class="post-thumbnail open-lightbox" href>
ကၽြန္မ သားသမီးရလာခဲ့ေတာ့ ဘာသာတရားကို ႏႈတ္တိုက္ရြတ္ဖတ္ေနဖို႔ထက္ စိတ္ထဲမွာ မသိစိတ္ကေကာ ၊ သိစိတ္ကေကာ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ကိန္းေအာင္း က်င့္ႀကံတာမ်ိဳးကို ျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့တယ္။ သူမ်ားက ေကာင္းတယ္ ၊ မေကာင္းဘူး ေျပာတာေတြကို လိုက္လုပ္ေနတာထက္ ကိုယ္တိုင္က ေကာင္းျခင္း ၊ မေကာင္းျခင္းကို ေဝဖန္ပိုင္းျခားႏိုင္ၿပီး မိမိဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ မေကာင္းမႈကို ေရွာင္ ၊ ေကာင္းမႈကို ေဆာင္တာပဲျဖစ္ေစခ်င္တယ္။
ကၽြန္မဗုဒၶဘာသာဝင္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မဘာသာကပဲေကာင္းၿပီး ဘယ္ဘာသာမွ မေကာင္းဘူးလို႔ ယတိျပတ္ စြဲမွတ္ထားတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္မမွာ ဘာသာကြဲ ၊ လူမ်ိဳးကြဲ သူငယ္ခ်င္းေတြ အေျမာက္အျမားရွိတယ္။ သူတို႔နဲ႔ ဘာသာေရး ၊ လူမ်ိဳးေရး အျငင္းပြါးတာမ်ိဳး တခါမွ မရွိခဲ့ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆို ဘာသာတရားေတြဟာ ရင္ထဲမွာ ၿငိမ္းေအးမႈကို ရွာေဖြေပးဖို႔လို႔ ကၽြန္မယံုၾကည္တာေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။
ကိုယ္ဟာ ဘာေၾကာင့္ ဒီဘာသာကို ယံုၾကည္ရသလဲဆိုတာ ကိုယ္တိုင္ စိတ္ေက်နပ္စြာ ယံုၾကည္ေနဖို႔ ၊ ဒီဘာသာတရားေအာက္ ၿငိမ္းေအးေနဖို႔ ၊ ဒီဘာသာတရားနဲ႔ မိမိေရာအမ်ားပါ အက်ိဳးပြါးမ်ားေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္ရင္ မိမိဟာ ဘာသာဝင္ေကာင္းတစ္ဦးျဖစ္ၿပီ။ ဘယ္ဘာသာဝင္ကိုမွ ထိခိုက္ေနစရာမလိုပါဘူး။ ဒီအတိုင္းပဲ သမီးေလးကိုလည္း ယံုၾကည္ၿငိမ္းေအးေစခ်င္တယ္။
တစ္ႏွစ္ေအာက္အရြယ္ သမီးေလးကို ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ကေလးရယ္ ၊ သတိကပ္ၿပီးေနတတ္ေစဖို႔ရယ္ ၊ တန္ဖိုးထားတတ္ဖို႔ရယ္ သင္ေပးခဲ့တာကလြဲလို႔ ဘာဘုရားအေၾကာင္းမွ သမီးေလးကို အသက္(၅)ႏွစ္ခြဲေလာက္အထိ မေျပာျပျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ေယဘူယ်ေျပာရရင္ ဘုရား တို႔ God တို႔ ဘာမွကို အသိမေပးခဲ့တာ။ ဒီလိုနဲ႔ သမီးေလး ေလးႏွစ္အရြယ္မွာ ေက်ာင္းစအပ္ေတာ့ Bible School (ခရစ္ယာန္ဘုရားေက်ာင္းက ဖြင့္ထားတဲ့ မူႀကိဳ) မွာ ေက်ာင္းထားခဲ့တယ္။
သမီးေလး ေက်ာင္းတက္ရတာေပ်ာ္သလို ၊ ဆရာမေတြနဲ႔ ကေလးေတြရဲ႕ ဆက္ဆံေရး ၊ သင္ၾကားပံုေတြကိုလည္း ကၽြန္မအရမ္းသေဘာက်တယ္။ ေက်ာင္းကို ေသခ်ာစိစစ္ေရြးခ်ယ္ၿပီးမွ အပ္ခဲ့တာမို႔ ခရစ္ယာန္ေက်ာင္းျဖစ္ေနလို႔ဆိုတဲ့ စိတ္ထားမ်ိဳး ကၽြန္မမွာ လံုးဝမရွိခဲ့ဘူး။ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ဘုရားအေၾကာင္း ဘာမွေျပာျပတာမ်ိဳးမရွိခဲ့တာမို႔ ဘာသာတရားမွာ အျဖဴခံေလးျဖစ္တဲ့ သမီးဟာ (၄)ႏွစ္အရြယ္ကစလို႔ ေက်ာင္းစတက္တာနဲ႔ဆိုရတဲ့ ဘုရားသီခ်င္းေတြကို ခုန္ေပါက္ၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ဆိုတယ္။ ဒါလည္း ကၽြန္မ မဟန္႔တားဘူး။ ခရစ္ယာန္ဘုရားေက်ာင္းမွာထားလို႔ ဘုရားသီခ်င္းဆိုတာ ဘာဆန္းသလဲေနာ္။ မဆိုေစခ်င္ရင္ လာမထားနဲ႔ေလ။ ဒီလိုပဲ ကၽြန္မ႐ိုး႐ိုးပဲေတြးတယ္။
သမီးေလး(၅)ႏွစ္ေက်ာ္မွာ ဘုရားသီခ်င္းေတြကို ဘုရားေက်ာင္းမွာ တနဂၤေႏြေန႔သီဆိုဖို႔ သမၼာက်မ္းစာကို မိုက္နဲ႔ ဦးေဆာင္ အလြတ္ရတ္ျပရတဲ့အထိ သမီးေလးဟာ ေက်ာင္းမွာ ဘုရားသီခ်င္းေတြ ေကာင္းေကာင္းဆိုတတ္တဲ့ ေက်ာင္းသူကေလးျဖစ္လာတယ္။ ဒီပြဲလည္း ကၽြန္မတို႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးတက္ၿပီး အားေပးခဲ့တယ္။ ဘာမွ ဟန္႔တားစရာမရွိခဲ့ဘူး။ အဲဒီအထိလည္း သမီးကို ဗုဒၶဘာသာအေၾကာင္း ယံုၾကည္ရာေတြ ေျပာျပတာမ်ိဳးမလုပ္ခဲ့ဘူး။
သမီးေလး(၅)ႏွစ္ခြဲေလာက္မွာေတာ့ အေမ ဘုရားက ပင္လယ္တို႔ ၊ အပင္တို႔ ၊ ေန ၊ လ ၊ လူ ၊ သက္ရွိသတၱဝါေတြ အစစ အရာရာ ဖန္ဆင္းေပးတာ တကယ္လားလို႔ စေမးလာခဲ့တယ္။ သမီးေလးအဲလိုေမးေတာ့ ဘာျဖစ္လို႔အဲလိုေမးတာလဲ ကၽြန္မက ျပန္ေမးလိုက္တယ္။ သူေက်ာင္းတက္ရင္ ေန႔တိုင္းဆိုတဲ့ ဘုရားသီခ်င္းေတြထဲမွာ အဲလိုပါၿပီး အဲဒီလိုဖန္ဆင္းေပးလို႔ ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ခ်ီးက်ဴးရတယ္လို႔ေျပာတယ္။ ဘုရားသခင္က အရာအားလံုးကို ဖန္ဆင္းေပးတယ္ဆိုတာ ဟုတ္သလားတဲ့။
ကၽြန္မလိုခ်င္တာအဲ့ဒါ။ ကၽြန္မ ဘာမွမေျပာခဲ့တာက သမီးေလးဘာသာ စိတ္ဝင္တစားနဲ႔ ေမးျမန္းလာမယ့္အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနခဲ့တာ။ ကေလးကို သင္ဖို႔အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္က အသိခ်င္ဆံုးအခ်ိန္ ၊ အစူးစမ္းဆံုးကာလပဲ။ ဒီအခ်ိန္မွာ မွန္ကန္စြာရွင္းျပႏိုင္ဖို႔ပဲလိုတယ္။ သူသိခ်င္တာကို သံယကင္းကင္း ယံုၾကည္သြားတဲ့အထိ ရွင္းျပႏိုင္ရင္ ဒါကိုယံုပါလို႔ ေျပာစရာမလုိေတာ့ေအာင္ အေကာင္းဆံုး ယံုၾကည္လာေတာ့မွာ။ ဒါဟာ အေမက ဇြတ္ယံုခိုင္းလို႔ ယံုတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး ၊ မိ႐ိုးဖလာမို႔ ယံုတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ ေၾကာက္လို႔ယံုတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ အျခားမရွိ ၊ ဘာမွမသိလို႔ နီးစပ္ရာယံုလိုက္တာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူးေလ။
အခု အေမေျပာျပမယ့္ဟာေတြကို ေက်ာင္းက ဆရာမေတြကို ျပန္မေျပာဘူးဆိုမွ အေမက သမီးကို ရွင္းျပလို႔ရမွာ။ သမီးကတိမတည္လို႔ ဆရာမေတြ၊ အတန္းသားေတြကို ျပန္ေျပာရင္ ေက်ာင္းမွာ သမီးစိတ္မေကနပ္စရာေတြ ျဖစ္လာႏိုင္တယ္။ ဘယ္သူ႔အတြက္မွ မေကာင္းဘူး။ ကတိေပးမလားဆိုေတာ့ ေျပာျပ ကတိေပးတယ္တဲ့။
အေမဟာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ ၊ သမီးေလးဟာလည္း သမီးရဲ႕ ေမြးစာရင္းနဲ႔ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ေပၚမွာ ဗုဒၶဘာသာဝင္အျဖစ္ အေမေရးထားတယ္။ ဒီေတာ့ သမီးေလးဟာလည္း ဗုဒၶဘာသာဝင္အျဖစ္ ရွိေနတယ္။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြက ကံ၏အက်ိဳးကို ယံုတယ္သမီး။ သမီးျမင္ေအာင္ ဥပမာနဲ႔ေျပာရရင္ အေမတို႔သြားတဲ့ေနာက္ အရိပ္ဟာ အၿမဲလိုက္တယ္။ ဒီလိုပဲ ကံ၏အက်ိဳးဆိုတာလည္း ကိုယ္လုပ္တဲ့ကံ (အလုပ္)ေနာက္ကို အၿမဲလိုက္တာ။ ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းတာျဖစ္မယ္။ မေကာင္းတာလုပ္ရင္ မေကာင္းတာျဖစ္မယ္လို႔ ယံုၾကည္တယ္။
ဒါေပမယ့္ တခါတရံမွာအရိပ္ဟာ ကိုယ့္ေဘးနားပါလိုက္ ၊ ကိုယ့္ေနာက္နားပါလိုက္ ၊ ကိုယ့္ေရွ႕ကထိုးလိုက္နဲ႕ ေနရာမ်ိဳးစံုေျပာင္းၿပီး ေရွ႕ေနာက္ေရြ႕ရွား ျဖစ္ေပၚေနတာဟာ ကံအက်ိဳးေပး အေၾကာင္းသင့္သလို ျဖစ္ေပၚေနတာ ၊ အက်ိဳးေပးရမယ့္ကံေတြက အေၾကာင္းမညီညြတ္ေသးလို႔ ေကာင္းတာလုပ္ေနေပမယ့္ ေကာင္းတာမျဖစ္ေသး ၊ မေကာင္းတာလုပ္ေနေပမယ့္ ေကာင္းစားေနတာဟာ ဒီသေဘာေတြပါပဲ။
အေမတို႔ရဲ႕ ဗုဒၶဘာသာမွာ ဘုရားမကယ္ဘူး သမီး။ ကိုယ့္အလုပ္ကပဲ ကိုယ့္ရဲ႕ ေကာင္းျခင္း ၊ မေကာင္းျခင္းကို ျဖစ္ေစတာပါ။ ဥပမာ လူသတ္ၿပီးရင္ သတ္တဲ့လူကို ရဲကဖမ္းၿပီး တရားဥပေဒအရ အမိန္႔ခ်မွတ္လိုက္သလိုမ်ိဳး မိမိျပဳလိုက္တဲ့ကံက မိမိအတြက္ ေကာင္းျခင္း ၊ မေကာင္းျခင္းကို တရားသေဘာအတိုင္း ျဖစ္ေစတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြရဲ႕ ယံုၾကည္မႈအရ ေျဖရမယ္ဆို ဘုရားသခင္ဟာ ေဟာဒီ ပင္လယ္ေတြ ၊ သစ္ပင္ေတြ ၊ ေန ၊ လ ၊ ကမာၻ ၊ သက္ရွိသတၱဝါေတြကို ဖန္ဆင္းေပးခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး။ အေၾကာင္းတရားနဲ႔ အက်ိဳးတရားေတြေၾကာင့္သာ ျဖစ္ေပၚေနၾကတာပါလို႔ ဗုဒၶဘာသာဝင္စစ္စစ္ေတြက ယံုၾကည္ၾကပါတယ္။
ဒါဆို ဘုရားဖန္ဆင္းေပးတာလို႔ သူေက်ာင္းမွာ မဆိုခ်င္ေတာ့ဘူးတဲ့။ သမီး ယံုၾကည္မႈဆိုတာ ရင္ထဲကလာၿပီး ဦးေႏွာက္ကေစခိုင္းတာပါ။ ေက်ာင္းမွာ ဘယ္သူနဲ႔မွ ဘာသာေရး အျငင္းပြါးတာမ်ိဳး အေမမၾကားခ်င္ဘူး။ သမီးဆရာမေတြကိုခ်စ္တယ္ဆို သူတို႔ယံုခ်င္တာကို ယံုပါေစ။ ဒါမွားတယ္ ဒါမွအမွန္လို႔ လိုက္မျငင္းနဲ႔။ သမီးခ်စ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း သူ႔တို႔ဘာသာ သူတို႔ယံုပါေစ။ သူတို႔က အမွားႀကီးယံုေနတယ္လို႔ လိုက္မျငင္းနဲ႔။ သူတို႔က သမီးကို အမွားႀကီးယံုေနတယ္လို႔ ေျပာရင္ သမီးမႀကိဳက္သလို သူတို႔လည္းႀကိဳက္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ယံုခ်င္ရာယံု ၊ ကိုယ္လည္း ကိုယ္ယံုခ်င္ရာယံုမယ္။ ဒါဟာ လြတ္လပ္စြာကိုးကြယ္မႈလို႔ေခၚတယ္ သမီး။
ဒီလိုမေနႏိုင္ရင္ မၿငိမ္းခ်မ္းဘူး။ အမုန္းပြါးၾကမယ္။ အားလံုးနဲ႔အမုန္းပြါးၿပီး သမီးလည္း ေက်ာင္းေျပာင္းရမယ္ ၊ ေနာက္ေက်ာင္းမွာလည္း ဘာသာမတူတဲ့သူေတြ ေတြ႔မွာပဲ ၊ အဲဒီက်ရင္ ထပ္အျငင္းပြါးရင္း ဘယ္မွာဆံုးမွာလဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေက်ာင္းမွာေနရင္ ဒီေက်ာင္းရဲ႕စည္းကမ္းအတိုင္း ေနရမယ္။ ကိုယ္မယံုတဲ့ဘာသာဆိုၿပီး မေလးမစားမလုပ္ရဘူး။ သူမ်ားေတြ ဘုရားသီခ်င္းဆိုတဲ့အခ်ိန္ သီခ်င္းကို သီခ်င္းအျဖစ္ပဲသတ္မွတ္လို႔ သံစဥ္အလိုက္ စာသားေလးေတြလိုက္ရြတ္လိုက္ ၊ ေတးသြားအတိုင္း စီးေမ်ာလိုက္ ၊ အခ်ိန္တန္ေတာ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ၿပီးသြားပါလိမ့္မယ္။
သမီးရဲ႕ရင္ထဲမွာ ဘာကိုလက္ကိုင္ထားသလဲဆိုတာပဲ အေရးႀကီးတာပါ။ အဲဒီရင္ထဲကထြက္လာတဲ့ ယံုၾကည္ရာႀကီးက ဦးေႏွာက္ကိုေစခိုင္းရင္း သမီးဟာ မိမိကိုယ္နဲ႔ သူတပါး ၿငိမ္းေအးစရာေတြ ေရြးလုပ္ႏိုင္ၿပီဆို သမီးဟာ ေကာင္းမြန္တဲ့ ဘာသာတရားလက္ကိုင္ထားသူပါလို႔ ေျဖခဲ့တယ္။
အရင္က လမ္းသြားရင္း မသန္မစြမ္းေတြ ၊ ပံုမွန္မဟုတ္သူေတြ ေတြ႔ရင္ သမီးေလးဟာ စိတ္ဝင္တစား လက္ညႇိဳးထိုးျပတာ ၊ စိုက္ၾကည့္တတ္တာေတြကို (၅)ႏွစ္သမီးေလာက္အထိ လုပ္ခဲ့တယ္။ ဒါေတြမလုပ္သင့္ေၾကာင္း ကိုယ့္ကို အျခားသူေတြက လက္ညႇိဳးထိုးစိုက္ၾကည့္ရင္ သမီးႀကိဳက္လား ၊ မႀကိဳက္ရင္ သူတို႔လည္း မႀကိဳက္ဘူး။ ကိုယ္မႀကိဳက္တဲ့အရာေတြကို သူမ်ားလည္း မလုပ္သင့္ေၾကာင္း လိုရင္းတိုရွင္း ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ထားဖို႔ပဲ သင္ျပေပးခဲ့တယ္။
ဘုရားသခင္ဖန္ဆင္းေပးသလားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေျဖဆိုၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သမီးက ဘာေၾကာင့္ သူတို႔အဲလိုျဖစ္တာလဲဆိုတဲ့ေမးခြန္းကို ဘယ္သူျဖစ္ခ်င္မွာလဲသမီးရယ္ ၊ သမီးေရာ သူတို႔လိုျဖစ္ခ်င္လား ။ ဘယ္သူမွ မျဖစ္ခ်င္ပါဘူး။ ဒီလိုျဖစ္တယ္ဆိုတာ ကံရဲ႕အေၾကာင္း အက်ိဳးေတြေၾကာင့္ပါ။ တခ်ိဳ႕ေတြက်ေတာ့ ေမြးကတည္းက ဒီလိုေလးေမြးလာခဲ့တာ။ သူတို႔မိဘေတြက ဒီလိုဘယ္ျဖစ္ေစခ်င္ပါ့မလဲ။ ဒီလိုေလးေမြးလာေတာ့လည္း မိဘေကာင္းေတြဆိုတာ ကိုယ့္သားသမီးကို ဘယ္လိုေလးပဲေမြးေမြး ေကၽြးေမြးျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ရမယ့္ တာဝန္ရွိတယ္ေလ။ ဒါဟာ အတိတ္ဘဝက အကုသိုလ္အရိပ္ေတြ ဒီဘဝအထိပါလာခဲ့တာေပါ့။
တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ေမြးတုန္းကအေကာင္း ကံအက်ိဳးမေပးတဲ့တေန႔မွာ ဒုကၡိတ မသန္မစြမ္းဘဝေရာက္တာ ၊ နာတာရွည္ဘဝေရာက္တာေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။ ဒါေတြဟာလည္း ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္ ဘယ္ဝါ့ေၾကာင့္ ေျပာဆိုေနတာထက္ ကုသိုလ္အက်ိဳးေပးက ဒီမွာရပ္ၿပီး အကုသိုလ္အက်ိဳးေပးဒီမွာစတယ္လို႔ မွတ္ၿပီး ေနာင္ ကုသိုလ္အက်ိဳးေပးမ်ားမ်ားျဖစ္ေအာင္ ေကာင္းတဲ့စိတ္ကေလးထား ၊ ေကာင္းရာလုပ္။
မေကာင္းတာလုပ္ေနသူေတြ ၊ ျဖစ္ေနသူေတြကိုေတြ႔တိုင္း အကုသိုလ္အက်ိဳးေပးကေရွာင္ဖို႔ ေကာင္းတာေတြ မ်ားမ်ားလုပ္ေပးဖို႔သတိရပါ။ အစစအရာရာအဆင္ေျပၿပီး ခ်မ္းသာေနသူေတြ ေတြ႔တိုင္းလည္း သူတို႔ကို ကုသိုလ္အက်ိဳးေပးလို႔ ဒီလိုမ်ိဳးျဖစ္ေနတယ္လို႔မွတ္ၿပီး သူတို႔လို အက်ိဳးေပးေကာင္းေအာင္ ေကာင္းတာေတြ ပိုလုပ္။ ဒီလိုဆို အကုသိုလ္ အက်ိဳးေပးနည္းၿပီး ကုသိုလ္အက်ိဳးေပးမ်ားလာတာမို႔ ကိုယ္ဟာလည္း ေကာင္းတာေတြအျဖစ္မ်ားလာပါလိမ့္မယ္။
စိတ္ေစတနာေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေကာင္းမႈကေလးေတြလုပ္ေပးေနရင္ ကုသိုလ္ဆက္ေနတာမို႔ ေကာင္းတာေတြျဖစ္လာမွာပါ။ စိတ္ေစတနာဆိုးထားရင္း မေကာင္းတာေတြ လုပ္ျဖစ္ေနရင္ အကုသိုလ္ဆက္ေနတာမို႔ မေကာင္းတာေတြျဖစ္လာမွာပါ။ အျဖဴေတြခ်ည္း ထပ္ခါ ထပ္ခါ သုတ္ေပးေနရင္ အျဖဴေတြထပ္ၿပီး ျဖဴလာမွာပါ။ အမည္းေတြခ်ည္း သုတ္ေနရင္ေတာ့ အမည္းေရာင္ပဲေပၚလာမွာပါ။
ေကာင္းတဲ့ကံအက်ိဳးေပးရပ္တဲ့တေန႔ မေကာင္းတဲ့ကံေတြအားသာၿပီးေပၚလာမွာျဖစ္သလို မေကာင္းတဲ့ကံအက်ိဳးေပး အားနည္းသြားခ်ိန္မွာ ေကာင္းတဲ့ကံအက်ိဳးေပး အားေကာင္းလာမွာျဖစ္တယ္။ ဒါဟာ ဗုဒၶဘာသာအစစ္အမွန္ေတြရဲ႕ ယံုၾကည္မႈအစစ္အမွန္ပဲ သမီး။
ဒါေၾကာင့္ မိမိဘာျဖစ္ခ်င္သလဲ မိမိဘာသာေရြးခ်ယ္ပါ။ မိမိဟာ ေကာင္းတာေတြျဖစ္ခ်င္ရင္ စိတ္ေစတနာ ေကာင္းထားၿပီး ေကာင္းတဲ့အမႈေတြကို အားစိုက္ျပဳပါ။ ထပ္ခါ ထပ္ခါ စိတ္ႏွလံုးသြင္းၿပီး ျပဳမူက်င့္ႀကံေနထိုင္ပါ။ မေကာင္းတာေတြ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ေရွာင္ပါ။ ဒီလိုဆို ေကာင္းတာေတြခ်ည္း လုပ္ျဖစ္ေနတာမို႔ ေကာင္းတာေတြခ်ည္း ျဖစ္လာမွာပါလို႔ ရွင္းျပခဲ့တယ္။
ဗုဒၶဘာသာဝင္ စာဖတ္သူတို႔ရဲ႕ မတူကြဲျပားတဲ့ ယံုၾကည္မႈေတြကိုလည္း ၾကားခ်င္ပါတယ္။ ေနာင္ပို႔စ္ေတြမွာ ထပ္ေတြ႔မယ္ေနာ္။ တကယ္လို႔မ်ား စာဖတ္သူဟာ ဘာသာကြဲတစ္ဦးဆိုလို႔ရွိရင္ မွတ္သားစရာ ၊ အသံုးဝင္မယ္ထင္တာေတြ ယူသံုးပါ။ ကိုယ့္ဘာသာနဲ႔ မကိုက္ဘူးဆို ေက်ာ္သြားပါ။ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္လည္း ဘာသာျခားေတြရဲ႕ ေကာင္းတဲ့ အမူအက်င့္ေတြကိုယူၿပီး ကိုယ္နဲ႔မကိုက္ညီဘူးထင္ရင္ ဘာမွအျငင္းပြားမေနဘဲ ဆိတ္ၿငိမ္စြာ ေက်ာ္ဖတ္သြားတယ္။ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာ ကိုယ္ကိုးကြယ္တာပဲေနာ့။
ရတု (Burmesehearts.com)