးထားပါတယ္။ သူရယူခ်င္တာကို မဆုတ္မနစ္ရယူဖို႔ ႀကိဳးပမ္းတတ္ေအာင္ ၊ တပါးသူအေပၚမွီခိုစိတ္ မထားတတ္ေအာင္ ၊ လဲက်ေခ်ာ္က် နာက်င္ဒဏ္ရာရသြားသည့္တိုင္ ဒါဟာခဏပဲ ရင္ထဲသိမ္းထားၿပီး ခံစားဝမ္းနည္းေနဖို႔မလုိဘူး ၊ ကိုယ္လုပ္စရာရွိတာ ဆက္လုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳးေတြနဲ႔ ေနထိုင္က်င့္ႀကံတတ္ေအာင္ သင္ေပးထားပါတယ္။
အင္တာနက္ေခတ္ႀကီးထဲမွာ အြန္လိုင္းေပၚရွိေနၿပီဆိုတာနဲ႔ လူမႈကြန္ယက္ဝက္ဘ္ဆိုဒ္ေတြကေန ဘယ္သူကတင္လို႔ ဘယ္သူဘာစား ၊ ဘာလုပ္ဆိုတာေတြကို မိန္းေမာေနေတာ့ သူမ်ားလုပ္ျပတာေတြၾကည့္ၿပီး ကိုယ္လုပ္ရမယ့္အလုပ္ဆိုတာကို မသိေတာ့တာ ၊ ေမ့ေလ်ာ့ေနတာေတြလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ေဝဝါးသြားတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဒီေခတ္က ေရာေယာင္ရတာ သိပ္လြယ္တဲ့ ေခတ္ႀကီးပဲေနာ္။ အြန္လိုင္းေပၚကထြက္ ၊ ဖုန္းနဲ႔မ်က္ႏွာခြာဖို႔ ၊ ဂိမ္းေတြမေဆာ့ဖို႔ ၊ ဇတ္လမ္းတြဲေတြ မၾကည့္မိဖို႔ ၊ Facebook နဲ႔ ေဖ်ာ္ေျဖေရး ဝက္ဘ္ဆိုဒ္ေတြ မသံုးမိဖို႔ဆိုတာ အေတာ္ခက္ေနတဲ့ ေခတ္ႀကီးပဲ။ ခက္ေနတဲ့အေျခအေနႀကီးကေန ထြင္းေဖာက္လာႏိုင္ၿပီး ငါ့ကိုယ္ငါသိ ၊ ငါလုပ္စရာရွိတာ လုပ္ေနႏိုင္တဲ့သူေတြဟာ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာဖို႔ အေတာ္နီးစပ္ေနပါၿပီ။
သူမ်ားေယာင္တိုင္း လိုက္မေယာင္တတ္တာဟာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြရဲ႕ အရည္အခ်င္းထဲကတစ္ခုေပ့ါ။ ဒါဟာ သူမ်ားကို ကန္႔လန္႔တိုက္ဖို႔ ဆိုလိုတာမဟုတ္ဘဲ အေၾကာင္းအက်ိဳး အခ်က္အလက္ေလ်ာ္ညီစြာ ေတြးေခၚစဥ္းစားၿပီး ဒါေတာ့ ျဖစ္သင့္တယ္ ၊ ဒါေတာ့မျဖစ္သင့္ဘူးဆိုတာကို ကိုယ္တိုင္လည္း ရွာေဖြစူးစမ္း ၊ သူမ်ားလည္း ျပန္သံုးသပ္ဖို႔ အမွန္ေထာက္ျပေျပာဆိုျခင္းပါ။
ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ေနာက္လိုက္လုပ္ရတာကို ဝါသနာမပါေပမယ့္ သူပညာရယူႏိုင္မယ့္အေရးဆို ေနာက္လိုက္ေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ကိုလည္း အၿမဲအဆင့္သင့္ျဖစ္ေနရမယ္ေလ။ ဒီလိုသင္ယူတဲ့အခါမွာလည္း က်ိဳးႏြံႏွိမ့္ခ်သင္ယူခ်င္စိတ္ရွိမွ ျဖစ္မွာပါ။ ငါသိပါတယ္ဆိုၿပီး သင္ယူေနသမွ် ငါမသိတာေတြကို သိလာေအာင္ မႀကိဳးစားခ်င္ေတာ့ဘူးေလ။ ပညာရယူႏိုင္တဲ့ေနရာနဲ႔ ပညာေပးႏိုင္သူေတြဆီမွာ ပညာယူဖို႔ အၿမဲအသင့္ျဖစ္ေနတဲ့စိတ္ကေလးလည္းရွိရမယ္။ မိုးရြာလို႔ေနပူလို႔ ေန႔ေ႐ႊ႕ညေ႐ႊ႕ ေ႐ႊ႕ေနရင္ ဒီလိုမေ႐ႊ႕႕ဘဲ ဆည္းပူးတတ္သူက ႏွာတဖ်ားအသာနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ေနရာမွာ ရပ္တည္ေနမွာပါ။
ေအာင္ျမင္မႈရသြားၿပီဆို ေအာင္ျမင္မႈမွာသာယာ ၊ ေနာက္လိုက္ေတြမ်ားၿပီဆို ဒီေနာက္လိုက္ေတြ ၊ အေႁခြအရံေတြ ၊ စည္းစိမ္ေတြနဲ႔ သာယာေနၿပီဆို မိမိရဲ႕႕ နာမည္ေကာင္းနဲ႔ ေနရာကို ေရရွည္ထိန္းသိမ္းထားဖို႔ဆိုတာ မေသခ်ာေတာ့ပါဘူး။ အက်ဘက္မ်ားေနၿပီ။ ေအာင္ျမင္ရင္ပြဲသိမ္းၿပီေပါ့လို႔ထင္ရင္ မွားပါတယ္။ ေအာင္ျမင္မွ စိန္ေခၚမႈေတြရဲ႕အစျဖစ္ပါတယ္။ ေသြးတိုးစမ္းသူေတြရွိမယ္။ ပညာစမ္းသူေတြႀကံဳရမယ္။ မနာလိုသူေတြကဖ်က္မယ္။ မယံုၾကည္သူေတြက ကိုယ္ဟာမယံုၾကည္သင့္သူပါလို႔ သက္ေသထူႏိုင္ဖို႔ အျပစ္ရွာႀကိဳးစားမယ္။ ဒီဒဏ္ေတြဟာ ေအာင္ျမင္ေလ ႀကီးႀကီးမားမားခံရေလ ၊ စိတ္ဖိစီးမႈမ်ားေလပါ။ ဒါကို ေအာင္ျမင္ေနသူတိုင္းနဲ႔ ေအာင္ျမင္ခဲ့သူတိုင္း သိပါတယ္။ အပင္ျမင့္ေလ ေလတိုက္ေလဆိုတာ ဒါေပါ့။
ႀကီးႀကီးမားမား ေအာင္ျမင္သူနဲ႔ ဆံုး႐ံႈးသူေတြရဲ႕ တူညီေသာအခ်က္က အထီးက်န္ခံစားရျခင္းဆိုရင္ ယံုမလား။ လံုးဝဆံုး႐ံႈး ၊ က်႐ံႈးသြားတဲ့သူေတြက လူေတြကို ရင္မဆိုင္ရဲတာ ၊ မယံုၾကည္ရဲတာ စတာေတြနဲ႔ တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္ေနခ်င္လာတာျဖစ္ၿပီး ႀကီးႀကီးမားမား ေအာင္ျမင္ထားသူေတြကေတာ့ အၿပံဳးတုေတြအေဖာ္လုပ္ၿပီး လူေတြကို ရင္မဆိုင္ခ်င္တာ ၊ မိမိကလြဲလို႔ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မယံုၾကည္ႏိုင္တာ စတာေတြနဲ႔ အထီးက်န္ ခံစားလာရပါတယ္။
အထီးက်န္တဲ့ဒဏ္ေတြခံႏိုင္ဖို႔ တစ္ဦးတည္းေနခ်ိန္ေတြကို ကိုယ့္အက်ိဳး ၊ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ ရည္ရြယ္အသံုးျပဳၿပီး ေပ်ာ္ေအာင္ႀကိဳးစားရင္ႀကိဳးစား ၊ ဒီလိုမွမဟုတ္ရင္ ဒီလိုခက္ခဲတဲ့အခ်ိန္ေတြကို တည္ၿငိမ္စြာရင္ဆိုႏိုင္ဖို႔ တရားကိုႏွလံုးသြင္းၿပီး တရားထိုင္ျခင္းမွာ ေမြ႔ေလ်ာ္တ္ရပါမယ္။ တရားထိုင္ျခင္းနဲ႔ တရားစကားေတြကို နားမလည္ႏိုင္ေသးတဲ့ ကၽြန္မရဲ႕သမီးေလးကိုေတာ့ တစ္ဦးတည္းျဖစ္ေနခ်ိန္ေတြမွာ စာေတြဖတ္ရင္း အခ်ိန္ကုန္ဆံုးတတ္ေအာင္ ၊ အႏုပညာနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ဆံုးတတ္ေအာင္ သင္ေပးထားပါတယ္။ ကိုယ့္ဘာသာတစ္ေယာက္တည္း စိတ္ေပ်ာ္ေအာင္ ၊ စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္ က်င့္ႀကံေနထိုင္သူတစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္သူေတြပယ္ထား ၊ ပယ္ထား ၊ ဘယ္လိုအထီးက်န္ျဖစ္ေနပါေစ မမႈေတာ့ပါဘူး။
တကယ္ဆိုရင္ ဆရာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ ေအာင္ျမင္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ အုပ္ခ်ဳပ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ အႀကီးအကဲေနရာေတြကို ရရွိရပ္တည္ေနသူေတြဟာ ကိုယ့္အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ လက္ေအာက္ငယ္သားေတြကို ကိုယ့္ထက္ထြန္းေျပာင္ေအာင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ ကိုယ့္ေလာက္ထြန္းေျပာင္ေအာင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ရွိရင္းစြဲအရည္အခ်င္းထက္ပိုၿပီး တိုးတက္ေကာင္းမြန္လာေအာင္ အသိပညာေပးဖို႔ ၊ ျမႇင့္တင္ေပးဖို႔လိုပါတယ္။
ပညာေပးသူဟာ ပညာကို ျပန္ဆည္းပူးရတယ္။ ေရစည္ပိုင္းထဲကေရကို တျခားသူကို ငွဲ႕ေပးလိုက္ရင္ ေနာင္လူေတြကို ထပ္ထပ္ ငွဲ႕ေပးဖို႔ ျပန္ျဖည့္ရသလိုမ်ိဳး …. ခုတ္ေနတဲ့ဓါးဟာ ေသြးေပးဖို႔ လိုသလိုမ်ိဳး …. ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် တိုးတက္ထြန္းကားတဲ့ နည္းပညာသစ္ေတြ ၊ အေၾကာင္းအရာသစ္ေတြ ၊ အခ်က္အလက္သစ္ေတြ ထြန္းကားေနတဲ့ေခတ္ႀကီးထဲ ပညာေပးသူကိုယ္တိုင္လည္း ပညာေတြကို တခ်ိန္တည္းမွာ ေလ့လာသင္ယူေနဖို႔လိုပါတယ္။ ကၽြန္မဆိုရင္ သမီးဆီက ကိုယ္မသိေသးတာေတြကို ျပန္ပညာယူတာပဲ။ သူ႔ရဲ႕အေတြးအေခၚေတြ ၊ သူ႔ရဲ႕ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ေတြ ၊ သူ႔ရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကို ကိုယ္မသိမျမင္ႏိုင္တဲ့ေထာင့္ကေန ေတြ႔ျမင္ၾကားသိရတာ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းပါတယ္။ ဘယ္သူမွ အၿမဲ မွန္မေနႏိုင္ဘူးေလ။
သည္းခံစိတ္ ၊ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ေတြဟာလည္း ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတို႔ရဲ႕ မရွိမျဖစ္ေသာ အရည္အေသြးေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြျပည့္ဝတဲ့သူေနာက္ကို အလိုလိုေနာက္လိုက္ေတြ မ်ားလာတာဟာ ေမႊးပ်ံ႕ေသာပန္းေတြဆီကို ပ်ား ၊ ပုတုန္းေတြ အလုိုလိုေရာက္လာသလိုမ်ိဳးပါ။ အဆံုးမွာေတာ့ ေခါငး္ေဆာင္အရည္းအခ်င္း အျပည့္အဝရွိၿပီး ဦးေဆာင္မႈစြမ္းရည္ျပည့္ဝသူေတြသာ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေနႏိုင္ၿပီး ဦးေဆာင္မႈစြမ္းရည္မရွိသူေတြကေတာ့ ေနာက္လိုက္ေတြအျဖစ္ ရွိေနဦးမွာပါ။
ရတု (Burmesehearts.com)
