ကေလးကို ပညာေပးရာတြင္ ဘယ္လိုစနစ္ပံုစံမ်ိဳးက အကိုက္ညီဆံုးျဖစ္မလဲ

ကေလးကို တကယ္တတ္သိနားလည္သြားေအာင္ ဘယ္လိုသင္ေပးမလဲဆိုတာဟာ လူႀကီးမိဘေတြအတြက္ေတာ့ တကယ္ေခါင္းစားစရာပါပဲ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အသားက်ေနတဲ့ ကေလးေတြကို သင္ေပးမႈစနစ္ဟာ မွတ္မိေအာင္ ႏႈတ္တိုက္ရြတ္ခိုင္းမယ္ ၊ လိုက္လုပ္ခိုင္းမယ္ ၊ တခါကေနႏွစ္ခါ အခါခါ ေျပာဆိုဆံုးမသြန္သင္လို႔မွမရရင္ ဆူမယ္ ၊ ရိုက္မယ္ ၊ ဒဏ္ေပးမယ္။ ဒီလိုစနစ္ေတြနဲ႔ ကေလးေတြကို အမ်ိဳးမ်ိဳးသင္ေပးၿပီး ႀကီးျပင္းလာေစခဲ့တာ အစဥ္အလာႀကီးတခုလို အသားက်ေနခဲ့ၿပီေလ။

တကယ္ေတာ့ ကေလးေတြဟာ သူတို႔နည္းသူတို႔ဟန္နဲ႔ သင္ယူေနၾကတာမို႔ ကေလးတစ္ဦးခ်င္းစီမွာ သူတို႔ ဦးေႏွာက္ကို ဖမ္းစားသင္ယူလြယ္ေစေသာ နည္းကေလးေတြနဲ႔ အလြယ္တကူ တတ္ေျမာက္သင္ယူသြားေလ့ရွိတဲ့ ကိုယ္ပိုင္နည္းကေလးေတြ ရွိေနတတ္ၾကတယ္။ ကေလးအမ်ားစုကေတာ့ ကာရံနေပေလးေတြ ၊ ကေလးေတးသြားကေလးေတြ ၊ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ရာ ကစားနည္းကေလးေတြကေနတဆင့္ သင္ယူတတ္ေျမာက္သြားၾကတာလည္းရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကေလးေတြကို သင္တဲ့အခါ အရြယ္ေရာက္သူေတြကို ေျပာျပသင္ၾကားသလို နည္းေတြနဲ႔သင္ရင္ ထင္သေလာက္ မမွတ္မိ ၊ မလိုက္နာတတ္တာေလးေတြဟာ သူတို႔သင္ယူတဲ့နည္းနဲ႔ ကိုယ္သင္ေပးတဲ့နည္း လြဲေနလို႔ျဖစ္ပါတယ္။ 

ကေလးငယ္ေလးေတြဟာ သူတို႔စိတ္ဝင္စားတဲ့အရာေတြကေန သူတို႔သိရွိခံစားႏိုင္စြမ္းကေလးေတြနဲ႔ သူတို႔နည္း ၊ သူတို႔ဟန္ေလ့လာသင္ယူေနၾကတာပါ။ ဒီေတာ့ လူႀကီးေတြးနဲ႔ကေလးကို သင္ေပးလို႔ေတာ့ သိပ္အရာေရာက္မွာမဟုတ္ဘူးေပါ့။ ကေလးငယ္ေလးေတြကို အပ္ႏွံတဲ့ေက်ာင္းေတြဟာ ဒီသေဘာကို ေလးေလးနက္နက္ သိနားလည္ၿပီး ကေလးကို ကေလးအထာနဲ႔ ကေလးသေဘာေပါက္ေအာင္ သင္ေပးႏိုင္တဲ့ေက်ာင္းမ်ိဳး ျဖစ္သင့္ပါတယ္။

ကေလးငယ္ေတြအေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္ နားလည္ေပးၿပီး သင္ၾကားျပသႏိုင္တဲ့ ဒီလိုေက်ာင္းမ်ိဳးေတြကို ဘယ္လိုေရြးခ်ယ္ရမလဲ။ ဒီလိုေက်ာင္းေတြဟာ ပုဂၢလိကေက်ာင္းေတြလား ၊ အစိုးရေက်ာင္းေတြလား ၊ ဘာသာေရးေက်ာင္းေတြလား ၊ အိမ္မွာသီးသန္႔သင္တဲ့ေနရာမွာလား ၊ ဒါမွမဟုတ္ ဘယ္ေနရာမွာ ပိုေတြ႔ရွိႏိုင္မလဲ ေခါင္းစားစရာပါ။

ကေလးေတြဟာ သူတို႔စိတ္ဝင္စားစရာအရာေတြကေန သူတို႔ဘာသာသူတို႔ သင္ယူတတ္ေျမာက္သြားတတ္တဲ့ အေလ့အက်င့္ရွိတာမို႔ သူတို႔ကို သူတို႔ဘာသာ သင္ယူေလ့လာခြင့္ေပးတဲ့ ေက်ာင္းေတြဟာ သူတို႔အတြက္ အသင့္ေလ်ာ္ဆံုးျဖစ္ပါတယ္။ လူႀကီးမိဘ ၊ ဆရာသမားေတြဟာ သူတို႔ကို သူတို႔ဘာသာ ေလ့လာသင္ယူတတ္ေျမာက္ခြင့္ေပးဖို႔လိုပါတယ္။

ကိုယ့္ရဲ႕ မသိမသာ ေစာင့္ၾကည့္ ၊ လမ္းျပ ၊ ေစာင့္ေရွာက္ေပးႏိုင္စြမ္းနဲ႔ သူတို႔ကို စမ္းသပ္လုပ္ကိုင္ေစရင္း သင္ယူခြင့္ေပးသင့္ပါတယ္။ လူဆိုတာ ကိုယ္တိုင္လုပ္ၾကည့္ၿပီး ကိုယ္တိုင္ မွားယြင္းသြားတာ ၊ ေအာင္ျမင္သြားတာကေနတဆင့္ အမ်ားစုေသာအရာေတြကို ေလးေလးနက္နက္ တတ္ေျမာက္သြားၾကတာပါ။ အဆိပ္ကို စမ္းသပ္ေသာက္ခြင့္ေပးတာမ်ိဳးေတာ့ မလုပ္သင့္ဘူးေပါ့။ ကေလးဘဝအနာဂါတ္ လံုးဝမ႐ႈမလွ ဆံုး႐ံႈးသြားႏိုင္တဲ့ ကိစၥမ်ိဳးေတြကလြဲရင္ ကေလးကို ၎ဘာသာ စမ္းသပ္လုပ္ကိုင္ သင္ယူရင္း တတ္ေျမာက္ေစရမွာျဖစ္ပါတယ္။

ကေလးေတြကို သင္ေပးတဲ့ လူႀကီး ၊ မိဘ ၊ ဆရာ ၊ ဆရာမေတြဟာ သင္ၾကားျပသသူအေနအထားထက္ ေလ့လာအကဲခတ္သူ အေနအထားကေန ကေလးလိုအပ္တဲ့အေျခအေနမွ ကူညီလုပ္ကိုင္ရွင္းျပေပးတာမ်ိဳးကို လုပ္သင့္တာပါ။ တကယ္ေတာ့ ကေလးေတြအမ်ားစုဟာ သူတို႔ဘာသာ ရွာေဖြေလ့လာရင္း ေတြ႔ရွိသိနားလည္လာတာေတြကေန သင္ယူတတ္ေျမာက္မႈ အမ်ားဆံုးျဖစ္တယ္လို႔လည္း ကေလးငယ္ေလ့လာသင္ယူမႈကို စစ္တမ္းေကာက္ယူမႈအရ သိရွိရပါတယ္။

စစ္တမ္းေကာက္ယူမႈေတြအရ ဒီလိုေလ့လာေတြ႔ရွိေနၾကေပမယ့္လည္း ကေလးငယ္ေတြကို သူတို႔ဘာသာသင္ယူရင္း တတ္ေျမာက္ခြင့္မေပးႏိုင္ဘဲ လူႀကီးမိဘ ၊ ဆရာသမားေတြသင္ေပးမွ တတ္ေျမာက္မယ္လို႔ ယံုၾကည္မွတ္ယူေနသူေတြလည္း အမ်ားအျပားရွိေနပါေသးတယ္။ သူတို႔ေတြက ေရွး႐ိုးအစဥ္အလာသင္ၾကားနည္းေတြကို လက္ကိုင္ထားၿပီး ကေလးကို လူႀကီးနားလည္သေဘာေပါက္သလို သင္ၾကားေပးတာမ်ိဳး လုပ္ေနၾကသူေတြပါ။

လူႀကီးေတြးနဲ႔ လူႀကီးေတြနားလည္သလို သင္ၾကားေပးမႈခံရတဲ့ကေလးေတြဟာ ကိုယ္တိုင္ေဖာက္ထြင္းစဥ္းစားေလ့လာတတ္တဲ့ အေလ့အက်င့္ေတြ တျဖည္းျဖည္း နည္းပါးေပ်ာက္ကြယ္လာၿပီး ဒီလိုနည္းနဲ႔ သင္ၾကားေပးမႈခံရတဲ့ တခ်ိဳ႕ကေလးေတြဟာ သူတို႔ကိုယ္ပိုင္ဟန္နဲ႔ ေတြးေတာအေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္တတ္တဲ့အေလ့အက်င့္ေတြ နည္းပါးသထက္ နည္းပါးလာပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆို သူတို႔ကိုယ္ပိုင္ဟန္နဲ႔ ေတြးေတာအေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္တတ္တဲ့အေလ့အက်င့္ေတြ လံုးဝေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့အထိလည္း ရွိေနတတ္ပါတယ္။

ကေလးေတြကို သူတို႔ကိုယ္ပိုင္နည္းေတြနဲ႔ ေလ့လာေစမယ္ဆိုေပမယ့္ ပံုမွန္ကေလးေတြထက္ အရမ္းကို မထိန္းႏိုင္မသိမ္းႏိုင္ အသြက္လြန္တဲ့ ကေလးသူငယ္ေတြနဲ႔ ကိုယ့္ဘာသာထိုင္ၿပီး အာ႐ံုစူးစိုက္ေလ့လာႏိုင္စြမ္းမရွိတဲ့ ကေလးသူငယ္ေတြအတြက္ေတာ့ ဒီလိုသင္ယူေလ့လာေစတဲ့နည္းဟာ မသင့္ေလ်ာ္ပါဘူး။

ေက်ာင္းစေနရမယ့္ကေလးအရြယ္ကို သင္ၾကားမႈနည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ သင္ေပးႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရပါမယ္။ ကေလးေတြကို သင္ယူခြင့္ေပးတဲ့ေနရာမွာ ငါကေတာ့ ဒီေနရာမွာ ဒီလိုမွားခဲ့ဖူးတယ္ ၊ သူလည္းမွားႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ သင္ေပးတာမ်ိဳး မလုပ္ရပါဘူး။ ကိုယ့္တုန္းကမွားခဲ့ေပမယ့္ သူ႔အလွည့္ မွားခ်င္မွမွားမွာပါ။ မမွားေသးတာကို ႀကိဳပူပန္ၿပီးသင္ေပးရင္ မမွားေသးတဲ့ကေလးဟာ ေျပာကာမွ မွားသြားႏိုင္တယ္ေလ။

ကေလးအပ္ႏွံမယ့္ ေက်ာင္းကို လူႀကီးမိဘ (ကေလးကိုတိုးတက္ေစခ်င္သူ) ကိုယ္တိုင္လိုက္ၿပီး ေက်ာင္းရဲ႕သင္ၾကားမႈစနစ္ကို ေလ့လာပါ။ ဟိုဟာဆိုလည္း မလုပ္နဲ႔ ၊ ဒီဟာဆိုလည္း တားၿပီးထိန္းခ်ဳပ္ထားတတ္တဲ့ေက်ာင္းမွာ ကေလးကိုအပ္ႏွံလိုက္ၿပီဆိုရင္ ကိုယ့္ကေလးရဲ႕ လြတ္လပ္စြာေတြးေခၚလုပ္ကိုင္တတ္တဲ့ ညာဥ္ကေလးကို သူတို႔ဟာ အၿပီးသတ္ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္မွာပါ။ ကေလးကို ကစားေစတာေတာင္ ဖန္တီးမႈစြမ္းရည္အသံုးျပဳၿပီး ေပးကစားတတ္တဲ့ေက်ာင္းေတြကေတာ့ ကေလးရဲ႕ လြတ္တတ္စြာ ေတြးေခၚဖန္တီးလုပ္ကိုင္ေလ့ရွိတဲ့ စြမ္းအားေတြကို အေရာင္တင္ေပးႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။

ကေလးေတြကို ကစားဖို႔ေပးထားတဲ့ ကစားစရာေတြကိုလည္းေလ့လာပါ။ မိန္းကေလးေတြပဲ ကစားေလ့ရွိတဲ့ ကစားစရာေတြခ်ည္းလား ၊ ေယာက်ာ္းေလးေတြ ကစားေလ့ရွိတဲ့ ကစားစရာေတြခ်ည္းလား ၊ အကုန္လံုးအတြက္ မၽွမၽွတတ ထားေပးသလား ။ ညာဘက္ဦးေႏွာက္ကို အသံုးျပဳလုပ္ကိုင္ကစားရတဲ့ အရုပ္ဆက္တာမ်ိဳး ၊ ေျပးလႊားကစားရတာမ်ိဳးေတြပဲလား။ ဘယ္ဘက္ဦးေႏွာက္ကို အသံုးျပဳလုပ္ကိုင္ကစားရတဲ့ ဖတ္စရာစာအုပ္အေထြေထြ ၊ စကားလံုးတည္ေဆာက္မႈပိုင္းဆိုင္ရာ ၊ ေရးသားမႈပိုင္းဆိုင္ရာေတြကိုပါ ေက်ာင္းမွာထားေပးသလားဆိုတာလည္း သတိထားသင့္ပါတယ္။ ကေလးဟာ ဘယ္ဦးႏွာက္ ၊ ညာဦးေႏွာက္ ႏွစ္ခုစလံုးကို အသံုးျပဳေလ့က်င့္ေပးပါမွ ႏွစ္ဖက္စလံုးဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မွာျဖစ္ပါတယ္။

ဆရာမဟာ စိတ္တိုေလ့ရွိတတ္သူလား ၊ ကေလးႀကိဳပို႔လုပ္တဲ့ မိဘေတြနဲ႔ ေက်ာင္းေနကေလးေတြရဲ႕ သြင္ျပင္အမူအရာေတြဟာ ဒီေက်ာင္းရဲ႕ ဝန္ေဆာင္မႈအေပၚ ႏွစ္လိုမႈရွိသလား ၊ ေနာင္မွာ ကိုယ့္ကေလးနဲ႔ ေက်ာင္းေနဘက္ ၊ ကစားေဖာ္ျဖစ္လာမယ့္ ကေလးေတြအမ်ားစုဟာ ကိုယ့္ကေလးရဲ႕ စာရိတၱအမူအက်င့္ေတြနဲ႔ ကိုက္ညီမႈရွိရဲ႕လား ဆိုတာကိုလည္း ထည့္သြင္းစဥ္းစား ေရြးခ်ယ္ေပးႏိုင္ရင္ျဖင့္ ကိုယ္အပ္ႏွံလိုက္တဲ့ေက်ာင္းမွာ ကေလးလည္း ေက်ာင္းေနရတာေပ်ာ္ ၊ ကိုယ္တိုင္လည္း မိမိကေလးအတြက္ မိမိေရြးခ်ယ္အပ္ႏွံလိုက္တဲ့ ေက်ာင္းအေပၚ စိတ္ခ်ယံုၾကည္မႈ အျပည့္အဝရွိႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။

ရတု (Burmesehearts.com)