ကိုယ့္ၾကမၼာ ကိုယ္မပိုင္တဲ့ ကေလးဘဝဟာ အပူအပင္ကင္းသလား

ကေလးေလးေတြဟာ သူတို႔နဂိုမူရင္းစိတ္ထားက ျဖဴစင္တယ္ဆိုတဲ့ေျပာစကား ကၽြန္မအႂကြင္းမဲ့ လက္ခံပါတယ္။ လူႀကီးေတြက သူတို႔ရဲ႕ ေမြးရာပါျဖဴစင္ေနတဲ့ စိတ္ထားေလးကို လာၿပီးလႊမ္းမိုး အေရာင္မဆိုးသေရြ႕ သူတို႔ေလးေတြဟာ ျဖဴစင္ေနခဲ့တာပါ။

ကေလးေတြ အပူအပင္ကင္းတယ္ဆိုတဲ့စကားကိုေတာ့ နက္နက္နဲနဲ ေတြးၾကည့္ေလ လံုးဝလက္မခံႏိုင္ေလပါပဲ။ ဒီလိုေျပာဆိုသူေတြဟာ ကေလးေတြရဲ႕ စိတ္ဖိစီးမႈ ၊ အတိဒုကၡေတြကို မွ်ေဝ မခံစားၾကည့္မိသူေတြလို႔ေတာင္ ကၽြန္မေတြးမိတယ္။

ဗုဒၶဘာသာဝင္တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ကၽြန္မဟာ ကံအက်ိဳးေၾကာင့္ ကေလးေတြ သက္ဝင္ေမြးဖြားလာခဲ့ရတာကို ယံုၾကည္ပါတယ္။ အဲဒီကစလို႔ ေတြးၾကည့္ၾကရေအာင္။

ပဋိသေႏၶဝင္စားလာရတဲ့ ကေလးေတြမွာ ဘယ္မိဘထဲဝင္စားမယ္ရယ္လို႔ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မရလာခဲ့ပါဘူး။ (ဗုဒၶဘာသာအယူအဆအရ ေကာင္းတဲ့ အတိတ္ဘဝက အက်ိဳးေၾကာင့္ ေကာင္းတဲ့မိဘဆီမွာ လူျဖစ္လာရၿပီး မေကာင္းတဲ့ အတိတ္ကံေၾကာင့္ မေကာင္းတဲ့မိဘဆီ ဝင္စားရတယ္ ထားပါေတာ့။)

မိမိကိုအလိုမရွိဘဲ ဗိုက္ထဲမွာကတည္းက ၿငိဳျငင္ေနတဲ့ မိခင္ဆီမွာ ၊ ကိုယ္ဝန္ဖ်က္ခ်မယ့္ မိခင္ဆီမွာ ၊ လူတစ္လံုးသူတစ္လံုး ျဖစ္ေအာင္ မေကၽြးေမြး မေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္တဲ့ မိခင္ဆီမွာ ၊ ေမြးၿပီးပစ္ခြါသြားမယ့္မိခင္ဆီမွာ ၊ ခိုင္းစားမယ့္မိဘဆီမွာ ၊ ပတ္ဝန္းက်င္အလယ္ မ်က္ႏွာငယ္ရမယ့္ မိဘမ်ားထံမွာ မဝင္စားခ်င္ဖူးလို႔ ဒီကေလးငယ္ဟာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရွိသူပါ။

ေမြးဖြားေပးပါအေမရယ္လို႔ မိခင္ကိုယ္ဝန္ ဖ်က္မခ်ေအာင္လည္း မတားႏိုင္သူပါ။ ခ်မ္းလို႔မွ ခပ္ေႏြးေႏြးေလး မထားႏိုင္တဲ့ မိဘလိုမ်ိဳးမွာ သားသမီးျဖစ္လာတဲ့ကေလး ၊ ႐ုပ္ျပေတာင္းစားျခင္း ခံရတဲ့ကေလးေတြမွာ ဒီလိုမလုပ္ပါနဲ႔ ၊ ဒီလိုလုပ္ေပးပါလို႔ ေျပာမရတဲ့ဘဝပါ။

ေနာက္ဆံုး ႏို႔ဗူးမတိုက္ပါနဲ႔ အေမ့ႏို႔ခ်ိဳတိုက္ပါ ။ ဒီလူေတြနဲ႔မထားခဲ့ပါနဲ႔ အေမနဲ႔ေနပါရေစ စတာေတြကို ေမြးကင္းစကေလးေတြဟာ ေျပာခြင့္ ၊ သူတို႔အႀကိဳက္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မရၾကပါဘူး။

ဘာမွမသိေသးတဲ့ လူ႔ေလာကႀကီးထဲ စကားေျပာတတ္လာခ်ိန္မွာ က်င္လည္ရာ မိဘပတ္ဝန္းက်င္အေပၚ တည္မီၿပီး လူႀကီးေတြသင္ေပးတာေျပာရင္း ဒီစကားေတာ့မေျပာခ်င္ဘူး ။ ဒီလိုေတာ့မလုပ္ခ်င္ဘူး ကလန္ကဆန္ လုပ္ခြင့္မရၾကပါဘူး။

လူႀကီးေတြမႀကိဳက္တာ ေျပာရင္ ၊ လုပ္ရင္ အ႐ိုက္ခံရမယ္။ အနည္းဆံုး အဆူခံရမယ္။ ဒီလိုနဲ႔ လူႀကီးေတြအႀကိဳက္ လိုက္ေျပာ ၊ လိုက္လုပ္ရင္း ကိုယ့္အႀကိဳက္ဆိုတာကို ေသေသခ်ာခ်ာ မသိဘဲ ႀကီးျပင္းလာတဲ့ ကေလးေတြလဲ ဒုနဲ႔ေဒးပါ။

ကိုယ္ပိုင္ဝင္ေငြနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ခြင့္ ၊ ႀကိဳက္ရာဝယ္စားခြင့္ လူႀကီးေတြလို မရွိတဲ့ ကေလးဘဝမွာ ဗိုက္ဆာရင္ေတာင္ လူႀကီးေကၽြးမွ စားရမယ့္ဘဝပါ။ လူႀကီးေခၚသြားမွ ေရာက္ရတဲ့ ကေလးကစားကြင္း ၊ လူႀကီးသင္ျပမွ သိတတ္နားလည္တဲ့အရာမ်ား အစစ အရာရာ လူႀကီးအေပၚတည္မီၿပီး ရွင္သန္ေနရတဲ့ ႏြယ္ပင္တစ္ခုလို ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ဘဝဟာ တကယ္ပဲ အပူအပင္ ကင္းရဲ႕လားေနာ္။

ေယဘူယ်အားျဖင့္ လူေတြဟာ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ငိုေႂကြးတတ္ပါသလဲ ။ ကိုယ္လိုခ်င္ရာနဲ႔ တလြဲျဖစ္လာတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးမွာ ၊ ဝမ္းနည္းလြန္းတဲ့အခါမ်ိဳးေတြမွာ ၊ ျဖစ္ေနတဲ့ အေျခအေနကို ဘယ္လိုမွ လက္ခံလို႔မရတဲ့ အခါမ်ိဳးေတြမွာ စတဲ့အေျခအေနမ်ိဳးေတြမွာ ငိုေႂကြးတတ္ၾကပါတယ္။

မေျပာတတ္ေသးလို႔ ငိုေႂကြးတဲ့ကေလး ၊ အလိုမက်လို႔ ငိုေႂကြးျခင္းနဲ႔သာ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ႏိုင္တဲ့ ကေလး ၊ ဒီလို ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ရင္း လူႀကီးမိဘမ်ားရဲ႕ ႐ိုက္ႏွက္ျခင္းခံရတဲ့ ကေလးေတြဟာ အပူအပင္ကင္းပါသလား။ စိတ္ဖိစီးမႈ လံုးဝမရွိဘူးတဲ့လား။

ကၽြန္မခံစားမိသေလာက္ကေတာ့ လူႀကီးေတြထက္မသာရင္ေနမယ္။ လူႀကီးေတြထက္မေလ်ာ့တဲ့ အပူအပင္မ်ိဳး ၊ စိတ္ဖိစီးမႈမ်ိဳးေတြ ကေလးေတြမွာ ရွိၾကပါတယ္။ လူႀကီးမိဘေတြက သူတို႔အေပၚ နားလည္မႈေပးၿပီး လုိတိုးပိုေလွ်ာ့ ဆက္ဆံေရးနဲ႔ နာယူခ်င္ေအာင္ ဆံုးမပဲ့ျပင္ေပးမယ္ဆိုရင္ ကေလးေတြရဲ႕ အပူအပင္ေတြ ၊ စိတ္ဖိစီးမႈေတြ သက္သာတတ္ပါတယ္။

အလုပ္မအားတဲ့ၾကားထဲ ဒီကေလး တငိုငို ၊ တပူပူနဲ႔လို႔ ျမည္တြန္ေတာက္တီးၿပီး အငိုမတိတ္မခ်င္း ခ်တတ္တဲ့ မိဘလိုမ်ိဳး ၊ အခ်ိန္တန္လို႔ ေမာလာရင္ အငိုတိတ္သြားလိမ့္မယ္လို႔ ပစ္ထားတဲ့ မိဘလိုမ်ိဳး ၊ ဘာျဖစ္ေနေန မသိခ်င္တဲ့ မိဘလိုမ်ိဳးေတြကို မိဘေတာ္ထားရတဲ့ ကေလးေတြရဲ႕ အပူအပင္ကို ႏႈိင္းဆၾကည့္ပါ။

အဲ့ဒီအခ်ိန္ ၊ အဲ့လိုအခါမ်ိဳးမွာ ခါးသည္းေအာင္ နာက်ည္းငိုေႂကြးခဲ့ၾကေပမယ့္ ကိုယ္တိုင္ မိဘေနရာေရာက္လာရင္ ငါ့တုန္းက ဒီလိုခံစားခဲ့ရပါလားလို႔ ျပန္သတိမရတတ္ၾကေတာ့ဘူး။ ကေလးဆိုတာဒီလိုပဲ။ ငိုလည္းခဏေပါ့လို႔ ေပါ့ေပါ့ေလး ေတြးတတ္ၾကတဲ့ မိဘမ်ိဳးေတြရဲ႕ ကေလးေတြမွာ စိတ္ဒဏ္ရာႀကီးႀကီး စြဲသြားပါတယ္။

အဲ့ဒီစိတ္ဒဏ္ရာဟာ စြဲလို႔ စြဲသြားမွန္း ကိုယ္တိုင္ေတာင္ မသိလိုက္ရဘဲ ကိုယ့္သားသမီးအလႇည့္ေရာက္ရင္ ဒီလိုပဲ ျပန္ခံစားေစရင္း ဒါဟာ သဘာဝပဲလို႔ ထင္ေနတတ္ပါတယ္။

မိဘအခ်င္းခ်င္း ခ်စ္လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ မုန္းလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ လိုလားလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ မလိုလားလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ လူျဖစ္လာရတဲ့ ကေလးေတြဟာ မိဘမ်ားရဲ႕ ခ်စ္ျခင္း ၊ မုန္းျခင္း ဓါးစာခံေလးေတြပါ။

မ်ိဳးဆက္ေတြလို႔ လူေတြဆိုတတ္ၿပီး ရတနာနဲ႔ ခိုင္းႏႈိင္းထားေပမယ့္ အဲဒီရတနာကို ဘယ္လိုတန္ဖိုးထားရမွန္း ေသခ်ာမသိၾကသူေတြက ကေလးေတြဟာ အပူအပင္ကင္းတယ္လို႔ ခပ္လြယ္လြယ္ သတ္မွတ္လိုက္ျပန္ေရာ။

ဒါေပမယ့္ ကေလးေတြဟာ တကယ္ပဲ အပူအပင္ကင္းရဲ႕လား ဆိုတာကို နက္နက္နဲနဲ ေတြးၾကည့္ၾကဖို႔ေတာ့ ကၽြန္မတို႔ေတြ ေမ့ေနၾကတယ္နဲ႔တူတယ္။

ရတု (burmesehearts.com)